Ο ματωμένος Μάης του ’36 στη Θεσσαλονίκη: Η πανεργατική απεργία της 8ης Μάη λόγω φτώχειας

89 χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης μετατράπηκαν σε «ποτάμια» αίματος των εργατών.

Σαν σήμερα, στις 8 Μαΐου 1936, η Θεσσαλονίκη ταρασσόταν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των καπνεργατών. Οι πρώτες απεργιακές κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει από τα τέλη Απριλίου της ίδιας χρονιάς. Οι καπνεργάτες διεκδικούσαν καλύτερα μεροκάματα και βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Στις 8 Μαΐου, 7.000 απεργοί συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του σωματείου τους και άρχισαν μια μεγάλη πορεία προς την Γενική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος. Η κυβέρνηση Μεταξά διέταξε το Γ’ Σώμα Στρατού να βρίσκεται σε ετοιμότητα.

Την επομένη, στις 9 Μαΐου, οι απεργίες γενικεύτηκαν. Έμποροι, βιοτέχνες και εργάτες της Θεσσαλονίκης συμμετείχαν και αυτοί σε απεργία και ενώθηκαν με τους καπνεργάτες. Οι δρόμοι της πόλης γέμισαν διαδηλωτές και η Χωροφυλακή έχασε τον έλεγχο και άρχισε να πυροβολεί στα τυφλά. Ο πρώτος νεκρός διαδηλωτής ήταν ο Τάσος Τούσης. Η εικόνα της μητέρας να θρηνεί πάνω από το σώμα του νεκρού παιδιού της συγκλόνισε τη χώρα και αποτέλεσε έμπνευση για το Γιάννη Ρίτσο ο οποίος συνέθεσε την ποιητική συλλογή ”Επιτάφιος” λίγες μέρες μετά τα τραγικά γεγονότα. Συνολικά 12 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 280 τραυματίστηκαν. Η απεργία έληξε στις 12 Μαΐου και η Θεσσαλονίκη γνώρισε μέρες σκληρού ελέγχου από τις δυνάμεις του στρατού.