Και σας βαρέθηκα, δεν σας μπορώ…

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό κάποιος πολίτης παρακολουθεί πλέον τους πολιτικούς διαξιφισμούς στα τηλεοπτικά πάνελ.

Σίγουρα είμαι στην τραγική μειοψηφία. Ίσως αν δεν είχα το ρόλο του πολιτικού συντάκτη να μην έμπαινα στη διαδικασία να σπαταλήσω ώρες ολάκερες καθημερινά για να βλέπω κοκορομαχίες.

Γιατί αυτό δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση. Είναι σκέτες κοκορομαχίες. Να στέκονται στα ψιλά γράμματα και στο πώς ο ένας θα στριμώξει τον άλλον και όχι σε μια ουσιώδη συζήτηση με χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα. Ακόμα κι αν διαφωνούν. Αλλά αυτό βλέπετε δεν πουλάει. Δεν θα τραβήξει ούτε την τηλεθέαση, ούτε κλικ. Στο βωμό κι αυτό εθισμένοι από τα προηγούμενα χρόνια είμαστε κι εμείς οι δημοσιογράφοι. Δεν ξέρω αν μας ενδιαφέρει πλέον να βγάλουμε μια απάντηση που θα ενδιαφέρει τους πολίτες ή να κάνουμε μια ερώτηση που να δείχνουμε ότι τους στριμώξαμε ή μια ερώτηση που θα δώσουμε σε κάποιον πολιτικό την ευκαιρία να πει την ατάκα του.

Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται και τώρα, μετά την λαϊκή απαίτηση για αλήθεια στο έγκλημα των Τεμπών. Ακόμα και σε αυτή την υπόθεση, το πολιτικό σύστημα δείχνει το χειρότερο της χαρακτήρα. Δεν είναι εικόνα σοβαρών πολιτικών που συζητούν δημόσια για μια τραγωδία με 57 χαμένες ψυχές και περίπου 200 τραυματίες που ζουν καθημερινά εδώ και δύο χρόνια βλέποντας στον ύπνο τους την σύγκρουση.

Δεν είναι σοβαρή εικόνα να κοκορεύονται ότι άλλαξαν τους νομούς την ώρα που οι συγγενείς τους κατηγορούν για μπάζωμα, συγκάλυψη και ότι βρήκαν οστά των παιδιών τους πεταμένα σε χωράφια.

Δεν είναι σοβαρή εικόνα να μαλώνουν για το πότε αναγνώστηκε μια δικογραφία στη Βουλή και πότε αποφάσισε κάποιο κόμμα να κινήσει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, την ώρα που δύο χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα κρίσιμα σοβαρά ερωτηματικά για το τι οδήγησε στο θάνατο μερίδα των θυμάτων. Η σύγκρουση; Το χαμένο οξυγόνο λόγω της φωτιάς; Ή η πυροσφαιρα; Ναι δεν θα δώσουν οι πολιτικοί αυτές τις απαντήσεις. Θα τις δώσουν οι ειδικοί και τα δικαστήρια θα αποφασίσουν για τους ενόχους. Αλλά δεν είναι παράταιρο, άστοχο και προκαλεί εκνευρισμό όταν ασχολούνται με τα ευτελή;

Δεν είναι καθόλου σοβαρή εικόνα του πολιτικού συστήματος να άγεται και να φέρεται κατά το δοκούν, παίζοντας πολλές φορές και θέατρο στα 15-20 λεπτά που κρατάει ένα πάνελ. Την ώρα που δύο χρόνια μετά το δυστύχημα, η κατάσταση στον σιδηρόδρομο δεν έχει αλλάξει και πολύ. Πού είναι μια σοβαρή έρευνα από τα κόμματα που διοικούν αυτή την χώρα, που έχουν πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία για την σημερινή κατάσταση. Περιμένουν από τα ΜΜΕ και μετά οι πολιτικοί θα τα σχολιάσουν. Γεμίσαμε σχολιαστές και όχι κυβερνήτες. Υπάρχοντες και εν δυνάμει. Μπερδεύτηκαν οι ρόλοι, μπερδεύτηκε και ο λαός και τώρα που αναζητεί δικαιοσύνη χτυπά την πόρτα των άκρων.

Αλλά δεν φταίνε οι καιροί. Απότοκο των πράξεων μας είναι όλα αυτά. Και θα το πιούμε το πικρό ποτήρι στο τέλος…