«Έφυγε» από την ζωή ο σπουδαίος παραγωγός της ελληνικής δισκογραφίας Γιώργος Μακράκης. Την δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η τραγουδίστρια Σοφία Βόσσου με μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.
«Γιώργος Μακράκης… Ο σημαντικότερος παραγωγός της ελληνικής δισκογραφίας, ο άνθρωπος που πίστεψε και ανέδειξε τα μεγαλύτερα ονόματα τραγουδιστών και δημιουργών, ο άνθρωπος που πίστεψε στο «Φιλαράκι», που πίστεψε σε μένα και με στήριξε. Παραγωγός μου για χρόνια… Έφυγε, άνοιξε τα φτερά του για το μεγάλο ταξίδι… Στο καλό μωρέ, στο καλό και εκεί που θα πας ξέρεις εσύ βαλ’ τους όλους να τραγουδάνε αγάπη μου, Γιώργο μου» έγραψε η Σοφία Βόσσου.
Τον σπουδαίο παραγωγό αποχαιρέτησε και η Ελένη Δήμου. Η τραγουδίστρια πόσταρε τα εξής στο προφίλ της στο Facebook: «Την χαρά την διαδέχεται η λύπη. Ο παραγωγός που πίστεψε σε μένα, που στάθηκε δίπλα μου, ο παραγωγός που υπογράφει μεγάλα μουσικά έργα που έγιναν στη χώρα μας, ο Γιώργος Μακράκης, που λίγο μετά την συναυλία μου εχθές μιλούσα για εκείνον. Έφυγε τα ξημερώματα, να συναντήσει τους φίλους που συνεργάστηκε μαζί τους. Γιώργο μου αγαπημένε φίλε μου θα ξανασυναντηθούμε σίγουρα…Καλό ταξίδι αγαπημένε με πόνεσε το φεύγω σου…».
Τον Γιώργο Μακράκη αποχαιρέτησε και ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης:
«Ο Γιώργος Μακράκης, παραγωγός στη Λύρα του Αλέκου Πατσιφά, ήρθε σπίτι μου ν’ ακούσει τα τραγούδια που έγραφα. Και μ’ έβαλε να γράψω κι άλλα για να τα πάει στη Μοσχολιού. Απ’ ό,τι όμως ήξερα, της ετοίμαζε ο Σπανός καινούργια· έτσι μου είχανε πει».
Του το είπα: «Κύριε Μακράκη, πώς θα τα πάτε στη Μοσχολιού αφού της ετοιμάζει ο κύριος Σπανός καινούργια;» «Μη σε νοιάζει εσένα», μου είπε ο Μακράκης, «γράψε εσύ». Έγραψα κι εγώ καμμιά σαρανταριά νομίζω. Πολλά απ’ αυτά σε στίχους του Τριπολίτη, που σε λίγο θα τον επέβαλλε ο Μακράκης με τρεις βαρβάτες δουλειές οι οποίες θα διαγράφανε η κάθε μια την πορεία της: Το Φράγμα του Μούτση, τον Επιβάτη του Θεοδωράκη και τα Σκουριασμένα χείλια του πρωτοεμφανιζόμενου κ.λ.π. κ.λ.π. Όταν πια είχαμε κάπως προχωρήσει και είπε μετά από πολλά βάσανα ο κύριος Πατσιφάς το «ναι», πήρε ο Μακράκης τον Γιάννη στο τηλέφωνο να τον ρωτήσει αν είχε ετοιμάσει τα τραγούδια για τη Μοσχολιού. «Κάτι έχω κάνει», είπε ο Γιάννης. «Ξέρεις, μας έφερε κάτι τραγούδια ένας νέος συνθέτης, τον γνωρίζεις, έχετε συναντηθεί» κ.λ.π. κ.λ.π. Και ο Σπανός τότε του είπε αυτό: «Να κάνετε τα τραγούδια του παιδιού, είναι πολύ καλός, έχουμε καιρό εμείς».
Μία ανάμνηση επανέφερε στη μνήμη του ο Γιάννης Πλούταρχος: «Ο πρώτος μου παραγωγός, ο Γιώργος ο Μακράκης, μου έδωσε μια λίστα από το τηλέφωνο με 17 ονόματα. Είχε μέσα ονόματα όπως Γεωργίου, Λειβαδάς, Αβησσυνός. Προτελευταίο ήταν το «Πλούταρχος», με το οποίο έβαλα τα γέλια! Μετά όταν έκλεισα το τηλέφωνο δεν μου φάνηκε άσχημο και κάπως έτσι το υιοθετήσαμε».
Ο Μάνος Τσιλιμίδης αποχαιρέτησε τον γνωστό παραγωγό γράφοντας τα εξής:
« Ο Μακράκης ήταν ένας παραγωγός που έχει αφήσει πολύ μεγάλο σημάδι στη δισκογραφία. Αν τον είχες ζήσει στο στούντιο, θα ήξερες ότι με τις επεμβάσεις του σώζει τραγούδια. Στο «Φεύγεις-Έρχεσαι» ήταν ένα σημείο που δεν το καταλάβαινε. Μου λέει ο Μακράκης: – Εντάξει, είναι καλό τραγούδι. Είναι πολύ ωραίος ο στίχος, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτό το «που φέρνουνε τον πανικό με δανεικό και το αντίο». Τί θες να πεις εδώ; Μήπως μπορείς να το σκεφτείς λίγο, να το καταλαβαίνω κι εγώ; Και το έκανα «που κάνουν τόσο ξαφνικό τον πανικό και το αντίο». Μετά τη δική του παρέμβαση. Πάντοτε είχα το αίσθημα ότι δεν μπορώ να κάτσω σε μία μεριά. Ιδίως όταν ήμουνα πιτσιρικάς πήγαινα κάπου και μόλις πήγαινα εκεί ήθελα να πάω κάπου αλλού. Μια ενέργεια που δεν σταμάταγε ποτέ. Υπό μία άλλη έννοια, αυτό το πράγμα είναι καταδίκη διότι, άμα λειτουργείς έτσι, χάνεις πολύτιμα σινιάλα της πραγματικότητας από γύρω σου. Μια κοπέλα, φίλη μου, μου ‘χε πει: – Τί γίνεται με σένα; Όλο φεύγεις-έρχεσαι, φεύγεις-έρχεσαι….