Ρίτα Αντωνοπούλου στο TheOpinion: «Πρόθεσή μου είναι να μιλήσω για την ενότητα»

Η Ρίτα Αντωνοπούλου έρχεται στη Θεσσαλονίκη και μιλάει στο TheOpinion και τη Δέσποινα Δαϊλιάνη

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

14 Ιουνίου 2024, 09:00

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Η Ρίτα Αντωνοπούλου συμπράττει επί σκηνής με τον Σταύρο Σιόλα και τραγουδούν με την ξεχωριστή φλόγα στη φωνή αυτών, που «καίγονται» σε κάθε συλλαβή και νότα· Θέατρο Κήπου, Δευτέρα 17 Ιουνίου.

Η συνέντευξη αυτή με τη Ρίτα Αντωνοπούλου έρχεται για να δώσει συνέχεια σε όσα αφήσαμε σε «εκκρεμότητα» στην τελευταία μας συνάντηση, στις αρχές του έτους.

Τότε που βρισκόταν στο στούντιο, με τον Σταύρο Σιόλα να τη συντροφεύει δισκογραφικά. Και που, όπως είχε εξομολογηθεί στο TheOpinion, η πρώτη της στιχουργική απόπειρα είχε αρχίσει να παίρνει «σάρκα και οστά».

Κι αν αφορμή της κοινής καλοκαιρινής τους εμφάνισης, και στην πόλη μας, αποτελεί το επερχόμενο ολοκληρωμένο άλμπουμ της ίδιας σε μουσική του Σταύρου Σιόλα, μπορώ να αποκαλύψω ότι και ο χειμώνας…μαζί θα τους βρει!

Κυρία Αντωνοπούλου, την τελευταία φορά μιλήσαμε για την παγκόσμια ποίηση. Τώρα θα αναφερθούμε σε μια παράσταση με άλλου είδους «ποίηση», σε εγχώριο πλαίσιο…

Είναι μια παράσταση, που κάναμε με τον Σταύρο τον χειμώνα και αποφασίσαμε ότι θα τη συνεχίσουμε και το καλοκαίρι. Ένας λόγος που ξεκίνησε όλο αυτό, είναι η συνεργασία μας σε επίπεδο δισκογραφικό.

Κάνουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά μαζί, όπου οι μουσικές είναι του Σταύρου. Οι στίχοι είναι διάφορων σημαντικών δημιουργών και, μεταξύ αυτών, και δικοί μου. Αποφάσισα ότι, για πρώτη φορά, θέλω να εκφραστώ με αυτόν τον τρόπο.

Ξεκινάτε την καλοκαιρινή περιοδεία από τη Θεσσαλονίκη. Κάπου «πήρε το μάτι» μου ότι έχετε τους λόγους σας, που συμβαίνει αυτό. Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί οι λόγοι;

Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινάς από ένα μέρος, από έναν τόπο που νιώθεις ότι θα έχεις μια «αγκαλιά». Και που ξέρεις ότι υπάρχει αγάπη και αποδοχή.

Και ο Σταύρος και εγώ ανήκουμε στην κατηγορία, που νιώθουμε ακριβώς αυτό. Οπότε, το ότι ξεκινάμε από τη Θεσσαλονίκη, για μας είναι κάτι σαν «καλή τύχη».

Επειδή, ακριβώς, σας διαλέξαμε για να είστε η καλότυχή μας αρχή, θέλουμε πάρα πολύ να είστε κοντά μας για να μοιραστούμε αυτό που έχουμε ετοιμάσει. Να μας γεμίσετε με την αγάπη σας κι εμείς με τη δική μας. Και να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μέσα από το τραγούδι, που τόσο πολύ αγαπάμε με την καρδιά μας.

Τι θα μου «εκμυστηρευτείτε» από αυτήν τη στιχουργική σας εμπειρία;

Το πρώτο τραγούδι έχει ήδη κυκλοφορήσει, είναι το «Ρώτησαν Κάποτε Ένα Αστέρι». Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Δεν περίμενα ότι θα το έκανα. Κι αφού το έκανα, δεν περίμενα ότι θα είχε αυτό το αποτέλεσμα και την αποδοχή, σε συνδυασμό και με τη μουσική του Σταύρου.

Όλο αυτό μου δίνει μια πρωτόγνωρη χαρά. Είναι άλλο να τραγουδάς τραγούδια γενικά, που τα αγαπάς, κι άλλο να νιώθεις αυτήν την αποδοχή με κάτι που είναι τελείως δικό σου.

Ποια ανάγκη, ας το θέσω έτσι, αποτυπώνεται περισσότερο στα κομμάτια αυτά; Τι αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης;

Έχει να κάνει με το πώς βλέπω τον κόσμο. Για παράδειγμα, στο «Ρώτησαν Κάποτε Ένα Αστέρι» στόχος μου ήταν να πω, με έναν τρόπο, ότι είμαστε όλοι «ένα»!

Στο «Μια Θάλασσα Αγάπη», που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του Σεπτέμβρη, ήθελα να μιλήσω για τη δύναμη της αγάπης· όχι μόνον της ερωτικής, αλλά της αγάπης από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Άρα, σε γενικές γραμμές, πρόθεσή μου σε αυτήν τη δουλειά είναι να μιλήσω για τη δύναμη του ανθρώπου, για την ενότητα. Αν έπρεπε, δηλαδή, να βάλω έναν τίτλο, θα ήταν αυτός.

Οι άνθρωποι, τελικά, μπορούμε να αγαπήσουμε τους ανθρώπους;

Δεν είναι μόνον ότι δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τους ανθρώπους. Έχουμε αποσυνδεθεί από τον εαυτό μας πρώτα, γι’ αυτό συμβαίνει όλο αυτό. Έχουμε χάσει την ουσία της ζωής. Μας «παίρνει» η καθημερινότητα, όλο αυτό που ζούμε και όλο το σύστημα στο οποίο είμαστε ενταγμένοι από την ώρα που γεννιόμαστε.

Και «μπαίνουμε» τόσο πολύ μέσα σε αυτό, προσπαθώντας να αντεπεξέλθουμε και, στην πραγματικότητα, χάνουμε όλη την ουσία· χάνουμε τη σχέση με τον εαυτό μας, με τις βασικές μας επιθυμίες, με αυτό που μας κάνει να είμαστε ευτυχισμένοι. Το αφήνουμε… Βρισκόμαστε σε ένα «κυνήγι» του να βγει η μέρα. Και στ’ αλήθεια, όμως, δεν είμαστε καλά.

Για τη συνεργασία με τον Σταύρο Σιόλα, τι θα μου λέγατε;

Ο Σταύρος είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο από την πρώτη στιγμή, νομίζω, που βρεθήκαμε και πάνω στη σκηνή -γιατί αυτό έχει σημασία- νιώσαμε μια «συγγένεια». Κι αυτό σου «λύνει τα χέρια», μετά, στην όποια συνεργασία και στην όποια σχέση αναπτύσσεται. Ξέρεις ότι έχεις έναν κοινό κώδικα με τον άλλον κι αυτό σε «απελευθερώνει».

Γενικά, δεν είμαι πολύ των συνεργασιών. Από την άποψη ότι μετά τον Θάνο -που ήταν μόνιμα μια συνεργασία- και με όποιους άλλους φοβερούς και σπουδαίους συνεργάστηκα μέσω του Θάνου, είχα την ανάγκη να κάνω πράγματα μόνη μου.

Όμως αυτή η δουλειά, που βρεθήκαμε με τον Σταύρο και ενώσαμε τις δυνάμεις μας ουσιαστικά, εμένα μου «άνοιξε» κι άλλο τον ορίζοντα. Την «αγκάλιασα» με πολλή αγάπη και θεωρώ ότι αυτή η σύμπραξη, στο τέλος, μας κάνει και τους δύο καλύτερους.