Θεοδώρα Σιάρκου στο TheOpinion: «Θέλει προσπάθεια για να διατηρήσουμε τις σχέσεις αγάπης με τους ανθρώπους μας»

Η ηθοποιός, Θεοδώρα Σιάρκου, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αταίριαστο Ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον και μιλάει στο TheOpinion και τη Δέσποινα Δαϊλιάνη

ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΜΑ THEOPINION

Δέσποινα Δαϊλιάνη

8 Ιουλίου 2023, 11:01 UPD: 8 Ιουλίου 2023, 16:02

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Η δημοφιλής κωμωδία του Νιλ Σάιμον, «Αταίριαστο Ζευγάρι», πρόκειται να παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη για δύο παραστάσεις· Δευτέρα, 10 Ιουλίου στο Θέατρο Κήπου και Τρίτη, 22 Αυγούστου στο Ανοιχτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης».

«Είμαι πολύ χαρούμενη που θα απευθυνθούμε και στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Είναι μια πανέμορφη πόλη, με πολύ ισχυρά πολιτιστικά χαρακτηριστικά και είναι ευχής έργον το ότι μπορούμε να συμμετέχουμε στα φετινά καλλιτεχνικά δρώμενά της. Να έρθει ο κόσμος να μας δει και να είναι σίγουρος ότι θα τους ανταμείψουμε με γέλιο αλλά και με τροφή για σκέψη!», επισημαίνει η Θεοδώρα Σιάρκου στο TheOpinion.

Η ηθοποιός, μάλιστα, μας αποκάλυψε ότι, από τη νέα θεατρική σεζόν, θα είναι μία ακόμα μάνα του θεατρικού project «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ…». Και, συγκεκριμένα, η μητέρα του Νίκου Καββαδία.

«Θα φιλοξενήσει ο Δημήτρης Καρατζιάς και το Vault έναν μονόλογο για τη ζωή της Δωροθέας Αγγελάτου, μητέρας του Νίκου Καββαδία. Εγώ θα έχω τον ομώνυμο ρόλο. Τη σκηνοθεσία θα κάνει η Ερμίνα Κυριαζή, το κείμενο είναι του Λευτέρη Ντρούβα και στη σκηνή θα συνυπάρχω με τη μουσικό, Χριστίνα Σουλβατζή».

Κερδίστε προσκλήσεις για την παράσταση της Δευτέρας από το TheOpinion

Κυρία Σιάρκου, ποιος ο ρόλος σας στην κωμωδία του Νιλ Σάιμον «Αταίριαστο Ζευγάρι», στη «θηλυκή», πια, εκδοχή του; Τι ήταν αυτό που σας «κέρδισε», ώστε να αποτελέσετε κομμάτι του έργου αυτού;

Ο ρόλος μου είναι η Ολυμπία, μια ανεξάρτητη και δυναμική αθλητικογράφος, που απολαμβάνει την παρέα των γυναικών – φίλων της και φροντίζει, κάθε Παρασκευή, να τις καλεί σπίτι της για επιτραπέζια και συζητήσεις. Είναι μια γυναίκα μποέμ, που ζει ανοργάνωτα και άτακτα, αλλά που προσπαθεί πολύ για να διατηρήσει τις ανθρώπινες σχέσεις που επιλέγει. Εκεί επικεντρώνεται και η ουσία του έργου, στο αν υπάρχει όριο για την προσπάθεια που μπορεί ένας άνθρωπος να καταβάλλει για να κρατήσει κοντά του αγαπημένους ανθρώπους.

Για να πω την αλήθεια, όλα με κέρδισαν σε αυτήν τη συμμετοχή μου: το κείμενο, ο ρόλος και, φυσικά, οι άνθρωποι. Ο σκηνοθέτης μας και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, Λευτέρης Πλασκοβίτης, έχει καταφέρει να φτιάξει μια εξαιρετικά καλοδουλεμένη παράσταση αλλά και να διαμορφώσει ένα υπέροχο κλίμα για όλους μας. Για ‘μένα είναι πολύ σημαντικό που με εμπιστεύτηκε σε έναν τόσο σπουδαίο ρόλο και ανυπομονώ να ξανασυνεργαστούμε στο μέλλον. Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι μέλος αυτού του θιάσου!

Πολύπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις… Φταίνε, πράγματι, οι καταστάσεις και τα ερεθίσματα που δεχόμαστε ή μήπως εμείς αρνούμαστε να τα δουλέψουμε; Με αποτέλεσμα να κερδίζει έδαφος το «εγώ» παρά το «εμείς»; Τι πιστεύετε;

Σίγουρα κερδίζει σταδιακά έδαφος το «εγώ» από το «εμείς». Ο νέος τρόπος ζωής, έτσι όπως διαμορφώθηκε εν πολλοίς και στην εποχή της καραντίνας, είναι μια παγίδα μέσα στην οποία, σε μεγάλο βαθμό, πέφτουμε οικειοθελώς.

Ίσως να απομακρυνόμαστε σταδιακά από τους τρόπους με τους οποίους έχουμε μάθει να εκφράζουμε την αγάπη μας, είτε την ερωτική είτε τη φιλική. Θέλει προσπάθεια για να διατηρήσουμε τις σχέσεις αγάπης με τους ανθρώπους μας και πάντα προσπαθώ να την καταβάλλω στο μέγιστο βαθμό.

Η σχέση μεταξύ των γυναικών ξεκινά, συνήθως, με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Στην πορεία, τι πάει στραβά;

Έχω αρκετές μακροχρόνιες φιλίες με γυναίκες, όπου σχεδόν τίποτα δεν έχει πάει στραβά. Οπότε, θα μιλήσω μόνο για τις ηρωίδες του έργου, την Ολυμπία και τη Φλώρα.

Είναι πράγματι πολύ καλές φίλες, αλλά όταν η Ολυμπία προτείνει στην απελπισμένη, λόγω χωρισμού, Φλώρα να συγκατοικήσουν, έρχονται αντιμέτωπες με τις δομικές τους διαφορές. Η Ολυμπία είναι ανοργάνωτη και «χύμα», η Φλώρα, όμως, είναι ψυχαναγκαστική με την τάξη και την καθαριότητα. Η καθημερινή συμβίωση γίνεται σταδιακά αφόρητη και, ως φυσική συνέπεια, έρχεται και μια μεγάλη σύγκρουση. Στην πραγματικότητα, αυτό που πάει στραβά, είναι το κατά πόσον η καθεμιά είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει και να συμβιβαστεί, ώστε να «ταιριάξει» καλύτερα με την άλλη, και πόσο η αναζήτηση αυτής της ισορροπίας αφήνει τα μέλη της «ολόκληρα», χωρίς σημάδια.

Νιώθω την ανάγκη να τονίσω, επίσης, το πόσο καλά έχω ταιριάξει με το έτερο μέλος αυτού του…αταίριαστου ζευγαριού. Η Μαριάνθη Σοντάκη είναι η ιδανική παρτενέρ για ‘μένα, εντός και εκτός της σκηνής. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και μια σπουδαία καλλιτέχνιδα, που θα ήθελα να κρατήσω στη ζωή μου και μετά από αυτήν τη συνεργασία.

Ποια χαρακτηριστικά θα κρίνουν για εσάς ένα ζευγάρι…αταίριαστο;

Νομίζω ένα είναι το βασικό χαρακτηριστικό για να είναι ένα ζευγάρι ταιριαστό: Η επικοινωνία. Αν υπάρχει δυνατότητα πραγματικής επικοινωνίας με διάρκεια και ειλικρίνεια, τότε όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Οπότε, θα αποκαλούσα αταίριαστο ένα ζευγάρι όταν δεν καταφέρνει ή δεν προσπαθεί να καταφέρει να συνδιαλέγεται με ουσιαστικό τρόπο.

Και θέλω να προσθέσω ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι που γίνεται αβίαστα. Ακόμα και η καλή επικοινωνία θέλει προσπάθεια και συμβιβασμούς.

Τελικά, υπάρχει «αντίδοτο» στη μοναξιά; Και, συγκεκριμένα, σε αυτήν που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος, περιτριγυρισμένος, ωστόσο, από τόσους άλλους;

Το αντίδοτο νομίζω είναι στους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας. Αν δεν τους βρούμε είμαστε, εν πολλοίς, καταδικασμένοι να ζούμε μοναχικά. Αυτό προϋποθέτει, φυσικά, τύχη αλλά, σε μεγάλο βαθμό, και κόπο.

Αν έπρεπε να βρω, λοιπόν, έναν παράγοντα, αυτός θα ήταν η προσπάθεια. Θέλει διαρκή προσπάθεια και προσαρμογή για να μπορούμε, όχι απλώς να περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους, αλλά να έχουμε ουσιαστικές σχέσεις μαζί τους.