Ήταν ένας Πακιστανός μετανάστης που εργάζονταν στη χώρα μας. Το όνομα του ήταν Σαχζάτ Λουκμάν και τον σκότωσαν μια μέρα σαν τη σημερινή πριν από ακριβώς 10 χρόνια.
Γιατί τον σκότωσαν; Γιατί ήταν ακριβώς αυτά που γράψαμε παραπάνω: ένας αλλοδαπός, με διαφορετικό χρώμα δέρματος, άλλη θρησκεία και επίσης φτωχός εργάτης.
Η δολοφονία του 27χρονου Λουκμάν δεν πρέπει να ξεχαστεί. Κανένας θάνατος δεν πρέπει να ξεχνιέται, πόσω δε μάλλον αυτοί που είναι άδικοι. Εντελώς άδικοι και αναίτιοι. Και του Λουκμάν ήταν ένας αναίτιος θάνατος.
Τα καλόπαιδα που τον σκότωσαν, ξημερώματα καθώς πήγαινε στη δουλειά του με ένα ποδήλατο, προφασίστηκαν δήθεν συμπλοκή και ισχυρίστηκαν πως ήθελαν απλώς να τον φοβίσουν. Γι αυτό του έδωσαν επτά θανάσιμες μαχαιριές. Βέβαια, στον αστυνομικό που τους οδήγησε στο τμήμα είπαν πως «χτύπησαν έναν αλλοδαπό. Από αυτούς που μπαίνουν στα σπίτια μας και μάς κλέβουν». Ρωτούσαν: «καλά δεν του κάναμε; Αυτοί έρχονται εδώ για να μας κάνουν κακό!»
Ε, λοιπόν, όχι. Τα καλόπαιδα αυτά ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ. Σκότωσαν τον Λουκμάν γιατί ήθελαν να τον σκοτώσουν. Και ήθελαν να τον σκοτώσουν κι αυτόν, και τον Παύλο Φύσσα και τόσους μετανάστες λιμενεργάτες γιατί ανήκαν τότε στην Χρυσή Αυγή, μια εγκληματική οργάνωση που κάποτε παρίστανε το κόμμα με την ανοχή τετρακοσίων χιλιάδων Ελλήνων ψηφοφόρων.
Η ιστορία της δίκης του Λουκμάν είναι γνωστή: Σε πρώτο βαθμό οι δολοφόνοι του καταδικάστηκαν σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά και σε δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε και ίσως σύντομα βγουν από τη φυλακή.
Το ζήτημα, φυσικά, δεν είναι μόνον το αν θα είναι στη φυλακή ή στο σπίτι τους οι δύο φασίστες δολοφόνοι καθώς η συζήτηση για τον σκοπό της ποινής είναι σε εκκρεμότητα από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό ως τις μέρες μας χωρίς να έχει καταλήξει. Το εξίσου σημαντικό είναι το αν ξεμπερδέψαμε ή όχι με «το αβγό του φιδιού» κι αν κινδυνεύουμε και στο άμεσο μέλλον να βιώσουμε προπηλακισμούς, ξυλοδαρμούς, δολοφονίες από ανθρώπους σαν αυτούς τους δύο «περήφανους Ελληναράδες» οι οποίοι, ακόμα αμετανόητοι, θεωρούν πως «καλά έκαναν».
Τον Σαχζάτ Λουκμάν δεν πρέπει να τον ξεχάσουμε. Το ξέρω, είναι δύσκολο. Ξένος σε μιαν άγνωστη πατρίδα, κινδυνεύει να λησμονηθεί όπως κάθε τι και καθένας μας. Τον Λουκμάν οφείλουμε, όμως, να τον θυμόμαστε γιατί αν δεν το κάνουμε, το «αβγό του φιδιού» θα δολοφονήσει κι άλλους σαν αυτόν: ανθρώπους αδύναμους,
διαφορετικού χρώματος ή θρησκείας.
Πολιτικά, η κατάσταση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο 2012, όταν η οικονομική κρίση και τα πολιτικά αδιέξοδα των μνημονίων γέννησαν την Χρυσή Αυγή. Σήμερα το ίδιο νεοναζιστικό κοινωνικό κατακάθι, αναγεννιέται με άλλο προσωπείο. Και θέλει ξανά να μπει στη Βουλή, εκεί που ήδη βρίσκονται «σταγονίδια» μέσα σε κάποια κοινοβουλευτικά κόμματα. Το εκπροσωπεί ο Ηλίας Κασιδιάρης ο οποίος μέσα από τη φυλακή, καταδικασμένος στη γνωστή δίκη της Χρυσής Αυγής, παριστάνει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ας μην αφήσουμε να επαναληφθεί η ίδια τραγωδία γιατί τη δεύτερη φορά η τραγωδία επιστρέφει σαν φάρσα. Γι αυτό πρέπει να θυμόμαστε τον Σαχζάτ Λουκμάν. Και όσους τον σκότωσαν.