Το αδιέξοδο του Μαξίμου, τα αμήχανα ΜΜΕ, οι αιτίες του στραπάτσου και ο κυρ Γιάννης

Μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που στήριξε τον Κωνσταντίνο Ζέρβα το Μαξίμου, παρότι θα μπορούσε να το έχει αποφύγει.

Προφανώς και παρασύρθηκε από την ανάγκη της παρουσίας και της υποστήριξης υποψηφιότητας σε έναν μεγάλο Δήμο και πήρε το ρίσκο να στηρίξει τον Κωνσταντίνο παρότι είχε τις πληροφορίες πως δεν έχει και πολλές συμπάθειες εντός πόλης.

Βέβαια σε όσους προέτρεπαν τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ να μην στηρίξουν τον νυν Δήμαρχο, η απάντηση ερχόταν με μία ερώτηση. «Και ποιον να στηρίξουμε»; Έλα ντε, είναι ένα ερώτημα που κανείς δεν μπορεί να δώσει απάντηση. Για την ακρίβεια, η απάντηση πρέπει να δουλευτεί αρκετά. Και από τα όσα μου λένε τα φιλαράκια μου, θα δουλευτεί.

Το debate

Ο Ζέρβας έδειξε εξ αρχής τις προθέσεις του μετά το σοκαριστικό αποτέλεσμα. Εκεί που το χειρότερο σενάριο τον έφερνε με απόσταση 6 μονάδων από τον δεύτερο Αγγελούδη, βρέθηκε στο 1,5%. Η πόλωση ήταν ο μοναδικός τρόπος για να αντιδράσει και αυτό έκανε. Απλά ο Αγγελούδης έχοντας μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων για να αντλήσει, δεν τσίμπησε.

Η δεύτερη προσπάθεια πόλωσης, ήρθε μέσα από το αίτημά του για debate. Πάλι βέβαια δεν τσίμπησε ο Αγγελούδης, που ζητούσε debate προεκλογικά και πλέον δεν έχει κανέναν λόγο.

Αφού ξεπέρασε το θέμα της αναγνωρισιμότητας, δεν υπήρχε περίπτωση να παίξει το παιχνίδι του Ζέρβα που απέφευγε όλα τα debate ακόμα και από μικρά παιδιά για να μην υποστεί την κριτική. Αλλά δεν απέφυγε τελικά την κριτική της κάλπης.

Τα αμήχανα ΜΜΕ

Στη δουλειά μας, όταν ποντάρεις στο λάθος άλογο, αν δεν είσαι προετοιμασμένος εκτίθεσαι. Και πολλά media της γειτονιάς μας για κακή τους τύχη έπρεπε να υπερασπιστούν την θλιβερή και διχαστική δήλωση Ζέρβα. Την έπαιξαν δυνατά, την κράτησαν ψηλά, όμως όσοι ξέρουν τι ακριβώς έχει συμβεί αυτή τη τετραετία, γελούσαν. Γιατί αν είναι να μιλάει για ξένα προς την πόλη συμφέροντα ο Κωνσταντίνος, ζήτω που καήκαμε. Ας βάλω λίγο Αργυρό να ακούσω, να συνέλθω από το σοκ.

Η αλήθεια όλη, μα όλη, καταγράφηκε στο άρθρο του Νίκου Ηλιάδη στη διαδικτυακή Μακεδονία. Εξαιρετικό και τεκμηριωμένο.

Οι αιτίες του στραπάτσου

Η έπαρση είναι κακός σύμβουλος και από αυτή υπήρχε μπόλικη στο επιτελείο του Ζέρβα. Ύφος χιλίων καρδιναλίων το οποίο άλλαζε όταν απέναντί τους υπήρχε Αθηναίος παράγοντας στο ακριβώς αντίθετο, αποκλεισμοί, θεαθήναι χωρίς ουσία και πολλά άλλα. Αυτός ήταν ο ένας λόγος του στραπάτσου γιατί δημιουργήθηκαν πολλές αντιπάθειες και η πόλη είναι μικρή.

Ο δεύτερος, αφορά το οξύμωρο του πράγματος. Από τη μία κλάψα γιατί η απλή αναλογική του δημιούργησε την ανάγκη για μία ομάδα «Πύργο Βαβέλ», με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να δουλέψει – σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του – όπως θα ήθελε, αλλά στο τέλος, σε αυτές τις εκλογές η ομάδα του ήταν ακριβώς ο «Πύργος της Βαβέλ» που απέτυχε να διοικήσει. Ασύλληπτο.

Τέλος, αρκετά μεγάλο κομμάτι της αγοράς και του επιχειρηματικού κόσμου, ενοχλήθηκε από τον τρόπο που έφευγαν δουλειές προς Αθήνα πλευρά. Το δάνειο των 18 εκατ ευρώ για τα σπιτάκια της ανακύκλωσης, οι διαφημιστικές πινακίδες στις στάσεις του ΟΑΣΘ, η διαχείριση της υπόθεσης της πλατείας Ελευθερίας και διάφορα άλλα, έφεραν εκνευρισμό σε πολύ κόσμο.

Ο πολιτισμός του Πέγκα

Κόντρα στο κλίμα πόλωσης που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Ζέρβας με τη δήλωση του το βράδυ της Κυριακής, ο Σπύρος Πέγκας βελτίωσε το προφίλ του με τη στάση που είχε. Παρά την πικρία του, αφού με το σχεδόν 21% που έπιασε θα μπορούσε να είναι στον δεύτερο γύρο, μίλησε όμορφα, ζήτησε από τους ψηφοφόρους του να μείνουν ενεργοί πολίτες και ουσιαστικά, δημιουργεί τις βάσεις με τον σωστό τρόπο για να αυξήσει την βάση των ψηφοφόρων του στις επόμενες εκλογές.

Βέβαια, τον ίδιο πολιτισμό είμαι σίγουρος πως δεν θα διατηρήσει ο Γιάννης Μπουτάρης που έχει την ευκαιρία να «αποτελειώσει» τον Ζέρβα μέσα από τη δεξαμενή ψηφοφόρων του.