Μαρία Παπαφωτίου στο TheOpinion: H τηλεοπτική Κυβέλη μιλά για το «Φλόγα και Άνεμος» και «Το Κόκκινο Ποτάμι»
H Μαρία Παπαφωτίου, η τηλεοπτική Κυβέλη της νέας σειράς της ΕΡΤ «Φλόγα και Άνεμος» ή η Αγγελική Παλυβού από «Το Κόκκινο Ποτάμι» του ΟPEN, μιλά στο TheOpinion.
Δέσποινα Δαϊλιάνη
Τη Μαρία Παπαφωτίου, φέτος, το κοινό την απολαμβάνει στους δέκτες του σε δύο back to back τηλεοπτικές σειρές, όπως ή ίδια χαρακτηρίζει αυτή την πιθανότητα του 5%· τη συγκυρία, δηλαδή, δύο ταυτόχρονων τηλεοπτικών σειρών που να «κουμπώνουν» στα μέτρα της.
Στη νέα σειρά μυθοπλασίας της ΕΡΤ «Φλόγα και Άνεμος», που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου, ενσαρκώνει την Κυβέλη Αδριανού, σε νεότερη ηλικία, και «μοιράζεται» τον ρόλο αυτόν με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Τη σκυτάλη από τον θυελλώδη έρωτα του Γεώργιου Παπανδρέου με την Κυβέλη παίρνει η Αγγελική Παλυβού, η παιδίατρος στο Καραμπουρνάκι, και την οποία υποδύεται στη δραματική σειρά του Μανούσου Μανουσάκη στο OPEN «Το Κόκκινο Ποτάμι».
Όσο για το αν της «ταιριάζουν» οι ρόλοι εποχής, δηλώνει πως αυτό που της προσφέρεται, στην πραγματικότητα, είναι ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. «Φαίνεται ότι μου ταιριάζουν οι ρόλοι εποχής, γιατί στις σειρές και στα θεατρικά όπου έχω ενσαρκώσει ηρωίδες εποχής, ήταν τόσο καλές οι εργασιακές συνθήκες, ώστε να προκύπτει ένα πάρα πολύ φωτεινό και πλήρες αποτέλεσμα, το οποίο μας χαροποιεί όλους. Και χαροποιεί, κυρίως, το κοινό, που είναι κι ο τελικός αποδέκτης και το τελικό ζητούμενο» αναφέρει στο TheOpinion.
Θεατρικά, θα την συναντήσουμε κάπου στο Παρίσι του ’60 – ’70, για έξι παραστάσεις, τον Δεκέμβρη, στο Μέγαρο Μουσικής, υπό τη σκηνοθετική ματιά του Χριστόφορου Χριστοφή.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η ενασχόληση με το θέατρο
Το «φλέρτ» με τα θεατρικά δρώμενα ξεκίνησε από μικρή ηλικία, όπου θυμάται, νοσταλγικά, τον εαυτό της να διοργανώνει, έξω από το μαγαζί του παππού μιας φίλης της, στο χωριό, αυτοσχέδια σκερτσάκια. Στην πορεία, όμως, και παρότι υπήρχε ως ιδέα η ενασχόληση με το θέατρο στο πίσω μέρος του μυαλού της, αφιερώθηκε στις σπουδές της στο Πολυτεχνείο.
Της πήρε μερικά χρόνια ώσπου, τυχαία, εντάχθηκε στην ομάδα του Νίκου Καραγεώργου, ενός τρομερά «φωτισμένου» δασκάλου, όπως η ίδια τον αποκαλεί. «Και όταν μπήκα, λοιπόν, μέσα σε αυτήν την ομάδα, δεν μου δημιουργήθηκε ποτέ η ανάγκη της δραματικής σχολής. Ένιωθα τέτοια πληρότητα με το training και το coaching, όλη αυτήν την προπόνηση -γιατί προπόνηση σου κάνει στ’ αλήθεια- που γινόταν με τον Νίκο, που ουδέποτε ήθελα να περάσω τη διαδικασία της δραματικής. Δεν υπήρξε, δηλαδή, αυτή η επιθυμία μέσα μου καθόλου», παραδέχεται η Μαρία Παπαφωτίου στο TheOpinion και συνεχίζει: «Δεν είχα σκεφτεί ότι από τη στιγμή που πάω στον Νίκο, πάω για να γίνω επαγγελματίας. Απλώς, επειδή άρχισα να δουλεύω και το ένα έφερνε το άλλο, είχα την ανάγκη που ‘χει κάθε άνθρωπος -και σε κάθε δουλειά- να εξελίσσεται στο επάγγελμά του. Αν και νομίζω αυτό θα το πάθαινα για οποιαδήποτε δουλειά κι αν έκανα. Ήθελα να γίνομαι όλο και καλύτερη. Γι’ αυτό λέω ότι δεν ήταν συγκεκριμένη απόφαση να ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο, ήταν συγκυριακό».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Φλόγα και Άνεμος»
Η πρόταση για τον ρόλο της Κυβέλης έγινε από τον συγγραφέα του ομότιτλου βιβλίου, Στέφανο Δάνδολο, ως συνέχεια της πολύ καλής συνεργασίας τους στην παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα». Ένα έργο που επίσης βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του ιδίου και σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη. Για τον ρόλο της ως Πηνελόπη Δέλτα, μάλιστα η Μαρία Παπαφωτίου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.
«Έχω στις αποσκευές μου αναμνήσεις από αυτή τη δουλειά, που νομίζω ότι θα κρατήσουν για πάντα. Είναι ό, τι ομορφότερο έχω ζήσει. Οπότε, αυτό συνεχίστηκε και τώρα. Ο ρόλος μου στο “Φλόγα και Άνεμος” ήταν σαν συνέχεια του ρόλου μου στην “Ιστορία χωρίς όνομα”. Δηλαδή, η Πηνελόπη Δέλτα και η Κυβέλη είναι σαν μία ενιαία ηρωίδα μέσα στο μυαλό μου» σημειώνει στο TheOpinion.
Σχετικά με τους συντελεστές της τηλεοπτικής σειράς, η πρωταγωνίστρια επισημαίνει: «Η ομάδα αποτελείται από τη Ρέινα Εσκενάζυ, η οποία έχει δώσει πολύ ταλαντούχα δείγματα. Κατά τη δική μου τη γνώμη, μεταφέρει πάρα πολύ ωραία και με πολύ συγκινητικό τρόπο την ατμόσφαιρα, ειδικά στις σειρές εποχής. Από τη Ρένα Ρίγγα που έχει μια εξαιρετική πένα· είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, πολύ οξυδερκής, που γράφει πάνω στους ανθρώπους και βγάζει το καλύτερο “απόσταγμα” από τον καθένα· τι, δηλαδή, θα μπορούσε να ταιριάζει καλύτερα στον καθένα.
Κι όταν φτάσαμε και στο γύρισμα, αντίκρισα και εξαιρετικούς «συμπαίκτες». Και «συμπαίκτες» δεν εννοώ μόνον τους συναδέλφους μου τους ηθοποιούς, εννοώ και τους τεχνικούς. Δηλαδή, όλους τους ανθρώπους πίσω από την κάμερα, που ένιωθα ότι είναι τόσο πάνω μου και με φροντίζουν τόσο πολύ… Και παίρνω απ’ αυτούς τόση αγάπη που, μέσα από την ομαδική δουλειά, άρχισε ο καθένας να “ανθίζει” σε όλα τα πόστα.
Πάρα πολύ μας έδεσε, επίσης, και το ταξίδι μας στη Χίο, για τα εκτός έδρας γυρίσματα· εκεί όπου έγινε η μοιραία γνωριμία της Κυβέλης με τον Παπανδρέου. Ταξιδέψαμε μαζί με εκλεκτούς συναδέλφους: Τον Δημήτρη Σαμόλη, που είναι ο “συμπαίκτης” μου (ο Κώστας ο Θεοδωρίδης, ο δεύτερος άντρας της Κυβέλης), ο οποίος εκτός του ότι είναι πάρα πολύ γοητευτικός και σκηνικά, γράφει καταπληκτικά και στην κάμερα· νομίζω είναι σαν σταρ του Χόλυγουντ. Tον Γιώργο Τριανταφυλλίδη ο οποίος είναι, επίσης, ένα πάρα πολύ ταλαντούχο παιδί -τον ξέρω κι απ’ την Ικαρία, γιατί είναι ξάδερφος του άντρα μου- οπότε κάπως είναι και σαν συγγενής μου, τον αγαπάω πάρα πολύ. Την Ισιδώρα Δωροπούλου, η οποία ενσάρκωσε τη μάνα του Ανδρέα Παπανδρέου, τη Σοφία Μινέικο, που ήταν μια πολύ σπουδαία γυναίκα της εποχής της. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ελληνίδα ηθοποιός που θα μπορούσε να την ενσαρκώσει καλύτερα από την Ισιδώρα η οποία, εκτός από πάρα πολύ ταλαντούχα και πάρα πολύ όμορφη, πιάνει κι αυτή εξαιρετικές αποχρώσεις τρυφεράδας και ενσυναίσθησης στους ρόλους της.
Και φυσικά την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον Άρη Λεμπεσόπουλο, που ήταν νομίζω για όλους μας -παρότι δεν είχαμε ακριβώς κοινές σκηνές, γιατί ήμασταν τα ίδια πρόσωπα- μια “πυξίδα” στον τρόπο του πώς δουλεύουμε, πόσο συγκεντρωμένοι είμαστε, πώς μοιραζόμαστε, ακόμα και με τα μάτια, με τα βλέμματα, την ενέργειά μας μέσα στο γύρισμα. Είναι σαν να νιώθεις συνέχεια ένα χέρι στον ώμο σου που σε βοηθάει και σε προστατεύει».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Το Κόκκινο Ποτάμι»
Τη συνεργασία της με τον Μανούσο Μανουσάκη, την «πολεμούσανε» πολύ καιρό. Αναφέρει, χαρακτηριστικά, η Μαρία Παπαφωτίου στο TheOpinion:
«Στο “Κόκκινο Ποτάμι” είμαι η Αγγελική Παλυβού· η παιδίατρος στο Καραμπουρνάκι. Είναι από τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς που θα μπουν μέσα στην πλοκή, η οποία θα έχει τρομερό ενδιαφέρον. Κι αυτό είναι το πολύ ωραίο στις σειρές πάντα, είτε είναι εποχής είτε πιο σύγχρονες. Το ζητούμενο δεν είναι μόνον ένας κεντρικός έρωτας ή ένα φλογερό ειδύλλιο, αλλά το πώς πλέκεται ο κοινωνικός ιστός γύρω από αυτό. Δηλαδή, πώς βλέπεις να διαμορφώνονται οι σχέσεις των ανθρώπων, πώς ήταν τα ήθη, τι δολοπλοκίες γίνονταν στο Καραμπουρνάκι όταν ήρθαν οι πρόσφυγες, πώς είναι η βία της εξουσίας παρούσα σε κάθε χρονική περίοδο… Οπότε, όλα αυτά υπάρχουν στο “Κόκκινο Ποτάμι” και χαίρομαι πάρα πολύ.
Η Αγγελική είναι η κυρία “καλή”, που την λέει ο Μανούσος. Επεμβαίνει σε όλα τα ζητήματα στα οποία υπάρχει πρόβλημα, είτε αυτό αφορά σε κάποια ίντριγκα σε σχέση με διάφορες νοθείες που μπορεί να γίνονταν είτε για να σώσει τους ανθρώπους, καθώς είναι γιατρός και βάζει το καθήκον της πάνω από όλα. Είναι ένας ρόλος που έχει πολύ έντονο το αίσθημα της κοινής ωφέλειας, της αλληλεγγύης. Είναι πολύ ιδιαίτερος ρόλος, τον αγαπάω πάρα πολύ».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Εταιρεία Θεάτρου «Άναμ(μ)α»
Κάτι ίσως που δεν γνωρίζει κάποιος για τη Μαρία Παπαφωτίου είναι η ενασχόλησή της με την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία θεάτρου «Άναμ(μ)α», το θεατρικό της σπίτι, όπως εξομολογείται στο TheOpinion:
«Μέσα από αυτήν πραγματοποιούμε διάφορες δικές μας παραγωγές, όπως είναι η “Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό”, η οποία επαναλαμβάνεται για τρίτη χρονιά στο θέατρο Άλφα, σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη και στην οποία παίζει και ο ίδιος».
Συμπεριλαμβάνονται, επίσης, και τα σεμινάρια τα οποία παραδίδει ο Κώστας Γάκης, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στο θέατρο Άλφα.
Με την “Άναμ(μ)α” έχουμε πάει, επίσης, στη Νότια Κορέα γύρω στις τέσσερις με πέντε φορές, ως προσκεκλημένοι στο Διεθνές Φεστιβάλ τους, που είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Αναζητώντας παραστάσεις ανά την Ευρώπη, ώστε να τις φιλοξενήσουν στο Φεστιβάλ, κάποια στιγμή βρέθηκαν στην Αθήνα και είδαν την παράσταση του Κώστα “Το Δέντρο του Οιδίποδα”. Μαγεύτηκαν, τους άρεσε πάρα πολύ και η αναφορά στην αρχαία τραγωδία, κι έκτοτε μας καλούν κάθε χρόνο».