Από τις πρώτες ώρες του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη βρέθηκαν δέκα άνδρες της Επίλεκτης Ομάδας Ειδικών Αποστολών Λάρισας.
Ο επικεφαλής της ΕΠΟΜΕΑ Λάρισας, Τάσος Μπατζιώλας, μιλά στο TheOpinion για τις στιγμές που έζησε, σε μια επιχείρηση που όμοιά της δεν έχει ξαναζήσει παρά την εμπειρία του.
«Βρέθηκα από τις πρώτες ώρες στον τόπο της τραγωδίας. Ειδοποιηθήκαμε εγγράφως και τηλεφωνικά από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, η ΕΠΟΜΕΑ είναι άλλωστε στις ομάδες διασωστών που είναι εγγεγραμμένες στο σχετικό μητρώο της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας» αναφέρει αρχικά ο κ. Μπατζιώλας.
«Επανδρώσαμε την ομάδα Άμεσης Επέμβασης με 10 άτομα. Φύγαμε για να πάμε στο σημείο, χωρίς να γνωρίζει κανείς μας τι τον περίμενε. Η αναφορά ήταν δυστύχημα με τρένο, τίποτα άλλο. Πήραμε μαζί μας εξοπλισμό διασωστικό και εξοπλισμό πρώτων βοηθειών. Πού να ξέραμε, πού να φανταζόμασταν τι θα βλέπαμε…» προσθέτει με νόημα
«Αποκλείεται, έλεγα, να είναι αλήθεια όλο αυτό»
«Εκεί, ένα κομφούζιο, σκηνές που ποτέ κανείς δεν πιστεύει ότι θα ζήσει. Πυροσβεστικά οχήματα, ασθενοφόρα, διασώστες, σειρήνες. Ήταν σαν να είσαι μέρος πλάνου σε χολιγουντιανή παραγωγή. Αποκλείεται, έλεγα, να είναι αλήθεια όλο αυτό. Έχω εμπειρία από αρκετές επιχειρήσεις διάσωσης, αλλά αυτό το πράγμα δεν το έχω ζήσει ποτέ ξανά. Δεν έχω αντικρίσει ποτέ στο παρελθόν κάτι ανάλογο» θυμάται τις πρώτες στιγμές στο σημείο.
«Η ομάδα μας υπό τις οδηγίες της ΕΜΑΚ και των υπευθύνων συνέβαλε με τις δυνάμεις της. Σκανάραμε την περιοχή για ζώντες, για αντικείμενα, για οτιδήποτε. Την επόμενη μέρα το ίδιο. Ξανά και ξανά. Δεν θέλω να μιλήσω με λεπτομέρειες περισσότερες, δεν αισθάνομαι πολύ κάλα σε όλο αυτό, υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιμή που δυστυχώς ακόμη ψάχνουν τους ανθρώπους τους… Ποιες λέξεις να χρησιμοποιήσω για όλο αυτό;» σημειώνει αρκετά φορτισμένος συναισθηματικά.
Εικόνα πόνου, εικόνα καταστροφής
«Εικόνα πόνου, εικόνα καταστροφής. Κάναμε το στομάχι μας πέτρα για να ανταποκριθούμε σε αυτό στο οποίο έχουμε ταχθεί. Τα μέλη που εντάχθηκαν στην Ομάδα είναι άλλωστε άνθρωποι της δράσης, οι άνθρωποι της πρώτης στιγμής. Η διαχείριση, ο έλεγχος αυτού που νιώθεις γίνεται αυτόματα. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να “κλειδώσεις” σε αυτό που καλείσαι να κάνεις. Όταν αργότερα πας σπίτι, τις στιγμές που ηρεμείς, έρχεται όλο αυτό και σε πλακώνει. Σε καταβάλλει το συναίσθημα. Συνειδητοποιείς τι είδες, σκέφτεσαι πώς μπορεί να συνέβη όλο αυτό, πόσα δευτερόλεπτα χρειάστηκαν για αυτή τη φρίκη, τι θα μπορούσε να γίνει για να αποφευχθεί… Μείναμε στο σημείο για τρεις τέσσερις μέρες, όπου δουλεύαμε σε βάρδιες για να μπορούμε να ανταποκριθούμε» επισημαίνει στο TheOpinion ο διασώστης.
«Θέλω πάντως, μετά από όλο αυτό που αντίκρισα, εν κατακλείδι να πω κάτι: μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι δύναμη σε όλους όσους αναρρώνουν, σε όλους αυτούς που έχουν βγει από όλο αυτό, μπορεί χωρίς σωματικούς τραυματισμούς, αλλά σίγουρα με το σοκ των στιγμών αυτών που έζησαν. Δύναμη για να συνεχίσουν εύχομαι. Θερμά συλλυπητήρια σε όλους όσους έχουν χάσει κάποιον δικό τους» καταλήγει.