Γιατί η Eurovision δεν είναι «απλά ένας μουσικός διαγωνισμός»

Αυτή την εβδομάδα πιο πολλοί Ευρωπαίοι ασχολήθηκαν με τη Eurovision, παρά με τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Όχι, αυτό δεν είναι παράλογο. Δε ξέρω με ακρίβεια πως είναι η προεκλογική εκστρατεία στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα πάντως ναι, πιο ενδιαφέρουσα ήταν η συμμετοχή της Μαρίνας Σάττι στον 68ο μουσικό διαγωνισμό, από βίντεο με «κομματόσκυλα» στο TikTok.

Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα ήταν η επιλεκτική ευαισθησία του θεσμού, ο οποίος δεν είναι «απλά ένας μουσικός διαγωνισμός», κατ΄εμέ και κατά χιλιάδες άλλους απ΄ότι φάνηκε.

Η συμμετοχή του Ισραήλ, η απαγόρευση του οτιδήποτε θυμίζει Παλαιστίνη και ο αποκλεισμός της Ρωσίας, είναι οι αποδείξεις του πόσο πολιτικοποιημένος είναι ο θεσμός της Eurovision κι ας προσπάθησε η EBU να μας πείσει για το αντίθετο.

Δε θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου, παρακολούθησα τους δυο Ημιτελικούς και αναμένω τον Τελικό απόψε, παρά την αντίθετη άποψη που έχω με τη συμμετοχή του Ισραήλ και τα «κονσερβοποιημένα» χειροκροτήματα της τραγουδίστριας, για να καλυφθούν οι «γιούχες».

Μια τραγουδίστρια που δικαίως για μένα λαμβάνει αρνητικής αντιμετώπισης από το κοινό, σε καμία περίπτωση δε μιλώ για κάποια μορφής βίας, παρά μόνο για κριτική, γιατί στον διαγωνισμό, εκπροσωπεί τη χώρα της! Αυτό είναι κάτι που μάλλον ξεχνάνε όσοι αντέδρασαν για το πως φέρθηκε η Μαρίνα Σάττι κατά την κοινή συνέντευξη τύπου μαζί της. Φυσικά και η Ελληνίδα εκπρόσωπος έχει το δικαίωμα να έχει άποψη, έχουμε κι όλοι εμείς πίσω από ένα πληκτρολόγιο άλλωστε…

Η Eurovision λοιπόν, δεν είναι «απλά ένας μουσικός διαγωνισμός», ειδικά όταν για παράδειγμα έκανε ολόκληρη «θεματική» τον πόλεμο στην Ουκρανία, στηρίζοντας τον λαό της χώρας. Εκτός κι αν τα νεκρά παιδιά της Ουκρανίας, είναι πιο σημαντικά από αυτά της Παλαιστίνης…