Θεσσαλονίκη: «Ξενάγηση» στο πρώην στρατόπεδο Ζιάκα – Κατοικίες ή μητροπολιτικό πάρκο; (ΦΩΤΟ-VIDEO)

«Φωτιές» έχει ανάψει στον δήμο Κορδελιού – Ευόσμου η αξιοποίηση του πρώην στρατοπέδου Ζιάκα, στα όρια μεταξύ Μενεμένης και Κορδελιού, στα δυτικά της Θεσσαλονίκης.

Ρεπορτάζ: Ευτυχία Βατάλη, Σοφία Σανξαρίδου

Η κυβερνητική απόφαση για ανέγερση κατοικιών (για στρατιωτικούς αλλά και για κοινωνική στέγαση) στην εγκαταλειμμένη έκταση των 130 στρεμμάτων έρχεται σε αντίθεση με το επί σειράν ετών διαχρονικό αίτημα των διοικήσεων του δήμου για δημιουργία στο συγκεκριμένο σημείο μητροπολιτικού πάρκου, με χώρους πολιτισμού, αναψυχής και άλλων παρεμφερών δράσεων.

Κανείς δεν πίστευε, βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια ότι θα ερχόταν η στιγμή που ο δήμος Κορδελιού – Ευόσμου θα καλούνταν να ασχοληθεί σοβαρά με τη συγκεκριμένη έκταση, υπό την έννοια ότι από το 1998 και μετά, όταν η έκταση περιήλθε τελεσίδικα στον δήμο Κορδελιού (αφού τη διεκδικούσε και ο δήμος Μενεμένης). Μέχρι σήμερα, το πρώην στρατόπεδο ήταν περισσότερο ένα ακόμη σημείο στη λίστα των προεκλογικών δεσμεύσεων υποψηφίων, παρά θέμα συζήτησης συνεδρίασης.

Η ανακίνηση του θέματος από τον ίδιο τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Δένδια, κατά την επίσκεψή του στον χώρο τον Σεπτέμβριο, αλλά και η επιβεβαίωση δια στόματος πρωθυπουργού ότι ο χώρος θα αξιοποιηθεί για την ανέγερση κατοικιών, έφερε στο προσκήνιο ένα θέμα για το οποίο τελικά ποτέ δεν είχε ασχοληθεί η τοπική κοινωνία, ούτε εντός ούτε εκτός δημοτικού συμβουλίου.

Το θέμα έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις και διαφωνίες μεταξύ δημοτικών συμβούλων που ανήκουν ακόμη και στην ίδια παράταξη, έχει προκαλέσει ακόμη και παραίτηση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, ενώ οι δεύτερες σκέψεις απέναντι στο… θέσφατο του μητροπολιτικού πάρκου, που ως… Τοτέμ προσκυνάται από όλες τις διοικήσεις διαχρονικά, δεν είναι λίγες, απλά δεν εκφράζονται ανοιχτά. Ποιος θα τολμήσει να πει ανοιχτά ότι προτιμά τσιμεντοποίηση του δημόσιου χώρου αντί για μητροπολιτικό πάρκο;

Κάποιοι λένε ότι η δημοτική αρχή δεν θέλει να σηκώσει ψηλά τους τόνους της αντιπαράθεσης για το Ζιάκα. Επισημαίνουν ότι είναι έτοιμη να «θυσιάσει» το Ζιάκα για την έκταση του πρώην στρατοπέδου Παπακυριαζή, για την οποία υπάρχει ήδη δέσμευση από την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ότι θα παραχωρηθεί, για να γίνει η διάνοιξη της Ιπποδρομίου που θα δώσει ανάσα κυκλοφοριακή σε μια ολόκληρη περιοχή, την περιοχή της Ηλιούπολης.

Η τύχη του Ζιάκα δεν ήταν κάτι που στα σοβαρά απασχόλησε την εκάστοτε δημοτική αρχή και το δίλημμα πάρκο ή κατοικίες έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία…. Ωστόσο, όσο κι αν τυπικά, η ζυγαριά γέρνει προς το Μητροπολιτικό πάρκο, πόσω μάλλον σε μια περιοχή με το πιο λίγο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο, η σημερινή της εικόνα αλλά και η γειτνίασή της με τον Δενδροπόταμο κάνει πολλούς να έχουν δεύτερες σκέψεις. Άδικα; Δίκαια; Οι απόψεις διίστανται.

«Ποιο πάρκο; Πλάκα κάνουν…»

Το TheΟpinion επισκέφτηκε την έκταση που προκαλεί τόσες συζητήσεις, διαφωνίες επί διαφωνιών, αλλά και θυελλώδεις συνεδριάσεις για το θέμα. Μία ακόμη, θα γίνει την Τετάρτη, η οποία αποτελεί συνέχεια διακοπείσας συνεδρίασης, η οποία… είχε και πάλι διακοπεί, λόγω των αντεγκλήσεων και των καυγάδων… Κι όλα αυτά, για το πώς ο δήμος θα αντιδράσει στο σχέδιο των κατοικιών για στρατιωτικούς και για πολίτες που έχουν πρόβλημα στέγασης.

Πώς είναι σήμερα το πρώην στρατόπεδο Ζιάκα; Μια τεράστια έκταση, που μοιάζει αχανής, βρίσκεται κατά μήκος των γραμμών του τρένου στο Κορδελιό, στο ύψος της γέφυρας Μυτηλινάκια.

Πνιγμένη στα χόρτα, με βουνά από μπάζα εμφανή σε κάθε σπιθαμή, σκουπίδια, χρησιμοποιημένες σύριγγες, κτήρια μισογκρεμισμένα στα οποία είναι εμφανές ότι κάποιοι βρήκαν καταφύγιο, ανάβοντας φωτιές.

Μια απόκοσμη ησυχία «βασιλεύει» στον χώρο, έστω κι αν είναι τόσο κοντά στην θορυβώδη Μοναστηρίου και δίπλα από τον οικισμό του Δενδροποτάμου.  Η σκοπιά της παλιάς εισόδου του πρώην στρατοπέδου έχει μετατραπεί σε… σπίτι για κάποιον που έχει αφήσει εκεί και τα ρούχα του.

Πιο μέσα, μπαίνεις μάλλον με φόβο. Ναρκομανείς κινούνται στον χώρο, αθόρυβα, ένας εδώ, ένας εκεί, και ενοχλούνται με την παρουσία του ξένου, που εισβάλλει στον χώρο τους. Πιο φασαριόζοι οι Ρομά που με καροτσάκια μεταφέρουν την πραμάτεια τους. Ενοχλούνται και αυτοί. Δεν μας έχουν δει ξανά εκεί. Είμαστε οι άλλοι.

«Μην πολυκυκλοφορείτε. Εμείς δεν θα σας πειράξουμε. Αλλά τα “γυφτάκια” θα κλέψουν ό,τι έχετε πάνω σας», μονολογεί ένας ναρκομανής.

Το κέλυφος μιας εκκλησίας που έχει… ξεγυμνωθεί από κουφώματα στέκεται μάρτυρας μιας άλλης εποχής, μιας εποχής κατά την οποία, ο χώρος έσφυζε από ζωή. Το ίδιο και τα άλλα στρατιωτικά κτήρια. Χωρίς κουφώματα, μισογκρεμισμένα, με σκουπίδια, πέτρες, σύριγγες.

Ο δρόμος έξω από την είσοδο του πρώην στρατοπέδου οδηγεί στον Δενδροπόταμο. Εκεί πηγαινοέρχονται πολλοί περαστικοί, ενώ περισσότεροι είναι οι περίοικοι που βρίσκουμε στη Μοναστηρίου. Η ερώτηση κοινή: «Θα θέλατε μητροπολιτικό πάρκο ή κατοικίες στην περιοχή εδώ;».

«Πάρκο; Ποιο πάρκο; Πλάκα μας κάνετε; Ποιος θα έρχεται να κάθεται στο πάρκο αυτό; Όποιος τα λέει αυτά, δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει στην περιοχή. Προφανώς δεν έχει πατήσει ποτέ. Για να γίνει πάρκο εδώ, πρέπει να έχεις φύλακα πάνω από κάθε… παγκάκι!», τονίζει κάποιος.

«Ούτε για κατοικίες κάνει η περιοχή. Εδώ, στα δευτερόλεπτα, θα κλαπεί όποιο μηχάνημα έρθει για να χρησιμοποιηθεί για τις εργασίες. Αλλά πάρκο, απορούμε ποιος το σκέφτηκε», λέει κάποιος άλλος.

«Ας κάνουν πάρκο. Δεν έχουμε εδώ. Η δυτική Θεσσαλονίκη είναι υποβαθμισμένη. Ας γίνουν παντού πάρκα και χώροι για θέατρο, για εκδηλώσεις. Αν δεν αλλάξουμε τον χαρακτήρα της περιοχής μας, αν δεν προσελκύσουμε άλλο κόσμο, τότε τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ…», επισημαίνει κάποιος, νεότερος σε ηλικία.

«Η περιοχή είναι δύσκολη. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει οτιδήποτε. Βρίσκομαι εδώ λόγω δουλειάς και βλέπω καθημερινά τι γίνεται. Εδώ είναι… Τσιμισκή καθημερινά, μια Τσιμισκή στην οποία πηγαινοέρχονται άνθρωποι που θέλουν να βρουν και να πάρουν τη δόση τους. Ξέρουν ότι εδώ θα την βρουν. Τι άλλο να πούμε;», μονολογεί κάποιος άλλος…

Κατοικίες ή πάρκο, η τεράστια αυτή έκταση των 130 στρεμμάτων τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά από τη βοή της πόλης, αναζητά ταυτότητα. Το Ταμείο Εθνικής Άμυνας έχει αποφασίσει. Οι κάτοικοι εμφανίζονται μάλλον διχασμένοι, αλλά κυρίως απογοητευμένοι. Μοιάζουν να μην πιστεύουν ότι κάτι θα αλλάξει. Και ίσως τελικά να μην αλλάξει ποτέ.