Θοδωρής Βουτσικάκης στο TheOpinion: «Είναι γενναίο να βρίσκεις την ομορφιά στην κάθε σου μέρα»

Ο Θοδωρής Βουτσικάκης έρχεται στη Θεσσαλονίκη, συμπαρασύροντάς μας σε ένα μοναδικό και βαθιά συναισθηματικό μουσικό μονοπάτι την Τρίτη 2 Ιουλίου, στη Μονή Λαζαριστών.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη συμπρωτεύουσα. Κι αυτό είναι ένα ωραίο κίνητρο, για να ξεκινήσει τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις από ‘δώ.

Στο παλμαρέ του έχει καταγράψει συνεργασίες -«ζηλευτές», όπως τις χαρακτήρισα- με σπουδαίους δημιουργούς. Ενώ, όλα αυτά τα χρόνια, συμπορεύεται με μία από τις πιο καταξιωμένες Ελληνίδες στιχουργούς, η γραφίδα της οποίας χαράσσει τα λόγια πάνω στις νότες σαν αστέρια που φωτίζουν τον μουσικό ουρανό.

Τις φορές, λοιπόν, που ένιωσες κατακερματισμένος από συμπεριφορές και καταστάσεις, άνοιξες το ραδιόφωνό σου (ή κάποια ψηφιακή πλατφόρμα) κι άκουσες τον Θοδωρή Βουτσικάκη να σου ερμηνεύει «Είν’ όμορφη η ζωή, τραγούδα το κι εσύ!», δεν ένιωσες την αισιοδοξία να «πλημμυρίζει» την ψυχή σου;

Θοδωρή, ξεκινάς το καλοκαιρινό συναυλιακό σου ταξίδι από τη γενέτειρά σου… Μίλησέ μας για τη «δική» σου Θεσσαλονίκη. Πώς βιώνεις κάθε επαγγελματική «επιστροφή» σου στην πόλη;

Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τη Θεσσαλονίκη. Είναι η πόλη που μεγάλωσα, εκεί όπου έκανα τα πρώτα όνειρά μου. Η πόλη που, παρά τις δυσκολίες και τις αγκυλώσεις της, έμαθα μέσα σε αυτήν, εμένα. 

Το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι από την αρχή της μουσικής μου πορείας το πιο θερμό, το πιο εκδηλωτικό για μένα. Γι’ αυτό κι επιδιώκω να ξεκινάω, πολλές φορές, τις συναυλίες μου από ‘κεί, γιατί νιώθω σιγουριά και, ταυτόχρονα, ενθουσιασμό. Είναι οι φίλοι μου, πολλοί άνθρωποι που αγαπάω και με κάνουν να νιώθω, κάθε φορά, ότι κάτι γιορτάζουμε.

Πριν από μία πενταετία, περίπου, μας έμαθες μουσικά ότι «Είναι Όμορφη η Ζωή». Κι εξακολουθείς να μας το υπενθυμίζεις μέχρι και σήμερα. Τι ομορφαίνει τη ζωή σου; Τι ρίχνει «φως» στα «σκοτάδια» σου;

Δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που καταφέραμε με την «Όμορφη Ζωή», πόσο δέθηκε η ζωή τόσων ανθρώπων με τη φωνή μου. Πιστεύω πως, η «Όμορφη Ζωή», κρύβει μια γενναία παραδοχή μέσα της.

Είναι γενναίο να βρίσκεις την ομορφιά στο σήμερα, στην κάθε σου μέρα. Και είναι μια παραδοχή που είτε την κάνεις είτε όχι, δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος να πάρεις. Αυτό πιστεύω και αυτή είναι η δική μου «σωτηρία» ανάμεσα σε πολλές δυσκολίες, πιστέψτε με, καθημερινές. Είμαι αποφασισμένος να χαίρομαι αυτό το «δώρο», που μου δίνεται. 

Μετράς στο ενεργητικό σου «ζηλευτές» συνεργασίες. Ωστόσο, θα ήθελα να επιμείνουμε στον άνθρωπο Λίνα Νικολακοπούλου, πίσω από την οποία κρύβεται ένα σημαντικό συγγραφικό και στιχουργικό «οπλοστάσιο».

Με τη Λίνα, η συνύπαρξη έχει πολλές ομορφιές. Με έχει εξελίξει και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο. Έμαθα να «διαβάζω» τα τραγούδια πιο ουσιαστικά, από πιο πολλές πλευρές, και, κυρίως, να κατανοώ εξίσου τον στίχο όσο και τη μουσική. 

Όταν πρωτοξεκίνησα, η έμφασή μου στη μουσική και στους ήχους που παράγει η φωνή, ήταν το «κλειδί» μου για τα τραγούδια. Τώρα έχω αποκτήσει κι άλλα εφόδια, γι’ αυτό και μπορώ να είμαι ακόμα πιο αληθινός και ουσιαστικός, όταν τραγουδάω. 

Φέτος, συμπράττοντας με τη Dani Klein των Vaya Con Dios, «τοποθετήθηκες» κι εσύ, μουσικά και ερμηνευτικά, απέναντι στο ζήτημα «γυναίκα»… Πώς εισπράττεις όλα αυτά, που βλέπουμε κι ακούμε να λαμβάνουν χώρα καθημερινά;

Είναι τραγικά όλα αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας. Είναι τραγικό το ότι ακόμη παλεύουμε ως κοινωνία για τον σεβασμό, όχι μόνον απέναντι στη γυναίκα αλλά συνολικά απέναντι στον άνθρωπο. 

Τόση σκέψη ξοδεύεται για όλες τις επαναστάσεις της τεχνολογίας, προχωράμε με άλματα, και στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές έχουμε μείνει «πίσω από τον ήλιο». Οι γυναικοκτονίες -και είναι καλό να τις ονομάζουμε έτσι, για να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα- επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός μέρους της κοινωνίας μας πολύ σκοτεινού. Δεν χρειαζόμουν ευτυχώς το τραγούδι αυτό, που ήρθε σαν «άνοιξη» στη ζωή μου, για να ευαισθητοποιηθώ σχετικά με τη γυναίκα και τον ρόλο της στη σημερινή εποχή. 

Αυτές οι πληγές κλείνουν ή ανοίγουν από νωρίς. Από την οικογένεια, από το περιβάλλον μας, εκεί δίνονται οι πρώτες μεγάλες «μάχες». Μεγάλωσα με σεβασμό και κυρίως η μητέρα μου, μέσα από τον βαθύ της τρόπο να αγαπάει, μού δίδαξε ότι η αγάπη δεν έχει διακρίσεις και περιορισμούς. 

«Το Πρώτο μου Τριαντάφυλλο», εδώ και λίγες μέρες, είναι διαθέσιμο στις πλατφόρμες και φέρει και τον τίτλο της περιοδείας σου. Θα μας εκμυστηρευτείς τι θυμάσαι από το δικό σου…πρώτο τριαντάφυλλο;

Θυμάμαι το πρώτο φιλί, τα «αγκάθια» αλλά και την ομορφιά του. Και κρατάω μέσα μου αυτή την ομορφιά ζωντανή. 

Πληροφορίες

Θοδωρής Βουτσικάκης – «Το πρώτο μου τριαντάφυλλο»

Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης)

Τρίτη 2 Ιουλίου και ώρα 21.30

Εισιτήρια: 15€ προπώληση, 18€ ταμείο

Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr, Σάρωθρον (Κατούνη 17, Λαδάδικα), Θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 136)

Ταυτότητα παράστασης

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λίνα Νικολακοπούλου

Ηχοληψία: Παναγιώτης Τερζής

Σχεδιασμός & χειρισμός φωτισμών: Μαρία Βενετάκη

Φωτογραφία αφίσας: Ευαγγελία Θωμάκου

Σχεδιασμός αφίσας: Maturin DS

Επικοινωνία: Βάσω Βλαχοπούλου 

Οργάνωση & εκτέλεση παραγωγής: Αναστασία Ταμουρίδου

Παραγωγή: ARTος & Θέαμα

Συντελεστές

Θοδωρής Βουτσικάκης: τραγούδι

Νεοκλής Νεοφυτίδης: πιάνο, ενορχηστρώσεις 

Βαγγέλης Μαχαίρας: μπουζούκι, ούτι, μαντολίνο

Θοδωρής Κουέλης: μπάσο

Θάνος Σταυρίδης: ακορντεόν

Κουαρτέτο Χάλκινων Πνευστών: Χάρης Ευαγγέλου (τρομπέτα), Δημήτρης Μπέικος (τρομπόνι), Laurent Clouet (σαξόφωνο), Χρήστος Τάσιος (νταούλι)