Λίνα Νικολακοπούλου: «Εμένα με ενδιαφέρει η επίγνωση της ταυτότητας της ζωής μας» (VIDEO)

Στον Flash 99.4 και στην εκπομπή “Ραδιοφωνικές Φιλοσοφίες” της Σοφίας Αποστολίδου, φιλοξενήθηκε η σπουδαία Ελληνίδα στιχουργός και ποιήτρια Λίνα Νικολακοπούλου, σε μια συνέντευξη γεμάτη συναίσθημα, χαρά και στίχους.

Αφορμή αποτέλεσε η επερχόμενη συναυλία “Να ’ταν η χαρά οικόπεδο”, που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 12 Μαρτίου στο Radio City Theater.

Η κορυφαία Ελληνίδα στιχουργός μίλησε για το τραγούδι της που αγαπά πιο πολύ, για τη συνεργασία με τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς την εποχή του πολέμου στην Γιουκοσλαβία και μοιράστηκε μαζί μας πώς αντέδρασε όταν άκουσε να τραγουδούν στην εφορία τη “Σωτηρία της Ψυχής”.

“Θα συναντήσω πολλούς και αγαπημένους ανθρώπους”, αναφέρει η κορυφαία στιχουργός. “Ήταν καλότυχα. Ακόμα είναι ζωντανά. Έχουν μυρωδιά. Έχουν ζεστασιά”, λέει η Λίνα Νικολακοπούλου αναφερόμενη στα τραγούδια που θα ακουστούν στη συναυλία. “Καμαρώνω, γιατί είναι μία ομάδα τραγουδιστών που θα ενωθούν με μια σπουδαία μπάντα, ειλικρινά από τις πιο γερές που θα μπορούσα να φτιάξω. Θα είναι μια μεγάλη παραγωγή”, καταλήγει αναφερόμενη στο “Να ’ταν η χαρά οικόπεδο”.

Ζητώντας της να γυρίσει τον χρόνο πίσω, όταν γεννήθηκαν τα τραγούδια του άλμπουμ “Παραδέχτηκα” που έκανε με τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς, η Λίνα Νικολακοπούλου θυμάται: “Είχαν γεννηθεί στον καιρό τους, και για άλλο λόγο. Είχε μαζευτεί υλικό για “Τον καιρό των Τσιγγάνων”. Ήταν η ζωή των Ρομά, η φτώχεια, οι μετακινήσεις, αλλά και αυτή η εκρηκτική κουλτούρα που έχουν να μπορούν και τον θάνατο και τη ζωή, και τη χαρά και τη λύπη, να την κάνουνε φωτιά και να καίει τα σωθικά τους”.

Στην ερώτηση αν η εποχή που ζούμε είναι εξίσου ταραγμένη με την εποχή που γράφτηκαν οι στίχοι του “Παραδέχτηκα”, όταν η Γιουγκοσλαβία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, η Λίνα Νικολακοπούλου απαντά: “Αυτός ο καιρός, όχι μόνο για τα Βαλκάνια, είναι πάλι ταραγμένος. Έχουμε δηλαδή γύρω-τριγύρω πολλά ζητήματα. Εμένα με ενδιαφέρει η επίγνωση της ταυτότητας της ζωής μας. Δηλαδή, αν μπορούμε να ανταμώνουμε, να χαιρόμαστε, να συγκινούμαστε, να παρακολουθούμε μαζί όμορφα πράγματα. Γιατί η ζωή είναι συνεχώς αγώνας, συνεχώς αλλαγές. Τίποτα, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος, δεν μένει ίδιο. “Τα πάντα ρεί”. Γι’ αυτό, όποτε μπορούμε, οι καλλιτέχνες από την πλευρά μας να δίνουμε ραντεβού με το κοινό, για να γεμίζουμε όμορφες αναμνήσεις”.

Όσο για το αν αγαπά κάποιο από τα τραγούδια της περισσότερο, απαντά: “Κάθε φορά ο τρόπος που θα ειπωθεί ένα τραγούδι, η φωνή του τραγουδιστή, το πόσο ζεστό είναι το κοινό από κάτω, που δίνει την έμπνευση στον τραγουδιστή να ερμηνεύσει, είναι κάθε φορά απρόσμενο. Στην Αθήνα, όταν τραγούδησε στο τέλος της συναυλίας ο Μανώλης Μητσιάς το “Πάρτι”, συγκίνησε όλο τον κόσμο! Ήταν και ο Κίκι με την κιθάρα πάνω, θα είναι και στη Θεσσαλονίκη ο Κίκι Λεσεντριτς Έχει την αξία του να ακούς τον Μανώλη Μητσιά να ερμηνεύει το “Πάρτι” σαν αιώνιος έφηβος”.

“Εκείνο που με χαροποιεί είναι η επαφή που έχω τόσα χρόνια με τους συνεργάτες μου. Και τώρα ο Κίκι Λεσεντριτς με ενημερώνει τι γίνεται με τους φοιτητές στη Σερβία… Αλλαγές. Αγώνας του κόσμου για δικαιοσύνη, για να είναι η ζωή μας πιο ασφαλής… δεν τελειώνει αυτός ο αγώνας, είναι συνεχής. Γιατί κάθε 30-40 χρόνια πάλι τα πράγματα ταράζονται, πάλι θέλουν κυνηγητά. Όμως, με ευχαριστεί γιατί όταν έχεις καλή σχέση, φιλία, σεβασμό με τους συνεργάτες σου, ξέρεις ότι αυτή τη μεγάλη διαδρομή που μας αξίωσε ο κόσμος να τη χαιρόμαστε – γιατί αν δεν αγαπάει ο κόσμος αυτά που κάνεις, είσαι έρημος. Αλλά εγώ είμαι χορτάτη και γεμάτη ευγνωμοσύνη για όλη αυτή την κοινή διαδρομή που έχουμε κάνει με τον κόσμο”, καταλήγει.

Ιδιαίτερα όμορφη ήταν η στιγμή που μοιράστηκε, όταν τυχαία, σε μια δημόσια υπηρεσία, άκουσε έναν άνθρωπο να τραγουδάει στίχους της: “Είχα πάει μια φορά, με τρόμο ψυχή, να λύσω μια υπόθεση στην εφορία, στο κέντρο της Αθήνας. Και ανέβηκα στον πέμπτο, στο τμήμα που ήταν αρμόδιο. Όταν έμπαινα στο ασανσέρ, ήταν μια κυρία που τραγουδούσε τη “Σωτηρία της Ψυχής”. Εγώ, έμεινα εκείνη την ώρα. Και άφησα και ένα λεπτό να περάσει γιατί θα έμπαινα στο γραφείο που πριν λίγο μπήκε αυτή η γυναίκα. Και όταν με είδε μπροστά της είπε: “Για όνομα του Θεού, τώρα τραγουδούσα ένα τραγούδι σας!” Είναι τόσο απρόσμενο το πού μπορεί να σε συναντήσει το τραγούδι σου και τόσο ευλογημένο. Γιατί εσύ από ένα δωματιάκι, κάποια στιγμή έγραψες κάτι που ήταν βαθιά μες στην καρδιά σου. Και αυτό απλώνεται και πάει. Και κάθε άνθρωπος το αξιολογεί, του κρατάει συντροφιά, το κάνει δικό του. Αυτή είναι η ομορφιά του τραγουδιού. Είναι δωρεάν το τραγούδι. Το ακούς μια φορά και το παίρνεις μέσα σου και το έχεις για πάντα.”