Καμιά φορά, ο χαμένος τα παίρνει όλα

Δεν πίστευαν στα μάτια τους όσοι είδαν τη συνέντευξη Μητσοτάκη στον Σρόιτερ και κυρίως δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς που δεν τον ψήφισαν. Αυτοί ούτως ή άλλως δεν θα πίστευαν ό,τι κι αν έλεγε για τα Τέμπη. Αναφέρομαι, όμως, κυρίως σε αυτούς που τον ψήφισαν. 

Η απάντηση αλά… Γιαδικιάρογλου, η απάντηση «αυτά είχα πει τότε, γιατί αυτά μου είπαν» άφησε πολλούς αποσβολωμένους κυρίως γιατί δεν την περίμεναν από έναν πολύ συγκροτημένο και συγκεκριμένο στις απαντήσεις του πρωθυπουργό, που τοποθετείται συνήθως «μετρημένα». Ασχέτως αν τον πιστεύει κανείς ή όχι.

Αυτό το προφίλ Μητσοτάκη, το προφίλ ενός πολιτικού που δίνει την αίσθηση ότι ξέρει τι λέει, είναι αυτό που περισσότερο ανησύχησε τους ψηφοφόρους του. Αν ο Μητσοτάκης που συνήθως ξέρει τι λέει, παραδέχεται ότι τότε δεν ήξερε τι έλεγε, είναι, πώς να το κάνουμε, μια κατάσταση που προκαλεί σύγχυση. Επίσης, αν πάμε τη σκέψη μας παρακάτω, αν ο Μητσοτάκης παραδέχεται τώρα ότι τότε δεν ήξερε τι έλεγε, μήπως σήμερα κάτι ξέρει διαφορετικό από τότε και προσπαθεί να μας προϊδεάσει;

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, νάτος πάλι ο Κανένας που είναι καλύτερος από όλους στις δημοσκοπήσεις. Αυτός ο περίφημος Κανένας που έρχεται πρώτος και με διαφορά στις απαντήσεις των πολιτών όταν τους ρωτούν: Ποιος θεωρείτε ότι είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός;

Έστω κι αν η ερώτηση είναι από τη φύση της ανέφικτη, θεωρητική, α-πολιτική (αφού δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ ο Κανένας να κυβερνήσει), η απάντηση είναι πολύ συγκεκριμένη και αφοριστική για τους εκπροσώπους του πολιτικού μας συστήματος.

Κι όλα αυτά και πάλι μετά τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών, που δύο χρόνια μετά αντί να καταλαγιάζουν, γιγαντώνονται, αποδεικνύοντας ότι η οργή και η μνήμη δεν αποκοιμήθηκαν, όπως πολλοί ευελπιστούσαν.

Είναι πολλά αυτά που δεν απαντήθηκαν για τα Τέμπη. Επίσης, είναι πολλά αυτά που δεν διορθώθηκαν μετά τα Τέμπη. Κι όσο ο χρόνος περνάει, απαντήσεις ζητά όλη η κοινωνία και όχι μόνο όσοι έχασαν τα παιδιά τους σε αυτή την τραγωδία. Αυτοί, άλλωστε, δεν έχουν πια τίποτα άλλο να χάσουν.