Εμπρός… πίσω

Αν αυτές οι μέρες είχαν ένα «σύνθημα» αυτό θα ήταν το «εμπρός… πίσω». 

«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή», γράφει σε ένα τραγούδι του ο Σωκράτης Μάλαμας… το θέμα είναι όμως ότι έχουμε βιώσει τόσο σκοτάδι παλιότερα και πάνω που νομίζαμε ότι «βρήκαμε» την αυγή, γυρνάμε πάλι πίσω.

2025 και βρισκόμαστε να συζητάμε για το δικαίωμα στην άμβλωση και στην αυτοδιάθεση του σώματος μας, ενώ κοιτάμε ανθρώπους σε καίριες θέσεις να «κλείνουν» το μάτι στον φασισμό και την ακροδεξιά, σε μια όλο και πιο συντηρητική και αδιαφανή εποχή.

Ζοφερό προβλέπεται το μέλλον, ένα μέλλον που δε φαίνεται να μας ανήκει… Στεκόμαστε «παγωμένοι» κι αυτό δυστυχώς μεταφράζεται ως συναίνεση σε πολλές περιπτώσεις…

Αύριο, σε δεκάδες πόλεις θα ενώσουμε τις φωνές μας για να μη ξεχαστούν οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους, στη θέση των οποίων θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς. Το δυστύχημα και οι αποκαλύψεις που έχουν ακολουθήσει από το 2023, ήταν το βαθύ σκοτάδι κι απ’ ότι φαίνεται ο δρόμος για την αυγή θα είναι μακρύς…

Όλα αυτά την ίδια ώρα, που ενώ κατακρίνουμε τις «σκοτεινές» προθέσεις του νέου «πλανητάρχη», ακούμε από χείλη Έλληνα ευρωβουλευτή εμμέσως πλην σαφώς την πρόταση να απαγορευτούν οι αμβλώσεις στο όνομα της αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος στην Ευρώπη. Όχι σε κάνα «μπλε» καφενείο του ’80, αλλά στην Ευρωβουλή του 2025! Γιατί ποιος είναι πιο κατάλληλος για να μιλήσει για τις μήτρες μας, από έναν άντρα άλλωστε;

Εμπρός… πίσω λοιπόν και αλίμονο σε εμάς που αναζητάμε την αυγή…