Για ακόμη μια χρονιά η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε μία ανοιχτή θεατρική σκηνή, μέσω της διοργάνωσης «Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της Πόλης 2024».
Πατώντας πάνω στα χνάρια της περσινής διοργάνωσης, η φετινή Ανοιχτή Σκηνή προτείνει ένα παλίμψηστο θεατρικών παραστάσεων στο κύριο πρόγραμμα, δίνει βήμα σε νέες φωνές, αλλά και εμπιστεύεται εγχειρήματα πειραματικά, σε χώρους μη θεατρικούς.
22 παραστάσεις, 9 παραστάσεις στο κύριο πρόγραμμα, 7 παραστάσεις στην κατηγορία των Νέων Φωνών (νέοι απόφοιτοι -τελειόφοιτοι από σχολές που κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα) 6 παράλληλες εκδηλώσεις (φόρουμ καλλιτεχνών, performances, άλλες παραστάσεις, εργαστήρια) αποτελούν τις προτάσεις της φετινής διοργάνωσης, που επιμελήθηκε η Επιτροπή Θεάτρου Δήμου Θεσσαλονίκης (Αιμιλία Κοντογιάννη, Σωτήρης Ρουμελιώτης, Γιώργος Φράγκογλου, Φίλιππος Χάγερ, Χριστίνα Χατζηβασιλείου) και υλοποιεί το Τμήμα Διοργάνωσης Εκδηλώσεων, Δράσεων και Φεστιβάλ της Διεύθυνσης Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Θεσσαλονίκης από 3 Απριλίου έως 2 Ιουνίου.
Βασικός άξονας όλων των παραστάσεων είναι η μνήμη:
• με τη μορφή καθημερινών ιστοριών (The Bedroom), αξιόλογων αναμνήσεων (100), αλλά και εστίασης του φακού σε κρίσιμες επιλογές της δημόσιας ζωής (Γιατί φύγαμε) ή σε άγριες πλευρές της ιδιωτικής (Τρώμε, παιδιά)
• με την αξιοποίησή της, που οδηγεί σε πραγμάτωση ονείρων (Πέτρες στις τσέπες του), επιχειρεί να καλύψει τα κενά (Sylvia), δίνει ουσία στη ζωή (1984) και αντιπαλεύει το θάνατο (To die, not to die)
• με την κινητοποίηση του σώματος, που δημιουργεί αρχετυπικές εικόνες (Μάσκες νυκτός) ή βοηθάει στην ανεύρεση του εαυτού μας (Omiostasis)
• με τη σύγκρουσή της με το παρόν, καθώς εκπροσωπεί είτε την παιδική αθωότητα (Ο Μικρός Πρίγκιπας) είτε την εξωγήινη ρίζα (Κάτω από το δέρμα)
• με την απώλειά της, που θέτει το ζήτημα της ουσιαστικής ταυτότητάς μας (Ο άνθρωπος που πέρασε)
• με την καθοριστική συμβολή της στη γραφή της ιστορίας, μια και δίνει λόγο σε όσους δεν πρόλαβαν να μιλήσουν (Βελόνες πλεξίματος), απομυθοποιεί σύγχρονους μύθους (Γκρικ Σάμερ), φωτίζει τη βία της κοινωνικής δομής (Roberto Zucco), ζωντανεύει σημαντικές στιγμές μέσα από τη ζωή υπαρκτών
προσώπων (Πάτι και Ρόμπερτ), αποκαλύπτει συλλογικές τραυματικές εμπειρίες (Λευκές πορείες), θεμελιώνει το καλλιτεχνικό μέλλον της πόλης (Ανοιχτό φόρουμ)
• τέλος, με τα ερωτήματα με τα οποία προσπαθεί να καλύψει τα κενά της (Χαστουκόψαρα), αλλά και με τον πόνο που την τροφοδοτεί διαρκώς (Σκουπίδια)
Ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης και Διαδημοτικής Συνεργασίας Βασίλης Γάκης επεσήμανε τη σπουδαιότητα της υποστήριξης των καλλιτεχνών της πόλης εξαίροντας το σημαντικό έργο που προσφέρουν στην πολιτιστική ζωή της Θεσσαλονίκης και ευχαρίστησε την Επιτροπή Θεάτρου για την εξαιρετική εργασία τους στη διεξαγωγή μιας δίκαιης και διαφανούς διαδικασίας επιλογής των καλλιτεχνικών σχημάτων, που θα πάρουν μέρος στη φετινή διοργάνωση.
Δεσμεύτηκε, μάλιστα, για ακόμη πιο στοχευμένη προσπάθεια και περαιτέρω ενίσχυση της διοργάνωσης, ώστε στο προσεχές έτος να υπάρξει εκτενέστερη στήριξη στα θεατρικά σχήματα της Θεσσαλονίκης.
Επιπλέον, ενημέρωσε για ενέργειες χαρτογράφησης της κατάστασης και της εικόνας των χώρων πολιτισμού του Δήμου, συμπεριλαμβανομένου του Δημοτικού Θεάτρου «Άνετον», με σκοπό την ενσωμάτωση τους σε υφιστάμενα χρηματοδοτούμενα ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα.