Τρόποι για να δυναμώσεις το ανοσοποιητικό σου σύστημα

Ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει ένα πολύπλοκο αμυντικό σύστημα που τον προστατεύει από μικρόβια, τοξίνες και άλλους βλαπτικούς παράγοντες. Στις φλεγμονές που προκαλούν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, απελευθερώνονται ουσίες, όπως η ισταμίνη και τα πυρετογόνα, που εμποδίζουν την εξάπλωση της βλάβης ή προκαλούν πυρετό. Η άμυνα του οργανισμού χωρίζεται σε δύο βασικούς τύπους: γενική (ή μη ειδική) ανοσία και ειδική ανοσία. Η γενική ανοσία είναι γενική γραμμή άμυνας. Ακόμη και στην περίπτωση που ένα παθογόνο καταφέρει να διεισδύσει στο σώμα διαπερνώντας το δέρμα ή εισβάλλοντας μέσω αναπνοής, τροφίμου ή γεννητικού συστήματος, τα λευκά αιμοσφαίρια που κυκλοφορούν στο αίμα μπορούν να διαπεράσουν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και να μετακινηθούν προς την περιοχή του εχθρού, στον οποίο και επιτίθενται μέσω της διαδικασίας της φαγοκυττάρωσης. Πολλά μακροφάγα βρίσκονται μόνιμα στους ιστούς, ιδιαίτερα στους λεμφαδένες, τον σπλήνα, τις αμυγδαλές, το ήπαρ και το έντερο. Η ειδική ανοσία αποτελεί εξειδικευμένη μορφή ανοσίας, η οποία ενεργοποιείται όταν ο οργανισμός έρχεται σε επαφή με συγκεκριμένους παθογόνους μικροοργανισμούς. Σε αυτήν πρωταγωνιστούν τα λεμφοκύτταρα, τα οποία παράγουν αντισώματα που δρουν στοχευμένα. Ορισμένα λεμφοκύτταρα μετατρέπονται σε αναμνηστικά λεμφοκύτταρα ώστε ο οργανισμός να «θυμάται» τον μικροοργανισμό και να αντιδρά με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα σε μελλοντική επαφή.

Παράγοντες που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα

• Ηλικία: Με το πέρασμα των χρόνων, το ανοσοποιητικό σύστημα γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό. Αντιδρά πιο αργά και συχνά δημιουργεί αντισώματα που επιτίθενται στους ιστούς του (αυτοανοσία).
• Κάπνισμα: Ο καπνός περιέχει νικοτίνη, καρκινογόνες ουσίες και τοξίνες, οι οποίες πολλαπλασιάζονται με την καύση του τσιγάρου. Η χαμηλή εφεδρεία οξυγόνου στον καπνιστή και οι τοξικές ερεθιστικές ουσίες, μειώνουν την άμυνα του αναπνευστικού συστήματος και οδηγούν σε μειωμένη ανοσολογική ικανότητα.
• Χρόνια νοσήματα: Πολλές ασθένειες αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως ο υποσιτισμός, ο σακχαρώδης διαβήτης, ο αλκοολισμός, η στεφανιαία νόσος, η κίρρωση του ήπατος, οι χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις, η νεφρική ανεπάρκεια και η λοίμωξη από τον ιό HIV/ AIDS.

Μέτρα ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος

• Αποφυγή καπνίσματος, αποφυγή κατάχρησης αλκοόλ, μεσογειακή διατροφή, καθημερινή πρόσληψη φρέσκων φρούτων, λαχανικών.
• Υψηλή ποιότητα ύπνου: Αποφύγετε κατά το δυνατόν ηλεκτρονικές συσκευές και οθόνες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ιδιαιτέρως κατά το δίωρο που προηγείται του ύπνου, τηρείτε σταθερό ωράριο ύπνου, αποφύγετε τα βαριά γεύματα πριν τον ύπνο, μεριμνήστε για απουσία θορύβου και επαρκή συσκότιση στο υπνοδωμάτιο.
• Αποφυγή καθιστικής ζωής; Συνηθίστε να περπατάτε μισή ώρα ημερησίως, κατά προτίμηση νωρίς το πρωί, υπό το φως του ήλιου.
• Άριστη ρύθμιση χρόνιων νοσημάτων με σωστή παθολογική ιατρική αξιολόγηση.
• Η βιταμίνη D είναι λιποδιαλυτή βιταμίνη με ανοσολογική δράση, η οποία δυστυχώς υπάρχει σε λίγα τρόφιμα, όπως στη σάρκα λιπαρών ψαριών, στα ιχθυέλαια, στα αυγά, στο κρέας και στα γαλακτοκομικά ζώων ελεύθερης βοσκής, ορισμένα μανιτάρια. Η βιταμίνη D, ωστόσο, κατεξοχήν λαμβάνεται από την έκθεση στον ήλιο. Συνιστώνται 15 λεπτά έκθεσης του προσώπου, των χεριών, των ποδιών ή της ράχης στον ήλιο σε καθημερινή βάση, κατά προτίμηση μεταξύ 10 π.μ. και 11.30 π.μ. για τον εφοδιασμό του σώματος με βιταμίνη D.
• Η καλή ψυχολογία συντελεί στην ομαλή έκκριση κορτιζόλης, ενδορφινών, καλή λειτουργία αυτόνομου νευρικού συστήματος, που συνδέονται άμεσα με το ανοσοποιητικό σύστημα. Συνιστάται η άσκηση ενδυναμωτικών πρακτικών όπως είναι:

1. Η βιβλιοφιλία
2. Η κηπουρική
3. Η άσκηση δραστηριοτήτων στη φύση
4. Η γυμναστική
5. Οι επιλεγμένες ψυχοσωματικές ασκήσεις
6. Η επαφή με την τέχνη
7. Η ενασχόληση με επιλεγμένη μουσική
8. Η επαφή με την κλασική φιλοσοφία- γραμματεία
9. Η ψυχοθεραπεία
10. H υιοθέτηση χόμπι
11. Η ανάπτυξη ισχυρών οικογενειακών και διαπροσωπικών σχέσεων
12. Η ενεργός θρησκευτικότητα.

ΠΗΓΗ: Ιατροnet

Οι φλεγμονώδεις νόσοι αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης γυροειδούς αλωπεκίας