Μια αγκαλιά φροντίδας: Όταν ο Σύλλογος Γονέων γίνεται η «καρδιά» του 27ου Νηπιαγωγείου Καλαμαριάς
Γιατί όταν οι γονείς γίνονται συνοδοιπόροι στο όνειρο, τότε τα σχολεία γίνονται πραγματικά φωλιές ζωής.
Διονύσης Ασημιάδης
Ο σύλλογος στάθηκε διαρκώς στο πλευρό τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των οικογενειών, δημιουργώντας ένα κλίμα εμπιστοσύνης, διάθεσης και εθελοντισμού που άλλαξε το πρόσωπο του σχολείου.
Υπάρχουν φορές που η σχολική χρονιά δεν μετριέται με ημερομηνίες, αλλά με πράξεις αγάπης. Υπάρχουν σχολεία που δεν είναι απλώς χώροι μάθησης, αλλά ζωντανοί οργανισμοί, γεμάτοι φροντίδα, συνεργασία και όνειρα. Και πίσω από αυτά τα σχολεία, κρύβονται άνθρωποι. Γονείς που δεν μένουν θεατές, αλλά γίνονται συνοδοιπόροι. Ένας τέτοιος φωτεινός πυρήνας ήταν φέτος ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 27 ου Νηπιαγωγείου Καλαμαριάς, μια ομάδα με όραμα, ψυχή και ανιδιοτελή προσφορά που κατάφερε να μετατρέψει τη σχολική καθημερινότητα σε γιορτή, τη συνεργασία σε πράξη και την αγάπη σε έργο.
Από την αρχή της χρονιάς, ο σύλλογος στάθηκε διαρκώς στο πλευρό τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των οικογενειών, δημιουργώντας ένα κλίμα εμπιστοσύνης, διάθεσης και εθελοντισμού που άλλαξε το πρόσωπο του σχολείου. Η δράση τους ξεκίνησε με ένα παραμυθένιο Χριστουγεννιάτικο bazaar, γεμάτο ζεστασιά και παιδική μαγεία. Οι πάγκοι των μαμάδων γέμισαν γεύσεις, χρώματα και χειροποίητα καλούδια, ενώ το photo booth έγινε το αγαπημένο στέκι μικρών και μεγάλων. Παραμύθια, μουσικές, παιδικά γέλια και μια πολύτιμη επίσκεψη από την Κατερίνα Παπαποστόλου του φιλοζωικού σωματείου Ζω.Ε.Σ. έδωσαν στην εκδήλωση ουσία και μήνυμα, καθώς τα παιδιά άκουσαν για την αξία της προστασίας των αδέσποτων ζώων και πώς μπορούν να γίνουν κι εκείνα υπεύθυνοι μικροί φροντιστές.
Οι βασιλόπιτες κόπηκαν σε κάθε τάξη με χαρά και προσμονή για το φλουρί, το οποίο φέτος χάριζε ένα δώρο ξεχωριστό: ένα βιβλίο. Ένα δώρο γνώσης, φαντασίας και αγάπης για την ανάγνωση. Και όπως η παιδεία χτίζεται με αγάπη, έτσι και το σχολείο εξοπλίστηκε με παιδικές ξύλινες κουζίνες, βιβλία και εκπαιδευτικά παιχνίδια που μπήκαν σε κάθε τάξη και έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας των παιδιών, ενισχύοντας τη δημιουργικότητα και τη χαρά στο παιχνίδι.
Η αυλή, το δεύτερο σπίτι των παιδιών, μεταμορφώθηκε. Στα κάγκελα τοποθετήθηκε διακριτικό αλλά αποτελεσματικό συρματόπλεγμα ώστε να προστατεύονται τα παιχνίδια από τις αδέσποτες γάτες, ενώ το πάτωμα ντύθηκε με χλοοτάπητα που έκανε το παιχνίδι πιο ασφαλές και όμορφο. Από τη δωρεά του δήμου προστέθηκαν παιχνίδια αυλής, ενώ ο σύλλογος προχώρησε στην αγορά μοναστηριακών παγκακιών κάτω από τα δέντρα, ώστε τα παιδιά να απολαμβάνουν το πρωινό τους σαν να βρίσκονται στην εξοχή. Και στην πιο τρυφερή γωνιά της αυλής, στήθηκε μια μεγάλη αμμοδόχος-καράβι, γεμάτη κουβαδάκια και φαντασία, που έδωσε στα παιδιά χώρο για ελεύθερο και δημιουργικό παιχνίδι.
Μια από τις πιο συγκινητικές πρωτοβουλίες ήταν η ημέρα εθελοντισμού, όπου μικροί και μεγάλοι ένωσαν τα χέρια και φύτεψαν λουλούδια μέσα σε παλιά λάστιχα, τα οποία προηγουμένως είχαν βάψει με έντονα, χαρούμενα χρώματα. Η αυλή πλημμύρισε από ζωή, χρώμα και το σημαντικότερο: από αίσθημα συμμετοχής, φροντίδας και συλλογικότητας.
Η γιορτή της Άνοιξης ήταν το επιστέγασμα αυτής της ανοιχτής αγκαλιάς. Με πάγκους από μαμάδες του σχολείου γεμάτους λιχουδιές, τη συμμετοχή του πολιτιστικού συλλόγου Κουριωτών «Ταξιάρχης» που με τον χορό του ξεσήκωσε μικρούς και μεγάλους και έναν DJ που κράτησε τη διάθεση ζωντανή, το σχολείο έγινε γιορτή ζωής, γιορτή κοινότητας. Γονείς, παιδιά, δάσκαλοι, όλοι μαζί, σαν μια οικογένεια που γιορτάζει το δικό της σχολικό καλοκαίρι.
Και όταν ήρθε το τέλος της χρονιάς, η αποχαιρετιστήρια καλοκαιρινή γιορτή άφησε ένα τρυφερό χαμόγελο στα πρόσωπα όλων. Κάθε παιδί έλαβε το δικό του αναμνηστικό δώρο, κέρασμα παγωτού και άπειρες αναμνήσεις από μια χρονιά που δεν θα ξεχαστεί εύκολα.
Πίσω από όλα αυτά, πίσω από τις μικρές και μεγάλες στιγμές που έδωσαν πνοή στο σχολείο, υπήρξε μια ομάδα ανθρώπων που δούλεψε με καρδιά και όραμα. Η πρόεδρος Κατερίνα Σαμαρά, η αντιπρόεδρος Φωτεινή Καραγεωργοπούλου, η γραμματέας Μαρία Κουκουλεκίδου, η ταμίας Δέσποινα Γκιαουράκη και τα μέλη Πέρρου Κατερίνα, Τσομπανίδου Πηνελόπη, Ταραμπατζίδης Σταύρος, Κολυβά Κορνηλία, Βίκυ Κοσμίδου και Φώτης Κασαμπαλής απέδειξαν ότι όταν η προσφορά δεν είναι καθήκον αλλά επιλογή καρδιάς, τότε το αποτέλεσμα αγγίζει τους πάντες.
Καθώς τα περισσότερα μέλη του συλλόγου αποχαιρετούν το σχολείο για να ακολουθήσουν τα παιδιά τους στο επόμενο βήμα της σχολικής τους πορείας, αφήνουν πίσω τους ένα έργο ζωντανό, ουσιαστικό και πολύτιμο. Και με βαθιά ευχή, εύχονται ο νέος σύλλογος να συνεχίσει με την ίδια αγάπη, το ίδιο μεράκι και γιατί όχι, ακόμη πιο μακριά.
Γιατί όταν οι γονείς γίνονται συνοδοιπόροι στο όνειρο, τότε τα σχολεία γίνονται πραγματικά φωλιές ζωής.