Ιταλία – Η επόμενη μέρα

Η Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου για την Ιταλία ανήκει κυριολεκτικά στην Ιστορία!

Από το άνοιγμα της κάλπης στις 7πμ μέχρι το βράδυ στις 11μμ οι εκλογείς της γειτονικής χώρας –μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης και εκ των ιδρυτικών μελών της ΕΕ- υπερψήφισαν με ικανά ποσοστά τον συνασπισμό της ακροδεξιάς Giorgia Meloni, μελλοντική γυναίκα πρωθυπουργό της χώρας για πρώτη φορά.

Για πρώτη φορά επίσης μετά την οδυνηρή εμπειρία του Φασισμού έδωσαν την εξουσία στο Κοινοβούλιο αλλά και τη Γερουσία στους «κληρονόμους» του Μουσολίνι, μολονότι η προερχόμενη από τη νεολαία του νεοφασιστικού κόμματος MSI Meloni έχει με αναντίστοιχες αμφισημίες και επιλεκτικές απομακρύνσεις στελεχών επιχειρήσει να αποποιηθεί αυτήν ιδεολογικοπολιτική παρακαταθήκη πρόσφατα.

Στις πρώτες επιφυλακτικές δηλώσεις της στις 2πμ το πρωί, κι αφού ο αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος Enrico Letta αναγνώρισε την ήττα του πολωμένου κατακερματισμού της προοδευτικής παράταξης, η νικήτρια των εκλογών εγκαινίασε το νέο κεφάλαιο στη ζωή της, την πολιτική διαδρομή της και στα ειωθότα της πολιτικής αντιπροσώπευσης όσο κοινωνικής εκπροσώπησης της χώρας της κάνοντας λόγο για περηφάνια, χαρά, ενότητα, συμπερίληψη και ενσυναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης σε κλίμακα ευρωπαϊκή.

Παρέλειψε, φρονίμως ποιούσα, θερμά να ευχαριστήσει την ηγεσία της ΕΕ για την γελοιωδώς άκομψη, ανεπίτρεπτη παρέμβασή της ώρες πριν το άνοιγμα της κάλπης, γεγονός που εξόργισε αφάνταστα πολίτες και κάποιους πολιτικούς εξίσου, οδηγώντας ακόμα κι ένα ικανό ποσοστό αναποφάσιστών εκεί ακριβώς που τους περίμενε κι η ίδια, στο κόμμα των «Αδελφών της Ιταλίας» (Fratelli d’ Italia).

Είχε περισσότερους από έναν  λόγους να ευχαριστήσει τους συμπατριώτες της όταν ανέβηκε στο βάθρο μπροστά από την έδρα του κόμματος της στη Ρώμη  κρατώντας μια μικρή πινακίδα που έγραφε “Grazie Italia”, τις πρώτες πρωινές ώρες.  Κι άλλους τόσους για να συγχαρεί τον εαυτό της, όπως παραδέχονται έστω με μισή καρδιά ακόμα κι αντίπαλοί της.

Δεν είναι δα και λίγο στα 45 του χρόνια το υπέρβαρο –κατά δήλωσή της-κοριτσάκι μια λαϊκής συνοικίας της πρωτεύουσας που μεγάλωνε με τη μητέρα, την αδερφή και τους παππούδες μετά την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα, σ΄ένα περιβάλλον υπερσυντηρητικό και θρησκόληπτο, να αναγορεύεται στην πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό μιας χώρας μεγάλης και ιστορικής.

Με πολιτικό όχημα μάλιστα την διαβόητη πλατφόρμα του ευρωπαϊκού μετα-φασιστικού μορφώματος του οποίου το προφίλ σμίλεψε κυριολεκτικά εκ νέου με την αποφασιστικότητα, τη συνέπεια, την αγωνιστικότητα και με επιτηδειότητα περισσή εντός των ιεραρχικών στεγανών του κόμματός  της αλλά και των εθνικών ορίων.

Αν ληφθεί υπόψη δε ότι σχεδόν αδρανοποίησε τις άλλες δύο κομματικές συνιστώσες του εκλογικού της συνασπισμού με το κόμμα του Silvio Berlusconi “Forza Italia” όσο και τη “Lega” του Mateo Savini να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία των αποτελεσμάτων, η μεγάλη νικήτρια αυτών των εκλογών είχε ορθώς προνοήσει να μείνει στην αντιπολίτευση  της συγκυβέρνησης Ντράγκι, του υποτιθέμενου «Super Mario» των ακραιφνών ευρωπαϊστών αλλά και των εθνικιστών και των φιλελεύθερων.

Σκεφθείτε ότι ο αντίστοιχος συνασπισμός των τελευταίων με επικεφαλής τους Carlo Callenda και Matteo Renzi, “Terzo Polo” (Τρίτος Πόλος)  είχε διακηρυγμένο προγραμματικό στόχο την επαναφορά του Ντράγκι στον πρωθυπουργικό θώκο, επιθυμία άλλωστε κι άλλων εκλογικών σχημάτων που συλλήβδην απορρίφθηκαν από τους ψηφοφόρους.

Τούτο διότι στο ίδιο πνεύμα η κοινωνία είχε νωρίτερα αναφανδόν απορρίψει την «εργαλειοθήκη», τις θέσεις δηλ. του Μάριο Ντράγκι για τη διακυβέρνηση της χώρας με τις εκτεταμένες περικοπές στην Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και τις σκανδαλώδεις ταυτόχρονα αυξήσεις του προϋπολογισμού για την «εθνική άμυνα», τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, την απόλυτη ταύτιση της εξωτερικής πολιτικής με τα κελεύσματα του Ευρωπαϊκού ιερατείου και των συμφερόντων των ΗΠΑ.

Ο σχηματισμός κι η ανάληψη καθηκόντων της κυβέρνησης Meloni δεν  αναμένονται νωρίτερα από τον προσεχή Δεκέμβριο,  στο μεταξύ όμως η καθημαγμένη από την ύφεση, το ενεργειακό αδιέξοδο και το χρέος Ιταλία εμφανίζει ελάχιστα περιθώρια ανεκτικότητας στις αγωνιώδεις επιφάσεις των αργόσχολων των Βρυξελλών.

Πρόχειρες επισημάνσεις των αποτελεσμάτων της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης στην Ιταλία:

• Πρωτοφανή τα ποσοστά της αποχής, με το ποσοστό των όσων προσήλθαν στις κάλπες να μην ξεπερνά το 63,9%, αντικείμενο ήδη αναφορών, συζητήσεων και προβληματισμού καθώς η συμμετοχή υποχώρησε κατά ένα δυσοίωνο 9% από 73% των προηγούμενων εκλογών.
• Στη Σαρδηνία για παράδειγμα, ένας στους δύο αγνόησε το γεγονός με τα μεγαλύτερα ποσοστά της αποχής να καταγράφονται στην περιοχή του Cagliari, ενώ οι συμμετέχοντες στη διαδικασία προέκριναν τον ακροδεξιό συνασπισμό.
• Στη Σικελία ειδικότερα ψήφισε μόλις το 48,3% των εγγεγραμμένων δίνοντας προβάδισμα στο κόμμα/κίνημα των «5 Αστέρων», όπως εξάλλου οι περιφέρειες της Calabria  και Puglia με εξαίρεση το απώτατο άκρο αυτής της περιφέρειας, το τακούνι σα να λέμε της μπότας που σχηματίζει η Ιταλία στον χάρτη. Το πρώην νεωτερικό Κίνημα του κωμικού Μπέμπε Γκρίλο λοιπόν και νυν πολιτικός συνασπισμός των «5 Αστέρων» με επικεφαλής τον Giuseppe Conte, τον ακαδημαϊκό που ως πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να διαχειριστεί τις πιο σκοτεινές περιόδους της πανδημίας, αναδείχτηκε 3^ο κόμμα με ποσοστό 15,41%.
• Ένας ενδιαφέρον συμβολισμός των γραφιστικών απεικονίσεων στον μετεκλογικό τηλεοπτικό μαραθώνιο βάφει τον ιταλικό νότο με το κίτρινο των αστεριών τέμνοντας εγκάρσια τον κορμό της ηπειρωτικής χώρας και διαχωρίζοντας τον από το μπλε των «κεντροδεξιών» της κεντρικής και βόρειας Ιταλίας.
• Στους γερμανόφωνους πληθυσμούς των περιφερειών Trentino – Alto Adige και Bolzano   εκπρόσωποι του κινήματος των  αντεμβολιαστών συγκέντρωσαν ποσοστά μεγαλύτερα του 6%,  και κάποιο γνωστοί και προβεβλημένοι μεταξύ τους υπερψηφίστηκαν για τις τοπικές θεσμοθετημένες αρχές.
• Ο συνασπισμός της κεντροαριστεράς περιορίστηκε σ΄ένα γλίσχρο 26,14% σε σχέση με τις αναμονές του και στο εσωτερικό της ο μείζων εταίρος, το Δημοκρατικό κόμμα, δεν κατάφερε να αγγίξει ούτε το 19%. Ο επικεφαλής Giancarlo Letta στις πρώτες του πικρές δηλώσεις δεσμεύτηκε να οδηγήσει τον πολιτικό σχηματισμό σε Συνέδριο επανίδρυσης τον Μάρτιο του ’23 όπου και θα υποβάλλει την παραίτησή του. Ισορροπώντας ανεπιτυχώς όπως αποδείχτηκε ανάμεσα στην «αριστερό» ρεύμα κι εκείνο των «μεταρρυθμιστών»  της επιρροής Ντράγκι  έζησε μια απέραντη μοναξιά στο εσωτερικό της παράταξης του. Ωσότου υποχρεωθεί ν΄ ακρωτηριάσει το ευρύ Μέτωπο των Προοδευτικών της Ιταλίας  απομακρύνοντας τα «5 Αστέρια» του Conte επειδή δεν συνέχισαν να υποστηρίζουν την κυβέρνηση Ντραγκι!
• Αντίθετα και παρά τη σημαντική υποχώρηση της «Λέγκας» ο Salvini ερωτώμενος απάντησε ότι το τελευταίο που σκέφτεται είναι να παραιτηθεί….διότι όπως ξεκαθάρισε είναι καλύτερο το 9% με 100 συνολικά βουλευτές του συνασπισμού στην κυβέρνηση απ΄ ότι ένα μεγαλύτερο ποσοστό στην αντιπολίτευση. Προειδοποίησε μάλιστα την υπηρεσιακή κυβέρνηση Ντράγκι να μη διανοηθεί να υπονομεύσει με τη νομοθετική της λειτουργία τη λαϊκή βούληση.
• Μην αναζητήσετε τον Renzi, ψάχνεται κι ο ίδιος κι οι πολιτευόμενοι της επιρροής του. Ο εταίρος Calenda του σχήματος «Τρίτος Πόλος» καταγγέλλει τον αναπόφευκτο λαϊκισμό, θρηνεί για το μέλλον της χώρας καθώς «….δεν κατάφεραν να σταματήσουν την δεξιά…», προειδοποιεί την Ευρώπη.
• Τέλος, «το μικρό γαλατικό χωριό» μιας κατακόκκινης περιφέρειας όπως η Emiglia-Romagna έβαλε και το κόκκινο χρώμα στη μικρή μεν αλλά αναμενόμενη έκταση της εκλογικής γεωγραφίας, πιστή στην καλύτερη παράδοση της μεταπολεμικής Αριστεράς. Με μια σέλφι θριαμβική από τα χθεσινοβραδινά επινίκια η Giorgia Meloni σαρκάζει το μεταφορικό «Στάλινγκραντ» του ιταλικού Βορρά καθώς αυτό αμετάπειστα της γυρίζει την πλάτη.

*Η Μάρα Τοπαρλάκη είναι δημοσιογράφος.