Ευρωεκλογές 2024 : Το ευρωπαϊκό και το εθνικό διακύβευμα

Αρθρογραφεί στο TheOpinion για τις Ευρωεκλογές ο Δημήτρης Καιρίδης, υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου.

Το δίλημμα των επερχόμενων Ευρωεκλογών του Ιουνίου είναι απλό και ξεκάθαρο. Οι πολίτες καλούνται να απαντήσουν στο κατά πόσον θέλουμε καλύτερη και περισσότερη Ευρώπη ή προτιμάμε την εσωστρέφεια και την ευρωδιάλυση;

Θέλουμε να στείλουμε στις Βρυξέλλες μια ισχυρή και αξιόπιστη φωνή ή θέλουμε με μια ψήφο διαμαρτυρίας να τροφοδοτήσουμε την πολιτική αστάθεια;

Ο ελληνικός λαός πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία, που αναγνωρίζει τα προβλήματα και τα ελλείμματα της σημερινής Ευρώπης και παλεύει για περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη, και από την άλλη τις δυνάμεις της ευρωδιάλυσης, που, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, επενδύουν στη διάλυση της Ευρώπης, είτε το λένε ξεκάθαρα, είτε το υπονοούν με τις πράξεις τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρόσφατα υπερψήφισε. Πρόκειται για ένα επίτευγμα με ιστορική σημασία, που καταδεικνύει την ανάγκη άσκησης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής η οποία, ακόμα και μέσω συμβιβασμών, προάγει τα εθνικά μας συμφέροντα. Παρά ταύτα, η αντιπολίτευση, με μία μόνο εξαίρεση, καταψήφισε το Σύμφωνο, στην πραγματικότητα, ζημιώνοντας τη χώρα.

Όμως, σε μια εποχή που οι μεγάλες διεθνείς προκλήσεις έχουν γίνει καθημερινότητα, το μίγμα λαϊκισμού και lifestyle πολιτικής, που φαίνεται να χαρακτηρίζει τη σημερινή αντιπολίτευση, δεν υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Διαχρονικά μια παράταξη υπήρξε αυτή που έβαλε το συμφέρον της χώρας πάνω απ’ όλα: η Νέα Δημοκρατία, που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη, όταν οι λαϊκίστικες φωνές άλλων την ήθελαν εκτός, και που την κράτησε στην Ευρώπη την περίοδο 2012- 2015.

Από το 2019 και μετά, αυτή η μεγάλη και ιστορική παράταξη, έχει βάλει την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία. Χάρη στη σοβαρή και αξιόπιστη πολιτική, τόσο στα εξωτερικά θέματα, όσο και στα εσωτερικά, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει σήμερα τον σεβασμό των Ευρωπαίων εταίρων μας, και η φωνή μας λαμβάνεται, πλέον, σοβαρά υπόψιν.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι απλό: θέλουμε να ενισχύσουμε τη διεκδικητική φωνή της Ελλάδας στην Ευρώπη, που χαράσσει τις ευρωπαϊκές πολιτικές του αύριο ή θέλουμε να επιστρέψουμε στις σκοτεινές μέρες του παρελθόντος, όταν η Ελλάδα ήταν ο παρίας της Ευρώπης και η ίδια μας η θέση στην Ένωση τελούσε υπό αμφισβήτηση;