Βάσω Λασκαράκη & Μελέτης Ηλίας στο TheOpinion: «Είναι η πρώτη παράσταση στο θέατρο, που συμμετέχουμε παρέα»

Το κοινό της Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται για μια θεατρική περιπλάνηση στη χριστουγεννιάτικη «Λαπωνία», από τις 20 Δεκεμβρίου στο ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ.

Η Λαπωνία είναι ο ιδανικός προορισμός για μια αξέχαστη και μαγευτική εμπειρία την εορταστική περίοδο. Μόνο που, φέτος, αυτό το «ταξίδι» οργάνωσαν κάποιοι άλλοι για εσένα…

Αγαπημένοι πρωταγωνιστές, από τις επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές «Το Σόι Σου» και «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα», ενώνουν τις δυνάμεις τους επί σκηνής του Θεάτρου ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ και, με φόντο τη χιονισμένη…«Λαπωνία», διαφωνούν, συμφωνούν, μαλώνουν, γελούν, κλαίνε και μονοιάζουν.

Βάσω, επιστρέφεις στην πόλη σου με γιορτινό θεατρικό «αέρα». Με ποια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση έχεις συνδέσει τη Θεσσαλονίκη;

Η Θεσσαλονίκη είναι τα παιδικά μου χρόνια! Επειδή η γιορτή μου συμπίπτει με την έλευση του νέου έτους, θυμάμαι να καταστρώνεται ένα ολόκληρο σχέδιο για να ανοίξω την εξώπορτα του σπιτιού και να βρω τα δώρα εκεί, στο χαλάκι της εισόδου, καθώς δεν υπήρχε τζάκι. 

Κάθε φορά εντυπωσιαζόμουν και αναρωτιόμουν πώς γίνεται να μην καταλαβαίνω! Αυτήν την ανάμνηση την έχω τόσο «ζωντανή» και τόσο σαν όνειρο μέσα στο μυαλό μου…

Εσύ, Μελέτη, με ποια ανάμνηση έχεις συνδέσει τα Χριστούγεννα;

Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, που είμαι μπαμπάς, τα Χριστούγεννα είναι συνυφασμένα με τα παιδιά μου. Το υπόλοιπο μου φαίνεται σαν ένα μακρινό παρελθόν, ούτε ως παιδάκι ούτε και ως μεγαλύτερος μπορώ να θυμηθώ… 

Νομίζω ότι, ως παιδί, είχα πολλούς τραυματισμούς κοντά στις γιορτές· κάπου θα χτύπαγα, θα ήμουν με ένα σπασμένο χέρι ή πόδι. Σε όλες τις φωτογραφίες, πάντως, είμαι με έναν γύψο! Η αλήθεια είναι πως, τα δικά μου παιδιά, περνούν πιο «αναίμακτα». 

Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για μένα, όπως φαντάζομαι και για όλους τους γονείς, να ξαναγίνουμε παιδιά. Είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναβρούμε την παιδικότητά μας, η οποία είναι γενικά πολύτιμη με όλη αυτήν την κοινωνική συνθήκη που ζούμε. 

Στην έννοια που φέρει ο Άγιος Βασίλης, πιστεύετε; Στην καλοσύνη, στην ελπίδα, στη «μαγεία» του «νοιάζομαι» και «μοιράζομαι»…

Βάσω Λασκαράκη: Ναι. Και διαπιστώνω -με αφορμή και τη «Λαπωνία»- ότι ένα κείμενο, ένα έργο, ένας προβληματισμός μπορεί να σε οδηγήσουν, από κει που δεν το περιμένεις, σε μια πολύ βαθύτερη ενδοσκόπηση για τα «πιστεύω» σου και για το τι άνθρωπος, τελικά, υπήρξες ή έχεις γίνει. 

Έχω ανάγκη να πιστεύω στη «μαγεία», ακόμα κι αν ξέρω πως κάποια πράγματα μπορεί να μοιάζουν ουτοπικά. Δεν μπορώ να μην νοιάζομαι για τον συνάνθρωπό μου και να μην πιστεύω ότι κάτι «μαγικό» μπορεί να συμβεί σε κάποιους που, ίσως, περνούν δύσκολα.

Μελέτης Ηλίας: Επειδή η γιορτή του Αϊ – Βασίλη είναι η πρώτη γιορτή κάθε έτους, θεωρώ πως είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσει η χρονιά και να περιλαμβάνει την αγάπη και τη χαρά καθόλη τη διάρκειά της. 

Καλώς ή κακώς, έχουμε πολλές αφορμές για να γιορτάζουμε την αγάπη. Ωστόσο, θα ήταν πανέμορφα να γιορτάζεται όλο τον χρόνο και να μην τη θεωρούμε τόσο αυτονόητη στις προσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις.

Αντιλαμβάνομαι, μετά τον κορωνοϊό, να έχουν «ξυπνήσει» κάποια άγρια ένστικτα και τα οποία μας οδηγούν πιο κοντά σε δύσκολες και προβληματικές συμπεριφορές. Νομίζω ότι, αν ξεκινούσαμε τη χρονιά μας με αγάπη, όλα τα πράγματα θα ήταν λίγο πιο όμορφα.

Για τους ήρωες, στη «Λαπωνία», ισχύει το ίδιο;

Βάσω Λασκαράκη: Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την κατάσταση με ένα γιορτινό τραπέζι όπου όλα μπορούν να πάνε στραβά, εκεί που «ανοίγει» μια κουβέντα, το θέμα της οποίας είναι λίγο «τζιζ». Κάτι τέτοιο συμβαίνει με τους τέσσερις ήρωες στη «Λαπωνία».

«Ανοίγει» ένα θέμα με αφορμή τα παιδιά και τίθεται επί τάπητος, πια, το ζήτημα του κατά πόσο πρέπει ή δεν πρέπει να πιστεύουν στον Αϊ – Βασίλη και κατά πόσο οι γονείς πρέπει να τροφοδοτούν ένα «ψέμα» μέχρι κάποια ηλικία. Ο Μελέτης κι εγώ είμαστε οι ρόλοι που κοντραριζόμαστε περισσότερο. Πρεσβεύουμε τη «μαγεία» και την κυνική ειλικρίνεια, και οι δύο σύντροφοί μας προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες. 

Οι ήρωες «ακροβατούν» πάνω σε μια «κόκκινη γραμμή» για το αν, τελικά, το σκεπτικό και η νοοτροπία μεταδίδονται από τους γονείς στα παιδιά, στοιχεία που μπορεί, όμως, να διαφέρουν ανάμεσα στους λαούς της Μεσογείου και τους βόρειους λαούς. Είναι ένα κείμενο, που έχει έναν βαθύ προβληματισμό. Φεύγοντας, πολλά από αυτά που θα ακούσεις, θα σε βάλουν σε σκέψεις.

Ο Άγιος Βασίλης είναι η αφορμή για να ανοίξει «ο ασκός του Αιόλου» για τα ψέματα και τις αλήθειες, για το αν ζούμε μέσα από τα παιδιά μας, αν επιτρέπουμε σε αυτά να πιστέψουν ελεύθερα σε κάποια πράγματα ή καθοδηγούμε τις προτιμήσεις τους, για τις οικογενειακές σχέσεις και τους αδελφικούς δεσμούς, για το ποιος, τελικά, επωμίζεται τα μεγαλύτερα «βάρη»· το «βάρος» που φέρει αυτός ο οποίος ξενιτεύεται κι αυτός που μένει πίσω. Είναι ένα έργο που, από κει που γελάς, συγκινείσαι και από κει που συγκινείσαι, θα γελάσεις…γιατί έτσι είναι η ζωή!

Μελέτης Ηλίας: Σε αυτό το έργο αναδεικνύεται η διαμάχη μεταξύ κάποιων ανθρώπων που προσπαθούν να κρατήσουν τη χαμένη παιδικότητά τους, αντανακλώντας την στις ανάγκες των παιδιών τους. Πρόκειται για δύο ζευγάρια, τρεις Έλληνες και έναν Φινλανδό τον οποίο και υποδύομαι.

Ο Φινλανδός είναι ένας άνθρωπος πιο ορθολογιστής, πιο «ψυχρός», χωρίς την έκφραση συναισθημάτων που έχουμε εμείς οι μεσογειακοί. Οπότε, εκεί αρχίζουν τα προβλήματα· προσπαθούν να τον πείσουν πόσο πολύτιμη είναι, και για τους ίδιους και για τα παιδιά, η πίστη σε κάτι ουτοπικό, είτε αυτό λέγεται «Άγιος Βασίλης» είτε πρόκειται για κάποια άλλα ζητήματα τα οποία ειπώνονται.

Κι αν τα Χριστούγεννα είναι η εποχή της επανένωσης, η «Λαπωνία» νομίζω ότι αποτελεί το καταλληλότερο θεατρικό συμβάν αυτής της υποκριτικής επανασύνδεσης.

Βάσω Λασκαράκη: Θέλαμε χρόνια να δουλέψουμε μαζί με τον Μελέτη, απλώς εγώ δεν έπαιρνα την απόφαση να κάνω θέατρο. Ήρθε, λοιπόν, το «πλήρωμα του χρόνου» κι έγινε μία επανένωση του «Σογιού» και της «Μουρμούρας» μαζί· δύο σειρές, που έχουν αγαπηθεί πολύ για πολλά χρόνια. 

Ως παρεάκι, σκεφτήκαμε να ενώσουμε κι άλλες παρέες ή οικογένειες στη Θεσσαλονίκη· να περάσουμε καλά, να προβληματιστούμε, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε και να πούμε ότι ήταν μια ωραία γιορτινή έξοδος αυτό το θεατρικό έργο.

Μελέτης Ηλίας: Είναι μια ευτυχής συγκυρία! Παρόλο που με τη Βάσω βρισκόμαστε ανεξαρτήτως επαγγελματικών υποχρεώσεων -είμαστε, πια, συγγενείς- είναι μια καλή αφορμή να θυμηθούμε πώς είμαστε και ως επαγγελματίες. Η Βάσω, πέρα από το γεγονός ότι την αγαπώ ως άνθρωπο, είναι μία από τους λίγους συναδέλφους που, πραγματικά, εκτιμώ και παραδέχομαι. 

Τον Σπύρο Τσεκούρα, με τον οποίο είναι η δέκατη ή ενδέκατη φορά που παίζουμε μαζί στο θέατρο μέσα σε αυτά τα είκοσι χρόνια πορείας και των δύο, τον θεωρώ φίλο μου σε αυτήν τη δουλειά. 

Η Βίβιαν, η τέταρτη της παρέας, είναι για μένα μία ηθοποιός – υπόδειγμα. Ήμουν πολύ τυχερός, που συνυπήρξα μαζί της πέντε χρόνια στο «Σόι» και που έχουμε κάνει και δύο παραστάσεις μαζί· έχουμε, δηλαδή, βρεθεί θεατρικά, κάτι που δεν έχει συμβεί με τη Βάσω. Είναι η πρώτη παράσταση στο θέατρο, που συμμετέχουμε παρέα. 

Εκ των πραγμάτων μας μεταφέρετε σε ένα πολύ οικείο περιβάλλον, καθώς τα δύο αυτά έργα παίζουν ακόμη στην τηλεόραση.

Μελέτης Ηλίας: Μιλάμε για δύο σειρές, οι οποίες ήταν από τις πιο επιτυχημένες της τελευταίας δεκαετίας. Υπάρχει πολύ κόσμος που δεν ξέρει ότι έχουν τελειώσει, με τόσες επαναλήψεις. Η κάθε σειρά συνδυάζει πολλά πράγματα. 

Όσον αφορά στο «Σόι», στο οποίο συμμετείχαμε, ναι μεν ανήκει στη σύγχρονη κωμική ελληνική τηλεόραση, αλλά είναι και κάτι άλλο που δύσκολα μπορείς να το βρεις πια: μπορείς να αφήσεις τα παιδιά σου να παρακολουθήσουν ελεύθερα, χωρίς κανένα άγχος για το τι θα ειπωθεί. 

Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο και αυτονόητο. Με μαεστρία το έχουν πετύχει οι δημιουργοί του, οι σεναριογράφοι μας. Πόσες οικογενειακές ιστορίες με χιούμορ και ωραία διάθεση να σκαρφιστείς; Είμαι περήφανος για καθένα, ξεχωριστά, από τα τριακόσια επτά επεισόδια. 

Η Θεσσαλονίκη πώς προέκυψε ως επιλογή για την πρεμιέρα της παράστασής σας; 

Βάσω Λασκαράκη: Πάνω στη διαδικασία αναζήτησης, «έπεσε στο τραπέζι» η ιδέα και είπαμε αμέσως το «ναι». Θα περάσουμε τις γιορτές όλοι μαζί εκεί, ούτως ή άλλως με τον Μελέτη αυτές τις μέρες τις περνάμε μαζί. Συμφώνησαν και οι οικογένειές μας σε αυτό, που ήταν πολύ βασικό.

Για μένα είναι συγκινητικό, έχω να παίξω πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και το ήθελα πάρα πολύ. Επίσης, είμαι πολύ χαρούμενη που καταφέραμε να φέρουμε ένα έργο το οποίο δεν έχει παρουσιαστεί ξανά και να κάνει την πρώτη του πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη. «Ανοίγουμε» έναν δρόμο και σε άλλους να το σκεφτούν και να το κάνουν. 

Είναι μια πολύ όμορφη δουλειά. Έχει στηθεί με πολλή αγάπη. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη «μαγεία» και θα «αγωνιστούμε» στην παράσταση για να είναι αυτή, που θα κερδίσει στο τέλος των Χριστουγέννων αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. 

Μελέτης Ηλίας: Λέω συχνά ότι πέρασα μία από τις ωραιότερες περιόδους της ζωής μου στη Θεσσαλονίκη, πριν από περίπου δεκατρία με δεκατέσσερα χρόνια, ως ηθοποιός του ΚΘΒΕ για δύο σεζόν. Γνωρίζοντας τους ηθοποιούς εκεί, τον κόσμο, τις γειτονιές, θεωρώ πως είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις. 

Το να κάνει μια παράσταση, με πρωταγωνιστές από την Αθήνα, πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη και όχι να έρθει μετά το Πάσχα ως είθισται, είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Σε αυτήν την απόφαση συνέβαλε και το γεγονός ότι η Βάσω είναι από κει, συν του ότι, ο Σπύρος, επτά χρόνια έκανε τον Θεσσαλονικιό και ποτέ δεν είχε παίξει στη Θεσσαλονίκη· έκανε τον Μπάμπη από τη «Μουρμούρα», που ήταν «βαμμένος» ΠΑΟΚτσής, και δεν είχε παίξει ποτέ ως ηθοποιός επάνω.

Σαν κάτι να μας οδηγούσε όλους μαζί, τον καθένα από τη δική του προσωπική μεριά, να κάνουμε πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη. 

Ως γονείς, διατηρείτε την ισορροπία ανάμεσα στις παραδόσεις και τον σύγχρονο τρόπο ζωής;

Βάσω Λασκαράκη: Νομίζω πως είναι το μόνιμο άγχος μου· μέχρι πού μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά να μην ζουν σε μια ουτοπία και να «πετούν» στο συννεφάκι, αλλά και ποια είναι η ηλικία που θέλουμε να τα «προσγειώσουμε», πώς και γιατί πρέπει αυτό να γίνει. Είναι πολύ λεπτή η ισορροπία. 

Να πιστεύει και να χαίρεται τη «μαγεία» της καθημερινότητας κι όχι μόνο των Χριστουγέννων, έτσι θέλω να διατηρώ το σκεπτικό της Εύας. Φέτος, που ήξερα ότι θα λείπουμε, και στολίσαμε και το σπίτι άνω κάτω κάναμε και μοσχομύρισε κέικ, μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Θέλω ως παιδάκι να βιώσει το παραμυθένιο, αλλά «με τα πόδια στη γη». 

Μελέτης Ηλίας: Διατηρώ τις παραδόσεις με την καλή την έννοια, γιατί υπάρχουν και κάποιες που καλό θα ήταν να τις αποβάλουμε. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ, από τη μεριά του γονιού πια, να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα παιδιά μου, χωρίς τη φορτική έννοια. 

Να είμαι κοντά τους, απλώς για να μπορώ να παρακολουθώ το χάος που επικρατεί στις πληροφορίες που λαμβάνουν, καθημερινά, μέσω όλης αυτής της τρέλας των πλατφορμών. Νομίζω ότι «τραυματίζονται» ψυχές με όλα όσα περνούν μπροστά από τα μάτια τους.

Μελέτη, όσον αφορά σε εσένα, συνδυάζεις τη «Λαπωνία» με τα γυρίσματα στη «Μάγισσα». Καλά, τι έχει συμβεί με αυτήν τη σειρά;

Και εγώ και ο Σπύρος -το συζητούσαμε, μάλιστα, πρόσφατα- νιώθουμε τρομερά τυχεροί, που υπάρχουμε σε μία τόσο μεγάλη παραγωγή. Τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται θεωρώ ότι, ενδεχομένως, να είχαν πιο μεγάλη απήχηση σε κάποια πλατφόρμα ή αν η σειρά υπήρχε ελεύθερη σε μια συνθήκη που να μπορεί να τη δει όποιος θέλει, όποτε το θέλει. 

Δηλαδή, το να τη βλέπεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 22.30 και να τελειώνει λίγο μετά τα μεσάνυχτα, γνωρίζοντας ότι ο κόσμος ξυπνάει την επόμενη μέρα για να πάει στη δουλειά του, ήταν, ίσως, μια δύσκολη συγκυρία που δεν έτυχε της ανταπόκρισης που περιμέναμε.

Εμείς, ωστόσο, είμαστε τρομερά περήφανοι. Θεωρώ ότι, αυτή η δουλειά, είναι ένα «διαβατήριο» για την επόμενη. 

Πληροφορίες

«Λαπωνία», των Μαρκ Ανζελέτ & Κριστίνα Κλεμέντε

Θέατρο ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 150, Θεσσαλονίκη)

Πρεμιέρα: Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου

Εισιτήρια:΄ Α ΖΩΝΗ 25€, Β΄ ΖΩΝΗ 20€ κανονικό & 18€ φοιτητικό – ανέργων – ΑμεΑ, ΕΞΩΣΤΗΣ 18€ κανονικό & 15€ φοιτητικό – ανέργων – ΑμεΑ

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων: more.com

Πληροφορίες: 231 083 4996 (Θέατρο ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ) & 231 023 0013 (Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ)

Συντελεστές

Μετάφραση – Διασκευή: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά: Αγγελίνα Παπαχατζάκη

Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού

Φωτισμοί: Νικορέστης Χανιωτάκης

Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές

Φωτογράφηση: Πάνος Γιαννακόπουλος

Video φωτογράφησης: Έφη Καρανικόλα

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Μπακιρτζή

Επικοινωνία Αθηνών: Ανζελίκα Καψαμπέλη

Γραφιστική επιμέλεια: Μαίρη Μούσα Mousart

Κομμώσεις – Μακιγιάζ: Le Boudoir Salons

Παραγωγή: Γίνονται έργα

Παίζουν (αλφαβητικά)

Μελέτης Ηλίας

Βίβιαν Κοντομάρη

Βάσω Λασκαράκη

Σπύρος Τσεκούρας