Το δύσκολο εγχείρημα του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος και του Πανελλήνιου Συλλόγου Μουσικών να περάσει καθολικό και σαφές αντιπολεμικό μήνυμα χωρίς «ναι μεν αλλά» στην συναυλία της Κυριακής, πέτυχε και με το παραπάνω.
Ο αρχικός στόχος της συναυλίας και ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της κόντρα σε όσους επιχειρούν να υποβιβάσουν κατά το δοκούν και να αποδομήσουν τέτοιες προσπάθειες, χρησιμοποιώντας ευτελή αντίλογο του τύπου « ναι αλλά για τη Marfin δεν λέτε τίποτα», διατηρήθηκε στο ακέραιο.
Η μεγάλη συμμετοχή μουσικών, σωματείων, συλλογικοτήτων, τεχνικών και πολλών άλλων εθελοντών έφεραν ένα αποτέλεσμα που έδωσε ανάσα στην καθημερινή ζωή της πόλης κάνοντας τη διαφορά στη δύσκολη εποχή που εκπαιδευόμαστε από το σύστημα να σιωπούμε, να διατηρούμε ίσες αποστάσεις, να μην σκεφτόμαστε κριτικά και να μην αντιδρούμε. Και οι καλλιτέχνες καθώς ήρθαν από νωρίς, στα παρασκήνια έφτιαξαν ένα όμορφο κλίμα γιορτής.
Πολλές οι συμμετοχές μα και πολλές οι απουσίες, μουσικές και όχι μόνο. Τα συστημικά τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης ανύπαρκτα, με τα ανεξάρτητα διαδικτυακά site να είναι εκεί διαρκώς και από νωρίς, στον αντίποδα της πληρωμένης και κατευθυνόμενης ενημέρωσης.
Ο άνθρωπος που κατάφερε να ενώσει σε αυτό τον κοινό σκοπό ακόμη και ετερόκλητους χώρους, είναι ο Δημήτρης Ζερβουδάκης. Αντικρουόμενα ιδεολογικά κόμματα της αριστεράς και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πάνω από εξήντα καλλιτέχνες διαφορετικού ρεπερτορίου έδωσαν χρώμα αλληλεγγύης και σύμπνοιας των λαών ανεξάρτητα από πατρίδες, θρησκείες και σημαίες.
«Από ποιάς γης τα μέρη βρέθηκες εδώ / μικρό πουλί ντυμένο μετανάστης», μας τραγούδησε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης παρέα με τον Γιώργο Αετόπουλο. Καμιά εθνική σημαία δεν υψώθηκε παρά μόνο πανό δίκαιων αιτημάτων. Στα πρόσωπα των ανθρώπων που παρευρέθηκαν υπήρχαν μόνο χαμόγελα έστω και κάτω από τις μάσκες που λόγω πανδημίας ακόμη φορούμε.
« Μίλα!», τραγουδήσαμε μαζί με το Δημήτρη Μυστακίδη. Δεν ξεχνάμε τις πρόσφατες απαγορεύσεις συναθροίσεων, την απαγόρευση της μουσικής, τα πρόστιμα και την καταστολή την τελευταία διετία που επενδύει στο φόβο των πολιτών. Ο κόσμος που ήταν εκεί, και ήταν πολύς, είχε ανάγκη να εκφραστεί και του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει. Όσοι δεν θέλησαν να συμμετέχουν στερήθηκαν μια μοναδική ευκαιρία για πνευματική ανάταση.
Η επόμενη μέρα με τον πόλεμο να συνεχίζει να υφίσταται ήρθε. Και η συναυλία είχε διάφορες δυσκολίες ακόμη και κατά τη διάρκεια διεξαγωγής της. Ο καθένας όμως πήρε μαζί του μια δυνατή παρακαταθήκη ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αντίστασης στα μεγάλα συμφέροντα και η διεκδίκηση για ευκαιρίες ελεύθερης έκφρασης και παρέμβασης είναι πολύτιμες. Πάντα με τους λαούς, κοντά κι έμπρακτα στον Άνθρωπο, με την τέχνη και τους εργάτες αυτής να ανοίγουν το δρόμο.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από την αντιπολεμική συναυλία στην Πλατεία Αριστοτέλους: