Παπαμιμίκος: Οι γυναικοκτονίες δεν είναι μοιραίες ούτε τις φέρνει η κακιά στιγμή

Την ανάγκη αναθεώρησης της νομοθεσίας, εφαρμογής προληπτικών πολιτικών και ενίσχυσης των κέντρων στήριξης, για να μπει ένα τέλος στις γυναικοκτονίες και στη βία κατά των γυναικών επισημαίνει ο δικηγόρος Ανδρέας Παπαμιμίκος. 

Όπως αναφέρει όλες οι γυναίκες είναι εν δυνάμει θύματα, η μητέρα, η αδερφή, η κόρη, επισημαίνοντας πως πρέπει να υψωθούν τείχη προστασίας γύρω από τις κακοποιούμενες γυναίκες. «Τείχη ισχυρά, αποτρεπτικά, αποτελεσματικά. Η κοινωνική προστασία να παρέχεται μέσα από ένα πλέγμα συνεργειών που στην πραγματικότητα θα αναπαριστά αυτό που αυθόρμητα κάνουμε όταν δούμε κακοποίηση του αδύνατου στο δρόμο: Όλοι μαζί κι ο καθένας όπως μπορεί, παρεμβαίνουμε να τον σώσουμε απ’ τον κακοποιητή του», αναφέρει ο κ. Παπαμιμίκος.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

«Η μητέρα …Η θεία….Η αδελφή …Η ξαδέλφη …Η παιδική φίλη…Η συμφοιτήτρια…Η κοπέλα της διπλανής πόρτας …Η συνάδελφος στη δουλειά…Ο παλιός ερωτας….Η κόρη μου …Η κόρη κάποιου…. Πρωταγωνίστριες τραγωδίας με θύματα τις ίδιες. Νεκρές απ το χέρι και το θυμικό ενός άντρα που στον 21ο αιώνα εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τη γυναίκα ως “res” με ότι αυτό συνεπάγεται στην πράξη. Του τραγικού τέλους έχουν προηγηθεί δεκάδες προειδοποιητικές πράξεις βίας Κάθε είδους βίας : Λεκτικής , ψυχολογικής, σωματικής . Οι γυναίκες κακοποιήθηκαν ποικιλότροπα και κατ επανάληψη πολύ πριν δολοφονηθούν , αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αυτά τα προειδοποιητικά σημάδια, θα έπρεπε σε μια βαθιά δίκαιη και ώριμη οργανωμένη πολιτεία να οδηγούν σε προληπτικά μέτρα προστασίας τους. Να περιοριστεί στο ελάχιστο η πιθανότητα και η δυνατότητα της διάπραξης του εγκλήματος καθώς θα υψωθούν τείχη γύρω απ τις κακοποιούμενες γυναίκες. Τείχη ισχυρά, αποτρεπτικά, αποτελεσματικά. Η κοινωνική προστασία να παρέχεται μέσα από ένα πλέγμα συνεργειών που στην πραγματικότητα θα αναπαριστά αυτό που αυθόρμητα κάνουμε όταν δούμε κακοποίηση του αδύνατου στο δρόμο: Όλοι μαζί κι ο καθένας όπως μπορεί, παρεμβαίνουμε να τον σώσουμε απ τον κακοποιητή του. Όλοι μαζί κι ο καθένας από τον ρόλο του λοιπόν ας δούμε ξανά τη νομοθεσία, τις δομές κοινωνικής προστασίας, τα κενά στην προληπτική πολιτική και την γενικότερη κοινωνική συμπεριφορά που διαμορφώνεται απ την παιδική ηλικία. Οι γυναικοκτονίες δεν είναι μοιραίες ούτε τις φέρνει η κακιά στιγμή… Μπορούμε και οφείλουμε να αγκαλιάσουμε τις γυναίκες μας για να ζουν επιτελους όλες ασφαλείς».