Τάσος Σωτηράκης στο TheOpinion: «Τον αφορά τον κόσμο ακόμη η ζωή του Άρη – Μπήκα πολύ συνειδητά σε όλο αυτό»

Η παράσταση της Σοφίας Αδαμίδου, «Άρης», σε ερμηνεία Τάσου Σωτηράκη, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αμαλία, από τις 6 έως τις 14 Μαΐου.

Παρότι ο «Άρης» έχει τις απαρχές του στο 2017, η αποδοχή του κοινού είναι αυτή που διατηρεί ανοιχτό τον κύκλο των παραστάσεων, με το εν λόγω έργο να ετοιμάζεται, τη νέα θεατρική σεζόν, να διανύσει την 6η χρονιά του.

Βέβαια, από τότε, λείπει ένα κομμάτι της. «Νομίζω ότι το χρωστάμε στη Σοφία να συνεχίζεται η παράσταση. Είναι δημιούργημα δικό της. Όπως έλεγε κι εκείνη: “Ο Άρης ήταν το αγαπημένο της παιδί”. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη της», σημειώνει ο ηθοποιός, Τάσος Σωτηράκης, στο TheOpinion.

Ο ίδιος, μάλιστα, συγκαταλέγει τον εαυτό του στους τυχερούς καλλιτεχνικά ανθρώπους. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνον στην επιτυχημένη πορεία που διαγράφει η θεατρική παράσταση, αλλά και στη συμμετοχή του, τα τελευταία χρόνια, σε αξιόλογες τηλεοπτικές δουλειές. Οι «Άγριες Μέλισσες» αδιαμφισβήτητα «άλλαξαν το τηλεοπτικό γίγνεσθαι», όπως λέει στο TheOpinion, αλλά εξίσου σημαντική ήταν κι η διαδρομή του στο «Κόκκινο Ποτάμι». 

«Το “Κόκκινο Ποτάμι” ήταν μια σπουδαία δουλειά και μια σπουδαία συνεργασία. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τον κύριο Μανουσάκη. Είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος πάνω απ’ όλα και, κατ’ επέκταση, ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης. Δάσκαλος, ο οποίος αγαπάει πάρα πολύ τον ηθοποιό. Είναι δίπλα στον ηθοποιό να τον βοηθήσει. Μιλάμε και για έναν άνθρωπο που έχει μια τεράστια εμπειρία στην ελληνική τηλεόραση και στο θέατρο. Ήταν πολύ μεγάλη η χαρά να συνεργαστούμε και, ακόμα περισσότερο, σε μια σειρά η οποία είχε ιστορικό αντικείμενο», παραδέχεται, χαρακτηριστικά.

«Με ιντριγκάρει η πίστη αυτού του ανθρώπου στα ιδανικά του και στην ιδεολογία του»

Ο Τάσος Σωτηράκης υποδύεται, θεατρικά, μια προσωπικότητα, «δίκοπο μαχαίρι» για την κοινή γνώμη. Για άλλους αποτέλεσε έναν προδομένο ήρωα. Από άλλους, πάλι, χαρακτηρίστηκε ως ένας εγκληματίας. 

«Όσον αφορά στο αμφιλεγόμενο του πράγματος, είναι από τη σκοπιά που το βλέπει κανείς. Δυστυχώς ή ευτυχώς έχει χαράξει μια τόσο σημαντική πορεία, που ή θα ταχθείς υπέρ του ή εναντίον του. 

Από ‘κει και πέρα, αυτό που μας ενδιέφερε εμάς ήταν να μην σταθούμε ούτε στους αστικούς μύθους ούτε στο πώς είχε τον Άρη, εξωπραγματικό, στο κεφάλι του ο κόσμος. Αλλά να δείξουμε την ανθρώπινη πλευρά του. Γιατί, ο Άρης, ήταν ένας από ‘μας. Ένας απλός άνθρωπος ξεκίνησε και οι συνθήκες τον έφτασαν να γίνει αυτή η τεράστια προσωπικότητα που έγινε. 

Οπότε, αυτό που μας ενδιέφερε ήταν όλα αυτά να τα βάλουμε στην άκρη και να τον αντιμετωπίσουμε και να τον δούμε ως άνθρωπο. Πώς, δηλαδή, μέσα από τον ψυχισμό του, έναν άνθρωπο που κλαίει, γελάει, θυμώνει, νευριάζει, πικραίνεται παράλληλα με τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής, να τον φέρουμε στο σήμερα. Να αφορά, δηλαδή, στο σήμερα, χωρίς να μπαίνουμε σε διαδικασίες μνημοσύνου. Γιατί είναι κάτι που δεν το χρειάζεται. Και το εισπράττουμε κι εμείς με την προσέλευση του κόσμου στο θέατρο και την αγάπη που έχει δείξει για την παράσταση. Τον αφορά τον κόσμο ακόμη η ζωή του Άρη κι ο τρόπος που ενήργησε και πολιτικά και στρατιωτικά και κοινωνικά», αναφέρει ο ηθοποιός στο TheOpinion.

Και συνεχίζει: «Μπήκα πολύ συνειδητά σε όλο αυτό. Αυτό που με είχε ιντριγκάρει και με ιντριγκάρει ακόμη και τώρα, μετά από τόσα χρόνια που παίζω την παράσταση, είναι η πίστη αυτού του ανθρώπου στα ιδανικά του και στην ιδεολογία του. Και πώς προσπάθησε, μέσα από τον αγώνα του, να τα στηρίξει μέχρι τελευταίας ρανίδας. Οπότε, ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένος και “ταγμένος” προς αυτήν την κατεύθυνση».

«Είναι λίγο σαν αυτό το κομμάτι της ιστορίας να είναι “βουβό”»

Τι είναι, όμως, αυτό που ξεχωρίζει στις αντιδράσεις των θεατών; Εξηγεί ο Τάσος Σωτηράκης στο TheOpinion:

«Ο κόσμος βγαίνει συγκινημένος από το θέατρο έως κλαμένος. Πολλές φορές, επειδή κι εγώ επιδιώκω μετά την παράσταση να συνομιλήσω μαζί του, είναι τόσο συγκινημένος που δεν μπορεί να μου μιλήσει. Καμιά φορά δεν χρειάζεται να το πει και λεκτικά, γιατί δείχνει πρακτικά ότι τον έχει προβληματίσει. Η αλήθεια είναι ότι όσοι τάσσονται ιδεολογικά, είναι λογικό να συγκινηθούν περισσότερο. 

Από κει και πέρα, εμένα αυτό που με χαροποιεί είναι ότι έρχεται νέος κόσμος στο θέατρο. Ο οποίος δεν ξέρει κιόλας, τους έχουν φέρει οι φίλοι τους. Και φεύγοντας από το θέατρο, μου λένε: “Μας έβαλες στη διαδικασία να ψάξουμε, να μάθουμε, να μελετήσουμε”. Όχι μόνον για τον Άρη, αλλά γενικά για το ιστορικό γίγνεσθαι. Είναι λίγο σαν αυτό το κομμάτι της ιστορίας να είναι “βουβό”. Να μην θέλουμε να βγει στην επιφάνεια. Αλλά δεν γίνεται. Είναι μια σημαντική περίοδος στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος. Δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε. Έγιναν πάρα πολλά γεγονότα με αφορμή την Κατοχή».

Και καταλήγει: «Δεν βγήκαμε να κάνουμε την παράσταση για να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του θεάτρου. Είναι να προβληματίσει και να ταρακουνάει, να σε κουνάει λίγο από τη θέση σου. Σε καμία περίπτωση να πουλάει διδακτισμό. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα πιστεύω του, την κοινωνική του παιδεία, την παιδεία του μέσα από τα βιβλία και έχει κρίση να δει το έργο από όποια σκοπιά θέλει. Είναι και κάτι που το λέμε στην αρχή, το λέει ο Άρης στον μονόλογο: “Από την πλευρά που το βλέπει κανείς. Από την πλευρά που τάσσει εαυτόν”».

Πληροφορίες

«Άρης»

Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71, Θεσσαλονίκη)

Ημέρες παραστάσεων: Από Σάββατο 6/5 έως Κυριακή 14/5

Εισιτήρια: Από 13€

Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Συντελεστές

Συγγραφέας: Σοφία Αδαμίδου

Εμηνεία – Σκηνοθετική επιμέλεια: Τάσος Σωτηράκης

Ο ηθοποιός Θοδωρής Τσουανάτος και ο μικρός Πέτρος Φλωράκης «έδωσαν» τις φωνές τους

Μουσική: Villagers of Ioannina City (VIC) 

(Το τραγούδι «Άρη μου», σε στίχους Αγλαΐας Κλάρα, μελοποίησε και ερμηνεύει η Ερωφίλη. Το μουσικό κομμάτι της έναρξης και του τέλους είναι του Βασίλη Καραγιάννη)

Κινησιολογία: Αγγέλα Πατσέλη

Φωτισμοί: Λάμπρος Παπούλιας

Επιμέλεια video: Ηλίας Φλωράκης

Ειδικά Εφέ: Προκόπης Βλασερός

Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble