Μ. Καρυστιανού από Θεσσαλονίκη: Οι ευθύνες είναι συνολικές, διαχρονικές, πολιτικές, όσων κυβέρνησαν και γνώριζαν

Σε έντονο συγκινησιακό φορτίο πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση μνήμης για την τραγωδία στα Τέμπη που διοργάνωσε στην Θέρμη το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης της περιοχής.

Το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης ήταν «Η μνήμη δεν μπαζώνεται, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» και ανάμεσα στους ομιλητές ήταν η Μαρία Καρυστιανού, ο Αντώνης Ψαρόπουλος και ο Παναγιώτης Ρούτσι.

Όπως διαβάζουμε στο Rthess.gr η Μαρία Καρυστιανού, αναφερόμενη στις διαδηλώσεις του περασμένου Σαββάτου σε κάθε πλατεία της χώρας και στην μεγάλη συγκέντρωση του Συντάγματος ανέφερε «Εκείνη η μέρα δεν ήταν απλώς μια διαμαρτυρία, ήταν μια κατάθεση ψυχής, ήταν η στιγμή που οι δρόμοι πλημμύρισαν από φωνές ευαίσθητων και αγανακτισμένων ανθρώπων, φωνές που ένιωσαν και ένωσαν τον θυμό με την αξιοπρέπεια και τη θλίψη με την ελπίδα».

Για το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου σημείωσε μεταξύ άλλων «εκείνη η νύχτα δεν στέρησε μόνο ζωές, στέρησε εμπιστοσύνη, στέρησε ασφάλεια, στέρησε την πίστη ότι οι θεσμοί σέβονται τον πολίτη. Για αυτό και ο πόνος δεν υποχωρεί, γιατί ξέρουμε όλοι ότι αυτό που έγινε δεν ήταν ούτε τυχαίο, ούτε μοιραίο, ήταν ένα γεγονός που ήταν θέμα χρόνου να συμβεί όπως εξ αρχής γνώριζαν οι κυβερνώντες, αποτέλεσμα του ανάλγητου κράτους που αντί να προστατεύει, αδιαφορεί».

Και προσέθεσε: «Ξέρουμε όλοι ότι οι ευθύνες είναι βαριές, αλλά δεν ανήκουν σε έναν άνθρωπο, δεν ανήκουν μόνο στον σταθμάρχη, δεν ανήκουν μόνο στον συνδικαλιστή «φραπέ», οι ευθύνες είναι συνολικές, είναι διαχρονικές, είναι πολιτικές, είναι οι ευθύνες όσων κυβέρνησαν και γνώριζαν, είναι οι ευθύνες όσων είχαν προειδοποιηθεί και εγκληματικά αδιαφόρησαν, είναι οι ευθύνες όσων προτίμησαν το κοινωνικό τους κεφάλαιο και όχι τις ζωές μας».

Η φορτισμένη συναισθηματικά Μαρία Καρυστιανού έκανε λόγο για «φονικά» τρένα ασκώντας σφοδρή κριτική στην Κυβέρνηση, όχι μόνο για τα Τέμπη αλλά και για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ την διωτικοποίηση της πανεπιστημιακής παιδείας και τη διαχείριση δισεκατομμυρίων από κοινοτικούς πόρους, για τους οποίους υποστήριξε ότι «δεν χρησιμοποιούνται για τον προορισμό τους αλλά για την εξυπηρέτηση των δικών τους ανθρώπων».

Από τη μεριά του ο δικηγόρος Αντώνης Ψαρόπουλος αναφερόμενος στο μπάζωμα του τόπου του δυστυχήματος επεσήμανε «άρχισε να αλλοιώνεται εντός ολίγων ωρών από τη σύγκρουση, με ξεμπάζωμα πολλών κυβικών μέτρου εδάφους και το μπάζωμα αυτού με άλλα φερτά υλικά».

«Στο χώρο του εγκλήματος εισήλθε απροσδιόριστος και μη ελεγχόμενος αριθμός ατόμων που έπρατταν κατά το δοκούν και όχι συνταγμένα. Τα συντρίμμια των συρμών και όσα ευρήματα είχαν απομείνει μετά τις «αναγκαίες παρεμβάσεις» μεταφέρθηκαν εντός έξι ημερών σε άλλο χώρο, ενώ ο τεράστιος όγκος χωμάτων από τον τόπο του δυστυχήματος μεταφέρθηκε σε ιδιόκτητο, αφύλακτο και επί ένα έτος άγνωστο για τις Αρχές και για εμάς τους συγγενείς, χώρο» πρόσθεσε μεταξύ άλλων.

«Το περιεχόμενο των ηχητικών κλήσεων του 112 που ανέδειξε δυστυχώς τουλάχιστον δυο περιπτώσεις ανθρώπων μας που επέζησαν της σύγκρουσης αλλά κάηκαν ζωντανοί και με πλήρη συνείδηση, ουδέποτε αξιολογήθηκε ποινικά από τους δικαστικούς λειτουργούς της Λάρισας. Ορθή και συντεταγμένη περισυλλογή και ιατροδικαστική έρευνα δεν των σωρών των ανθρώπων, ενώ αντίθετα επιδείχθηκε παράνομη σπουδή να καταστραφεί το βιολογικό υλικό τους εντός πέντε εβδομάδων από τον κύριο Εφέτη Ανακριτή» συμπλήρωσε.

«Η διερεύνηση της αλληλογραφίας του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών με τους εμπλεκόμενους φορείς δεν έγινε δεκτή από τις δικαστικές Αρχές, ο έλεγχος πυρασφάλειας των βαγονιών «κουκουλώθηκε» από τις δικαστικές Αρχές. Ποινικές ευθύνες σε βαθμό κακουργήματος στους εκπροσώπους της Hellenic Train που μετέφερε τους ανθρώπους δεν ασκήθηκαν με κίνδυνο να μείνουν ατιμώρητα λόγω παραγραφής» κατέληξε μεταξύ άλλων.

Τέλος, ο Παναγιώτης Ρούτσι σημείωσε «Δεν ζητάμε χάρη, δεν ζητάμε λύπηση, ζητάμε δικαιοσύνη. Ζητάμε να μην ξαναθρηνήσει κανένας γονιός κανένας άνθρωπος. Δεν ήταν το πεπρωμένο, ήταν το έγκλημα τους. Σήμερα φωνάζουμε για τα παιδιά μας, για τον Ντένι τον δικό μου Ντένι. Για όλους τους αδικοχαμένους και όσο εμείς ανασαίνουμε, η φωνή μας θα είναι φωτιά».