Συνομιλώντας με την συγγραφέα Ελένη Κορωνάκη για το βιβλίο «Η Φουντουκίτσα και το Πράσινο Δέντρο»
Tα μεγαλύτερα ταξίδια που κάνει ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία, είναι πρωτίστως μέσα από τα βιβλία.
Αφροδίτη Μιχαηλίδου
«Η ελπίδα για τη Γη είναι τα παιδιά, που η καρδιά τους είναι αγνή και γεμάτη αγάπη. Εξάλλου ο Νίκος Καζαντζάκης το είπε πριν από μένα. «Όσο υπάρχουν στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια μην φοβάστε…όλα θα πάνε καλά!!!»
Είναι γεγονός πως όσο δύσκολη κι αν είναι οικονομικά η εποχή μας, δεν είναι δυνατόν να στερήσουμε από τα μικρά παιδιά τα δώρα των γιορτών. Είτε «έρθει» ο Άγιος Βασίλης να τα επισκεφθεί, είτε φροντίσουν γι΄ αυτό η μαμά και ο μπαμπάς, κάθε παιδική ψυχούλα λαχταρά δωράκια κάτω από το δεντράκι.
Φυσικά στο επίκεντρο σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να είναι τα παιχνίδια, ωστόσο το βιβλίο και μάλιστα ένα παραμυθάκι με μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, είναι πάντα μια καλή πρόταση που καλλιεργεί στο παιδί την φιλαναγνωσία και όχι μόνο.
Στηρίζοντας ακόμη μια φορά τους νέους Έλληνες λογοτέχνες, ψάξαμε κι εντοπίσαμε ένα όμορφο βιβλίο, ένα παιδικό παραμύθι που συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για τα οποία αξίζει να το προτείνουμε.
Συνομιλούμε λοιπόν με την Ελένη Κορωνάκη, φιλόλογο και συγγραφέα του παιδικού βιβλίου με τίτλο «Η Φουντουκίτσα και το Πράσινο Δέντρο» από τις εκδόσεις «i write publications». Εκείνο που κάνει ξεχωριστό το παραμύθι αυτό, είναι το γεγονός ότι μέσα από το πρίσμα της παιδικής μυθοπλασίας, τα μηνύματα που πραγματεύεται αφορούν ισότιμα και τους ενήλικες, φέρνοντάς τους θαρρείς ενώπιον των ευθυνών τους για τον κόσμο που κληροδοτούν στις επόμενες γενιές.
Το βιβλίο έχει αρκετές διαστάσεις που αξίζει να προσεγγίσουμε. Προσπαθώντας να τα βάλω σε μια σειρά να ξεκινήσω από το κεντρικό άξονά του, να πούμε για το οικολογικό μήνυμα που προβάλει. Ένα δάσος που κινδύνεψε, καταστράφηκε και ο κόσμος των παιδιών το ανασταίνει. Να σχολιάσουμε πρώτα αυτό;
Δυστυχώς είναι αλήθεια πως ο πλανήτης μας κινδυνεύει από εμάς τους ενήλικες και τις καταστροφικές μας συνήθειες. Έτσι το έργο των παιδιών είναι να σώσουν τον κόσμο που κληρονομήσαμε και τους κληροδοτήσαμε. Η ελπίδα για τη Γη είναι τα παιδιά, που η καρδιά τους είναι αγνή και γεμάτη αγάπη. Εξάλλου ο Νίκος Καζαντζάκης το είπε πριν από μένα. «Όσο υπάρχουν στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια μην φοβάστε…όλα θα πάνε καλά!!!»
Κάθε χρόνο βλέπουμε την χώρα μας να καίγεται και ειδικά τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε στο έλεος των πυρκαγιών χάνοντας σημαντικούς πνεύμονες του τόπου. Έτσι αν και διαχρονικό το μήνυμα που περνά το βιβλίο, είναι ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ.
Η ιστορία γεννήθηκε ύστερα από τη καταστροφική πυρκαγιά στην Ηλεία το καλοκαίρι του 2007 και εκδόθηκε τον Μάιο του 2018 . Εκείνο το καλοκαίρι σημάδεψε όλους τους Έλληνες με τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Έκτοτε κάθε καλοκαίρι πυρκαγιές καίνε τη χώρα μας καταστρέφοντας σημαντικούς πνεύμονες της. Με μεγάλη θλίψη λοιπόν διαπιστώνω πως η ιστορία της Φουντουκίτσας είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Παρόλο που μιλάμε για ένα παραμυθάκι και άρα για παιδική λογοτεχνία, θα έλεγες πώς απευθύνεται και στους μεγάλους;
Ο διαγωνισμός που ήταν η αφορμή να δημιουργηθεί η ιστορία είχε το τίτλο «Παραμύθια για μικρούς και μεγάλους». Θα μπορούσα λοιπόν να πω πως απευθύνεται στους μεγάλους. Μας κλείνει το μάτι. Μέσα από το μανδύα της παιδικής λογοτεχνίας , η Φουντουκίτσα οδηγεί τα παιδιά στον οικολογικό δρόμο και τον υπενθυμίζει σε εμάς τους μεγάλους .
Το βιβλίο κεντρίζει τη φαντασία των παιδιών. Έχει πλοκή, πολλά πρόσωπα που παίζουν ρόλο στην υπόθεση και την εξέλιξή της. Πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να έχουν τριβή με την μυθοπλασία;
Θα δανειστώ πάλι τα λόγια κάποιου. Ο Αϊνστάιν είπε ”Αν θέλετε το παιδί σας να γίνει έξυπνο, διαβάστε του παραμύθια. Αν θέλετε να γίνει πιο έξυπνο, διαβάστε του περισσότερα παραμύθια”. Για μένα η ανάγνωση βιβλίων ενδυναμώνει τη φαντασία, ευαισθητοποιεί, αφυπνίζει τις αισθήσεις και εμπλουτίζει το λεξιλόγιο. Επομένως η τριβή με τη μυθοπλασία είναι σημαντική για όλους τους ανθρώπους σε κάθε ηλικία. Βέβαια όσο πιο νωρίς ξεκινήσει η φιλαναγνωσία τόσο το καλύτερο.
Βλέπουμε την ηρωίδα την Φουντουκίτσα να αναρωτιέται κάποια στιγμή αν θα καταφέρει να φέρει εις πέρας την αποστολή που της ανατέθηκε. Έχει βέβαια συμμάχους που την ενθαρρύνουν. Νιώθω πως διαβάζοντάς το οι μικροί μας φίλοι θα ταυτιστούν με ένα πρότυπο που γεννά κι ενισχύει την αυτοπεποίθηση τους.
Ναι ισχύει. Αυτό το οποίο καλείται να κάνει φαντάζει στα μάτια της μεγάλο και δύσκολο καθώς η ίδια είναι μικρή. Όμως η κάθε δυσκολία μικραίνει με την προσπάθεια και κάθε μικρό βήμα μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα κατορθώματα. Οφείλουμε να δυναμώνουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών και χαίρομαι που η ηρωίδα μου γίνεται ένα τέτοιο πρότυπο.
Φυσικά προάγεται και η συνεργασία. Μια μικρή παρεούλα καταφέρνει αν όχι ακατόρθωτη, μια δύσκολη αποστολή διάσωσης του δάσους να την φέρει εις πέρας.
Η λαϊκή παράδοση μας είναι γεμάτη με θυμοσοφίες που τονίζουν τη δύναμη της συνεργασίας. Η Φουντουκίτσα δε θα μπορούσε να σώσει το μεγάλο Δέντρο της Ζωής χωρίς τη βοήθεια των περίεργων φίλων της. Ακόμα κι ένα φαγητό με τη συμβολή φίλων γίνεται πιο νόστιμο.
Το βιβλίο συνοδεύεται από μια πολύ όμορφη εικονογράφηση, σημαντικό για ένα παραμυθάκι.
Η Ναταλία Πίτλιγγερ, η εικονογράφος, έκανε βουτιά στο μυαλό μου και με τη καθοδήγηση μου έβγαλε αυτό το άριστο αποτέλεσμα. Θεωρώ πως η εικονογράφηση είναι τέχνη κι ως τέτοια θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Ντύνει τις λέξεις με εικόνες που μπορούν να διηγηθούν την ιστορία. Κι εδώ , αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να αναφέρω πως η μητρική φιγούρα στην ιστορία μου είναι η εικόνα της μητέρας μου, οπότε έχει και μια ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για έμενα.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε στο άμεσο μέλλον;
Ναι. Ετοιμάζω μια παιδική ιστορία βασισμένη σε μια ιδέα του γιου μου, αλλά κι ένα βιβλίο για ενήλικες αναγνώστες.
Κλείνοντας να πούμε πως τα μεγαλύτερα ταξίδια που κάνει ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία, είναι πρωτίστως μέσα από τα βιβλία. Και η αγάπη για αυτά είναι σε ένα βαθμό κάτι που καλλιεργείται. Δεν υπάρχει πιο άσχημη εικόνα από αυτή που πολύ μικρά παιδιά κολλάνε σε οθόνες κινητών σε ταβέρνες και μαγαζιά, προκειμένου να «καθίσουν ήσυχα», ή που για να φάνε πρέπει οπωσδήποτε κάτι να παρακολουθούν στην τηλεόραση ή το κινητό, κάτι που αποδεδειγμένα σταδιακά δημιουργεί εκνευρισμό, επιθετικότητα και προβλήματα λόγου. Αν όμως μάθουν από μικρά να καταφεύγουν πρωτίστως στην παρέα ενός βιβλίου, είναι σίγουρο πως θα είναι πιο κερδισμένα κι εκείνα και οι γονείς.