«Δεν αντιλαμβανόμαστε, πια, τα συναισθήματα. Για αυτόν τον λόγο υπήρξε η ανάγκη να φτιάξουμε κάτι τέτοιο» – Ιωάννα Γεωργαντά & Θανάσης Καλτσίκας στο TheOpinion

Η παράσταση «Συν S θύματα» ανεβαίνει απόψε στο Ανοιχτό θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης», στις 21:15, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Στο πλουραλιστικό καλοκαιρινό μουσικο-θεατρικό τοπίο της Θεσσαλονίκης έρχεται να προστεθεί κι η χειροποίητη παράσταση «Συν S θύματα», στο πλαίσιο του Sykies Fest του Δήμου Νεάπολης – Συκεών.

Μια παράσταση που υπενθυμίζει τα συναισθήματα, χρησιμοποιώντας τέχνες που τεχνηέντως καλουπώθηκαν  σε βολικές μήτρες, επιτρέποντας στο σώμα να ακούσει με σύγχρονο τρόπο αρχέγονους ήχους και να κινηθεί έχοντας αποτινάξει δοτούς κανόνες.

Μια παράσταση που παρουσιάζει τα συναισθήματα ως το πιο χρήσιμο εργαλείο του ανθρώπου. Ως μέσο για την αποκάλυψη του Θείου. Ως σπέρμα της μητρικής αγάπης. Ως νικητή της άνισης μάχης με την τεχνολογία. Ως δικαίωμα.

Κι ίσως το φετινό πολιτιστικό δρώμενο να είναι το τέλος μιας αρχής, όπου η ομορφιά της τέχνης μπορεί να φανερωθεί με ακόμα πιο ευρηματικούς κι ευφάνταστους τρόπους…

Ιωάννα και Θανάση, ποια είναι τα δικά σας συναισθήματα για την παράσταση «Συν S θύματα»;

Ιωάννα Γεωργαντά: Νομίζω πως ό, τι και να συμβαίνει αυτήν τη στιγμή, τα συναισθήματα που υπάρχουν γύρω από τη συγκεκριμένη παράσταση είναι ο ρομαντισμός μας. Η αγάπη μας για αυτό που κάνουμε. Η ανάγκη μας να επικοινωνούμε με τους άλλους. Υπάρχει και μια απίστευτη προσμονή κι ανυπομονησία μέσα μας. Θα τολμούσα να πω ότι υπάρχει και μια σαγήνη μέσα σε όλο αυτό.

Αγγίξαμε πιο πολύ από ποτέ, πολύ βαθιά, τις ψυχές όλων των συμμετεχόντων. Και, μεταξύ μας, φτάσαμε σε έναν πολύ βαθύ πυρήνα για να φτιάξουμε αυτήν την παράσταση.

Θανάσης Καλτσίκας: Για ‘μένα είναι μια στοργή, τώρα που το σκέφτομαι.  Σίγουρα, όμως, βγήκαν όλα τα θετικά συναισθήματα. Τα αρνητικά μας παίδεψαν ακόμη και στο να τα εκφράσουμε.

Ιωάννα Γεωργαντά: Το αρνητικό συναίσθημα, όσο και να θέλεις να το αποτυπώσεις ή να μείνεις σε αυτό, είναι σα να το κάνεις copy paste. Δεν μπορείς να το παρουσιάσεις, θα το μιμηθείς με έναν τρόπο. Ενώ το θετικό συναίσθημα πάντα έχει να σου δώσει και κάτι άλλο. Και μπορείς να το φέρεις στην αρνητική του μορφή, που μπορεί να σε πνίξει ή να σε φοβίσει κιόλας. 

Θανάσης Καλτσίκας: Και μπορείς να το εκφράσεις, νομίζω, πηγαία. Το αρνητικό συναίσθημα θέλει δουλειά τελικά.

Τα «Συν S θύματα» στηρίζονται σε πέντε βασικούς πυλώνες που είναι οι ερμηνευτές, ο σύγχρονος χορός, ο παραδοσιακός χορός, η μουσική και το τραγούδι. Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε;

Θανάσης Καλτσίκας: Καταρχάς να ξεκινήσουμε από τον τίτλο. «Συν S θύματα» με -υ, γιατί πλέον και τα συναισθήματα έχουν μπει στη διαδικασία της θυματοποίησης. 

Σε μία εποχή που βασιζόμαστε όλοι στη γρήγορη ατάκα και εικόνα, στις αντιδράσεις μέσω emoji, δεν εκφράζουμε όλα μας τα συναισθήματα∙ πέντε βασικά που μας προτείνουν οι σχεδιαστές οποιασδήποτε εφαρμογής και παραμένουμε σε αυτά. Ενδεχομένως δεν αντιλαμβανόμαστε, πια, τα συναισθήματα. Αρκούμαστε σε αυτά που μας προτείνουν.

Για αυτόν τον λόγο υπήρξε η ανάγκη να φτιάξουμε κάτι τέτοιο, για να υπενθυμίσουμε όλα τα συναισθήματα που υπάρχουν. 

Και τα υπενθυμίζετε, ακουμπώντας πάνω στην παγκόσμια τέχνη και τις επιρροές της. Να τολμήσω να το ανάγω στην περίοδο της Αναγέννησης, ας πούμε, ως προς τη μετάβαση αυτών των συναισθημάτων;

Θανάσης Καλτσίκας: Ναι. Θα το δείτε αυτό καλλιτεχνικά και ζωγραφικά πάνω σε σώμα. 

Ιωάννα Γεωργαντά: Στο σύγχρονο κομμάτι οι κινήσεις που χρησιμοποιούμε, δανείζονται από αυτήν την εποχή αρκετά. Η Αναγέννηση δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι είναι μία περίοδος η οποία, όπως και να το κάνουμε, θα υπάρχει σε όποια εποχή κι αν βρεθούμε.

Θανάσης Καλτσίκας: Από την παγκόσμια τέχνη ο «Βιτρούβιος», ας πούμε, είναι παρών στην παράσταση.

Και πώς αυτό αποτυπώνεται μουσικά, χορευτικά και κινησιολογικά;

Θανάσης Καλτσίκας: Τον παραδοσιακό χορό θα τον δείτε αποδομημένο. Γιατί υποστηρίζεται από εναλλακτική παραδοσιακή μουσική, με τη ζωντανή παρουσία των ΘΡΑΞ ΠΑΝKC, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά να αλλάζουν τη Θρακιώτικη μουσική και να τη φέρουν στο σήμερα. 

Θα δείτε σίγουρα και φορεσιές, οι οποίες δεν είναι πιστά αντίγραφα, αλλά είναι εμπνευσμένες από την παράδοση. Θα δείτε, όμως, και κλασικό παραδοσιακό χορό.

Ιωάννα Γεωργαντά: Η μουσική των ΘΡΑΞ ΠΑΝKC είναι ό, τι καλύτερο για να το αποδώσει αυτό. Τα παιδιά με τη μουσική τους φέρουν κάτι από το παρελθόν, από την παράδοση, σε τόσο σύγχρονο παλμό που, ακόμα και να πεις ότι δεν μου αρέσει αυτή η μουσική, δεν γίνεται να μην το ακούσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση άνθρωπος που, είτε ακούει είτε δεν ακούει παραδοσιακή μουσική, να μην του κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Θανάσης Καλτσίκας: Η ιδέα προϋπήρξε. Αλλά από τη στιγμή που αρχίσαμε να το σχηματίζουμε και να το σχεδιάζουμε, ήταν σχεδόν μονόδρομος η επιλογή των ΘΡΑΞ. Χτίσαμε πάνω στη μουσική τους. Επειδή χρειαζόμασταν και κάτι τελείως αντίθετο με τη μουσική τους, αξιοποιούμε τις Πλειάδες· την τεχνική τους, τη δυναμική τους, τη γνώση τους. Και έχουμε και πολυφωνικό ηπειρώτικο.

Ιωάννα Γεωργαντά: Επίσης, συνεργάζονται με τους ΘΡΑΞ για πρώτη φορά. Κι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο «πάντρεμα».

Η θρησκεία τι ρόλο παίζει στην παράσταση;

Ιωάννα Γεωργαντά: Ξεκινήσαμε από εκεί. Ξεκινάς, δηλαδή, με τον πιο απλό τρόπο: με το Βig Bang και αυτό, με έναν τρόπο, σε οδηγεί στο Θείο.

Άρα, θα λέγαμε ότι τέχνη και θρησκεία βρίσκονται σε διάλογο ή σε σύγκρουση;

Ιωάννα Γεωργαντά: Διάλογο!

Θανάσης Καλτσίκας: Διάλογο! Είναι και πεποίθησή μου αυτό.

Ιωάννα Γεωργαντά: Είναι και αναζήτηση. Είναι και ανάγκη η θρησκεία, όποια θρησκεία κι αν είναι αυτή, να είναι ο διάλογος μέσα σε μια παράσταση. 

Βέβαια, οι δυο σας, δεν είστε μόνον οι «αυτουργοί», το μυαλό πίσω από την ιδέα. Είστε κι όλα τα υπόλοιπα, έχοντας επιμεληθεί από τη σκηνοθεσία μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.

Θανάσης Καλτσίκας: Να προσθέσω ότι είναι όλο βασισμένο στην εθελοντική εργασία. Το 90% βασίζεται σε ερασιτέχνες ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη. Κι αυτή είναι η ομορφιά του και η γοητεία του. Εγώ, ούτως ή άλλως, είμαι υπέρ του ερασιτεχνικού θεάτρου. 

Ιωάννα Γεωργαντά: Όταν κάνεις μια τέτοια παράσταση, που την φτιάχνεις από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι αναπόφευκτο ότι θα περάσουν όλα από τα χέρια σου.

Το αγαπάω το ερασιτεχνικό, δεν είμαι, όμως, τόσο υπέρ. Το σέβομαι, γιατί σαν ερασιτέχνης είχα ξεκινήσει κι εγώ. Αλλά μου αρέσει όταν οι ερασιτέχνες γίνονται επαγγελματίες χωρίς να το καταλαβαίνουν. Μου αρέσει όταν ο άλλος ασχολείται με την τέχνη χωρίς κάποια ταμπέλα. 

Στην παράσταση, φέτος, έχουμε χορευτές του παραδοσιακού χορού οι οποίοι για πρώτη φορά αγγίζουν το υποκριτικό κομμάτι, το οποίο είναι σπουδαίο. Είναι ανατριχιαστικό να τους βλέπεις να μπαίνουν σε αυτά τα μονοπάτια, έχοντας ως εργαλείο τον παραδοσιακό χορό, και να αγγίζουν ερμηνευτικά πράγματα που θα έλεγες ότι μόνον ένας επαγγελματίας ηθοποιός μπορεί να το κάνει. 

Θανάσης Καλτσίκας: Και υπάρχει και το αντίθετο. Άνθρωποι που ασχολούνται μόνον με την ερμηνεία, μόνον με την υποκριτική, έρχονται να δοκιμαστούν με τον παραδοσιακό χορό. Φέτος, το πήγαμε εναλλάξ. Περισσότερο ασχολήθηκε η Ιωάννα με τον παραδοσιακό χορό κι εγώ με την υποκριτική, παρά το αντίθετο. Αλλάξαμε ρόλους. 

Πληροφορίες

«Συν S θύματα»

(στο πλαίσιο του Sykies Fest του Δήμου Νεάπολης – Συκεών)

Ανοιχτό θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης»

Δευτέρα 26 Ιουνίου, στις 21.15

Είσοδος ελεύθερη

«Θερμές ευχαριστίες στην Κοινωφελή Επιχείρηση Υπηρεσιών Νεάπολης – Συκεών, στη Διοίκηση του Δήμου που υποστηρίζει το όραμα νέων ανθρώπων, στα πολιτιστικά τμήματα και σε όλους τους συμμετέχοντες».

Συντελεστές

Ιδέα – Σκηνοθεσία: Ιωάννα Γεωργαντά, Θανάσης Καλτσίκας

Μουσική: ΘΡΑΞ ΠΑΝKC

Πολυφωνικό τραγούδι: Πλειάδες

Χοροδιδάσκαλος παραδοσιακών χορών: Χρήστος Άψης

Επιμέλεια κίνησης – χορογραφία: Ειρήνη Καλογηρά

Βοηθός σκηνοθεσίας: Στέφανος Τσαβές

Τραγούδι «Τι καλά το λέει τ’ αηδόνι»: Στέλλα Καλλιάρα

Τραγούδι «Λαφίνα»: Σοφία Σαχινίδου

Σκηνικά: Θανάσης Καλτσίκας

Κοστούμια: Μάκης Μπεσλίδης

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Κοσμίδης, Ιωάννα Γεωργαντά

Προγραμματισμός Φωτισμού: Γιώργος Κοσμίδης

Head Make up Artist: Κίκα Κουπαράνη

1η Βοηθός head mua: Μαρία Κουλούρη

Συνεργάτης Σκηνοθέτης σκηνής, έσω: Σταμάτης Στάμογλου

Συνεργάτης Σκηνοθέτης Φωτισμού, έξω: Μορφούλα Στεργίου

Video designer: Νάσος Παπαδόπουλος

Photographer Αφίσας: Μιρέλα Κανδυναλάπτη

Κομμώσεις: Θεοδώρα Λιαποπούλου

Δημιουργική ομάδα κοστουμιών – σκηνικών αντικειμένων: Χριστίνα Τριανταφύλλου, Άρτεμη Ιωαννίδου, Μαρία Μακροπούλου, Ελένη Φώτογλου, Ανδρέας Πόζογλου, Μαγδαληνή Σίγα

(Τα κοστούμια είναι εμπνευσμένα από παραδοσιακές φορεσιές και δεν αποτελούν πιστά αντίγραφα)

Συμμετέχουν

Παραδοσιακός χορός: Χορευτικό Συγκρότημα Δήμου Νεάπολης – Συκεών 

Παραδοσιακή μουσική: Άγγελος Μούτσα, Βασίλης Μανωλόπουλος, Γιώργος Ουζούνης

Χορός: ART MATES Theater Group