Η (ακραία) τοξικότητα δεν πρέπει να μας διώξει από τις πλατείες

Το ραντεβού είναι Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου. Το πρωί. Σε κάθε πλατεία της χώρας.

Να τιμήσουμε με την παρουσία μας τα παιδιά που χάσαμε στα Τέμπη. Τους μηχανοδηγούς που κάποιοι υπουργοί τους βάζουν -ακόμα δεν έχει ξεκινήσει η δίκη- στους υπεύθυνους για την σύγκρουση (ναι θα τα ρίξουν και στους νεκρούς). Όλες τις 57 ψυχές που ζητούν δικαίωση.

Να βρεθούμε με αυτό τον τρόπο στο πλευρό των συγγενών. Σε άλλες πλατείες μαζί τους φυσικά σε άλλες νοερά και ηθικά. Να τους δώσουμε ακόμη λίγο θάρρος να συνεχίσουν αυτό το γιγάντιο έργο που ξεκίνησαν. Γιατί όταν η κοινωνία άρχισε να ξεχνάει, οι συγγενείς ήταν εκεί. Έβαζαν πραγματογνώμονες, έβλεπαν τις αβελτηρίες της κυβέρνησης και όποτε και όπου έβρισκαν βήμα αυτοί και οι δικηγόροι τους αποκάλυπταν την αλήθεια. Πρέπει να συνεχίσουν μέχρι τέλους ακόμα πιο δυνατοί.

Μέχρι χθες ήταν για την κυβέρνηση οι χαροκαμένοι γονείς που μπορούν να λένε ότι θέλουν. Αυτό αρχίζει και αλλάζει. Λόγω των δημοσκοπήσεων, με εδραιωμένο το 75-80% ότι η κυβέρνηση έχει συνδράμει στη συγκάλυψη της υπόθεσης, κάθε λέξη της Μαρίας Καρυστιανού κάνει κακό στην κυβέρνηση. Και πλέον είναι αντίπαλος της. Και όσο έχει πολιτική άποψη και δεν παρουσιάζεται ως “η κλαίουσα χαροκαμένη μάνα” τόσο θα ενοχλεί. Για αυτό και λοιδορείται, για αυτό και είναι θύμα των τρολ, για αυτό και δεν αποκλείεται να δούμε πολύ σύντομα μια επιχείρηση πλήρης αποδόμησής της.

Χθες έγινε απολύτως κατανοητό το νέο δόγμα Μητσοτάκη. Ακραία αντεπίθεση. Ο πρωθυπουργός με το κατεβασμένο κεφάλι και το απολογητικό ύφος του δελτίου ειδήσεων του Alpha έδωσε την θέση του στον πρωθυπουργό που φωνάζει από αγανάκτηση και οργή, που αναφέρεται σε όλες τις διαχρονικές κατηγορίες με το όνομά τους κιόλας. Η εικόνα και η σημειολογία της έχει την σημασία της.

Η ΝΔ δεν έχει άλλο δρόμο. Πρέπει να ανατρέψει την πεποίθηση της κοινωνίας για συγκάλυψη. Πρέπει να ανατρέψει την έλλειψη εμπιστοσύνης στην Δικαιοσύνη. Γιατί δεν οφείλεται αυτό επειδή η ηγεσία της Δικαιοσύνης είναι αυτή την εποχή κατώτερη των περιστάσεων. Ανάθεμα κι αν το 10% των ερωτηθέντων ξέρει ποιοι είναι στην ηγεσία της δικαιοσύνης. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στην Δικαιοσύνη είναι ουσιαστικά έλλειψη εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση που την διορίζει άρα για τους πολίτες την ελέγχει κιόλας.

Και αυτό για την κυβέρνηση είναι “πόλεμος”. Ο “εχθρός” είναι έξω από το Μαξίμου. Δεν έχει πρόσωπο σήμερα, δεν έχει ηγέτη, δεν υπάρχει ένας αντίπαλος. Αλλά ο κίνδυνος να εδραιωθεί μια πεποίθηση όπου αργότερα ότι και να λένε οι κυβερνητικοί δεν θα τους πιστεύει κανείς, είναι υπαρκτός και είναι κοντά. Γιατί τα Τέμπη είναι ένα συλλογικό τραύμα για την ελληνική κοινωνία. Είναι ένα κορυφαίο αίτημα δικαιοσύνης, αποκάλυψης της αλήθειας και αφορμή να αλλάξουν επιτέλους όλες οι δομικές αβελτηρίες του ελληνικού μας κράτους.

Αλλά η καθημερινότητα έχει ακρίβεια και αισχροκέρδεια που κατατρώει το εισόδημα, γεωπολιτικές εξελίξεις που δεν ξέρεις πότε θα σου πάρουν κανένα νησί με μια ανακοίνωση, μέσα μεταφοράς που δεν καλύπτουν τις ανάγκες των πολιτών, σχολεία με ελλείψεις κάθε είδους, νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές κ.α. Και για αυτά θα ψηφίσει ο κόσμος στις εκλογές. Και αυτό ενδιαφέρει τους πολιτικούς κάθε χρώματος και κόμματος σε όλη την οικουμένη. Η επανεκλογή τους.

Ο πόλεμος δεν γίνεται με τριαντάφυλλα. Έχει τοξικότητα. Ακραία τοξικότητα. Ορισμένοι υπουργοί όπως οι Βορίδης και Γεωργιάδης αποφάσισαν να παλέψουν στην “λάσπη”. Απαντούν στα πάντα και στην γλώσσα τους. Ακόμα και σε αυτούς που άλλες εποχές δεν θα είχε σημασία η άποψη τους. Δηλαδή αν μια ακραία φωνή μίλα για δολοφόνους, η κυβέρνηση λέει ότι ΌΛΗ η αντιπολίτευση μας λέει δολοφόνους. Κάποτε θα αδιαφορούσαν. Τώρα σε μια καχύποπτη κοινωνία υπάρχει ο κίνδυνος των ευήκοων ώτων που μπορούν να πιστέψουν το οτιδήποτε ακραίο σενάριο.

Και τσουβαλιάζουν. Και σέρνουν όλα τα κόμματα στην μονομαχία της “λάσπης”. Άλλα πέφτουν στην παγίδα, άλλα όχι και πέφτουν στις δημοσκοπήσεις, για άλλα είναι πεδίο δόξης λαμπρόν.

ΌΜΩΣ αυτο το κλίμα, το αποκρουστικό κλίμα που θάβει την αλήθεια, αυτή η ακραία τοξικότητα μπορεί να λειτουργήσει αντανακλαστικά για την ερχόμενη Παρασκευή. Να φοβηθεί ο κόσμος για επεισόδια, να προβληματιστεί να δώσει το «παρών» μην του πουν ότι τάχθηκε με τον Βελόπουλο και την Ζωή και τον Πολάκη.

Δεν πάμε στις πλατείες για τα κόμματα. Πάμε για τους γονείς, πάμε για τους φίλους μας, τους συμφοιτητές μας, τον πατέρα μας, την μητέρα μας, τα αδέρφια μας που χάθηκαν στις 23:21 της 28ης Φεβρουαρίου 2023.