Υρώ Λούπη & Ροδή Στεφανίδου στο TheOpinion: «Είναι η κλασική καλοκαιρινή παραγωγή, που όλοι θέλουν να δουν»

Η νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, «Μήδεια» του Μποστ, παρουσιάζεται έως και την Κυριακή 06 Ιουλίου, στο Θέατρο Κήπου. Θα ακολουθήσουν παραστάσεις και σε άλλους επιλεγμένους χώρους.

Στη «Μήδεια» του Μποστ, η Υρώ Λούπη βρίσκεται «μπροστά» από τις λέξεις, ενώ η Ροδή Στεφανίδου «πίσω» από αυτές.

Παρότι οι ρόλοι τους είναι διαφορετικοί, τις ενώνει αυτό το «κάτι παραπάνω», που, ενδεχομένως, να μην μπορείς να αποδώσεις κάπου συγκεκριμένα. Είναι η «χημεία» του θεάτρου…

Ροδή, πώς αποδομείται η «Μήδεια» μέσα από τη «μποστική» εκδοχή;

Ροδή Στεφανίδου: Πρόκειται για ένα έργο, που μας κάνει να περνάμε καλά και να γελάμε. Για τους συντελεστές, όμως, είναι ένα δύσκολο έργο. Μέσα από την κωμωδία, ο Μποστ σχολιάζει καυστικά πράγματα, τα οποία δεν μπορούμε εύκολα να ακούσουμε και να δεχτούμε.

Σχολιάζει την ελληνική πραγματικότητα, τις μίζες, τους βουλευτές, τα λαμόγια, την οικονομική κρίση γενικότερα, την παιδεραστία· δύσκολα θέματα της καθημερινότητας, τα οποία μεταφέρει μέσα από την κωμωδία, εμείς τα αφομοιώνουμε μέσω του γέλιου και μας αφήνει να σκεφτούμε. Το κείμενο που έχει γράψει αφορά στο σήμερα, δεν χρειάζεται καμία προσαρμογή.

Πώς προσεγγίσατε την επιμέλεια αλλά και την απόδοση ενός τόσο γλωσσικά ιδιότυπου κειμένου;

Ροδή Στεφανίδου: Η γλώσσα παραμένει ατόφια, σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο. Ο τρόπος γραφής του Μποστ είναι πάρα πολύ έξυπνος. Είναι λεξιπλάστης, «παίζει» με λέξεις που είτε δεν υπάρχουν είτε προέρχονται από ομόηχες. Το κείμενο του Μποστ, εάν μπορούμε να το φανταστούμε, είναι σαν μια μεγάλη παρτιτούρα: τραγουδάς και χορεύεις.

Η δική μου προσέγγιση έχει να κάνει με το κομμάτι της ανάλυσης. Με την Εύη Σαρμή, σκοπός μας ήταν να μην επέμβουμε στο κείμενο. Το αντιμετωπίσαμε με πολύ μεγάλο σεβασμό και διατηρήθηκε αυτούσιο, χωρίς να υπάρχει, δηλαδή, κάποιο νοηματικό κενό.

Υρώ Λούπη: Ήταν πρόκληση. Γι’ αυτό ζούμε εμείς οι ηθοποιοί, για να κάνουμε κάθε φορά και κάτι διαφορετικό.

Θεωρώ ότι «σπάσαμε» αυτήν τη μουσικότητα του δεκαπεντασύλλαβου, ανάλογα με το τι θέλουμε να πετύχουμε, πώς ερμηνεύουμε κάθε χαρακτήρα και ποιες πτυχές επιθυμούμε να «φωτίσουμε».

Η Καλόγρια, την οποία και υποδύεσαι Υρώ, τι αντιπροσωπεύει;

Υρώ Λούπη: Η Καλόγρια είναι ένα κορίτσι «ελευθέρων ηθών», ένα κορίτσι που αγαπάει πολύ να αγαπιέται. Γνωρίζοντας και τον ίδιο τον Μποστ, σκέφτηκα ότι αυτά τα κορίτσια ανήκουν στο «πυρηνικό οπλοστάσιό» του. Τα αναδεικνύει και τα εξυψώνει. Με τα κορίτσια που έχουν μια ελευθερία προς τον έρωτα και την αγάπη, καταπιάνεται σε πολλά έργα του.

Παίζοντας την Καλόγρια, επειδή υπάρχουν σαφείς αναφορές και σε άλλα έργα, θεώρησα ότι είμαι αρκετά πριμοδοτημένη. Προσπαθώ να καταλάβω, αισθάνομαι, δηλαδή, ότι είμαι λίγο πιο κοντά στο πώς τα αντιμετωπίζει. Και τα αντιμετωπίζει με πολύ μεγάλο σεβασμό και αγάπη.

Νομίζω ότι είναι, γενικότερα, από τους αβανταδόρικους ρόλους του ελληνικού ρεπερτορίου. Είναι ένας ιδιαίτερος, δύσκολος ρόλος. Ουσιαστικά, η πρώτη σκηνή αποτελεί έναν μονόλογο. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεσαι έναν μονόλογο για να διατηρήσεις και το ενδιαφέρον του θεατή, είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα.

Η Καλόγρια ανήκει κι αυτή στον κόσμο της Μήδειας. Είναι μία από τους ανθρώπους, που έρχεται να της ζητήσει πράγματα· όλοι έρχονται και απαιτούν να πάρουν κάτι από τη Μήδεια, «φωτίζοντας», έτσι, και την προσωπικότητά της. Θεωρώ ότι, αυτό το έργο, έχει πραγματικά ενδιαφέρον και για τον θεατή.

Ροδή Στεφανίδου: Ο Μποστ αγαπάει όλες τις γυναίκες. Η Μήδεια δεν είναι ούτε μια βασίλισσα ούτε μια μάνα που σφάζει τα παιδιά της.

Είναι μια γυναίκα δυστυχισμένη, καταπιεσμένη. Είναι μια γυναίκα που κάνει δουλειές, με έναν σύντροφο απών. Αγγίζει αυτήν την πλευρά. Όλοι ζητούν κάτι, ένα κομμάτι από αυτήν. Είναι μια σύγχρονη γυναίκα, με «δέκα χέρια και πόδια», η οποία λύνει με την εξυπνάδα της τα θέματα που υπάρχουν.

Το Κρατικό Θέατρο επέλεξε αυτό το έργο ως φόρο τιμής, καθώς συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Μποστ. Είναι πολύ σημαντικό οι φορείς να επιστρέφουν και στο νεοελληνικό θέατρο και σε τόσο μεγάλους συγγραφείς· είναι σημαντικό να τους «ακουμπάμε», να τους τιμάμε, να τους μαθαίνουμε στη νεότερη γενιά.

Ο Μποστ διέθετε μια πολυσχιδή προσωπικότητα. Ήταν ένας άνθρωπος ακούραστος, ένα μυαλό που δούλευε προς πάρα πολλές κατευθύνσεις για να παράξει.

Υρώ, ποιο ήταν το πρώτο σου συναίσθημα ως μέλος, πια, αυτής της παράστασης;

Υρώ Λούπη: Στη δική μας τη δουλειά, πάντα κάτι τελειώνει και κάτι άλλο αρχίζει. Κάθε αρχή έχει πολλή δυναμική, έχει τη χαρά της πρόκλησης και του καινούργιου…

Αυτό, βέβαια, εξαρτάται κι από τον εκάστοτε ρόλο, αλλά πόσο χρόνο σου παίρνει για να αφήσεις έναν ρόλο οριστικά πίσω σου και να μεταπηδήσεις στον επόμενο;

Υρώ Λούπη: Προσωπικά, αποχαιρετώ τον ρόλο στην τελευταία παράσταση. Σίγουρα αγαπάω παραπάνω κάποιους που έχω ενσαρκώσει, αλλά υπάρχει και μια οικονομία δυνάμεων, γιατί αλλιώς τρελαίνεσαι. «Κουβαλάω» τους ρόλους μου μέχρι εκεί που πρέπει να τους υποδυθώ.   

Η δική σου σκέψη, Ροδή;

Ροδή Στεφανίδου: Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι, η παράσταση, θα γίνει το γεγονός του καλοκαιριού! Το έργο είναι αβανταδόρικο και η διανομή αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κρατήσει πρώτους ρόλους άξιους.

Υρώ Λούπη: Είναι πραγματικά υπέροχοι συνάδελφοι, πολυτάλαντοι. Όλοι έχουν βάλει ψυχή και σώμα σε αυτήν την παράσταση. Αυτός ο θίασος έχει μόνο πρωταγωνιστές, μπαίνουν στην «αρένα» και αγωνίζονται.

Ροδή Στεφανίδου: Εγώ, βέβαια, έχω και μια άλλη πολυτέλεια, την οποία κανένας από τον θίασο δεν έχει: τους απολαμβάνω από κάτω! Μακάρι να έβλεπαν, στο σύνολο, τι κάνουν…

Θέλω να σταθώ, όμως, και στον Γιάννη Ζουγανέλη και στη σπουδαία συνεισφορά του σε αυτήν την παράσταση. Μας έχει παραδώσει ένα, σχεδόν, μιούζικαλ.

Είναι η κλασική καλοκαιρινή παραγωγή, που όλοι θέλουν να δουν· ένα σκηνικό στο ύφος του Μποστ, με πολύ χορό και τραγούδι, και εξαιρετικούς ηθοποιούς. Πιστεύω ότι, στη «Μήδεια», οι θεατές θα περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ. Ο Μποστ λέει τα πιο σημαντικά πράγματα, ενώ έχει δημιουργήσει αυτήν την ατμόσφαιρα.

Πληροφορίες

«Μήδεια» του Μποστ

Θέατρο Κήπου (Πάρκο ΧΑΝΘ)

Πρεμιέρα: Πέμπτη 03 Ιουλίου 2025

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 03/07 έως Κυριακή 06/07, στις 21:00

Σταθμοί περιοδείας και ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων: more.com

Πληροφορίες: 2315 200 200, ntng.gr

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Εύη Σαρμή

Επεξεργασία κειμένου: Ροδή Στεφανίδου

Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης

Σκηνικά – Κοστούμια: Δανάη Πανά

Κίνηση – Χορογραφία: Αναστασία Κελέση

Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος

Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας

Βοηθός σκηνοθέτιδας: Μαίρη Ανδρέου

Βοηθός χορογράφου: Αντώνης Γκλαβάς

Οργάνωση παραγωγής: Αλέξης Τζίμας

Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud

Βοηθός σκηνοθέτη (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Λέανδρος Αραβιάδης

Διανομή (με αλφαβητική σειρά)

Μαριάννα Αβραμάκη (Χορός)

Λίλη Αδρασκέλα (Χορός)

Αντώνης Αντωνάκος (Ευριπίδης)

Χρύσα Ζαφειριάδου (Εξάγγελος)

Παντελής Καναράκης (Μήδεια)

Γιάννης Καραμφίλης (Ιάσωνας)

Υρώ Λούπη (Καλόγρια)

Μάρα Μαλγαρινού (Χορός)

Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Καλόγερος)

Γιάννης Τσεμπερλίδης (Τροφός)

Νίκος Τσολερίδης (Ψαράς)