«Η ισχύς εν τη ενώσει» – Οι Skiadareses μιλούν στο TheOpinion
Η Όλγα και η Νίκη Σκιαδαρέση ή αλλιώς οι Skiadareses μιλούν στο TheOpinion και την Άλκηστη Σπυρέλλη πριν το live τους στη Θεσσαλονίκη
Παιδιά… Θέλω να σας πω πολλά γι’ αυτά τα κορίτσια αλλά θα το μαζέψω…
Δεν είναι μόνο που αυτά τα υπέροχα πλάσματα ξέρουν τι θέλουν κι αγαπούν με πάθος αυτό που κάνουν, είναι και που μ’ ένα νεύμα τα έχουν πει όλα μεταξύ τους. Είναι γκρουπάκι, ομάδα, σχεδόν μία ψυχή και μια έκφραση, ένα σχήμα που δρα, παίζει, ψυχαγωγεί κι όλο αυτό το διασκεδάζει τόσο ακέραια κι απλά που είναι σαν δεδομένο κι αυτονόητο.
Για όσους δεν έτυχε ακόμη να τις γνωρίσουν, είναι οι SKIADARESES, η Όλγα και η Νίκη, τα δίδυμα κορίτσια του Γεράσιμου και της Μπέσυ Μάλφα που εδώ και κάποια χρόνια συμπορεύονται, εκτός από τη ζωή και στη σκηνή. Τυπάκια ξεχωριστά, μία κατηγορία μόνες τους, για τη δική μας αισθητική- όσων τις ανακαλύψαμε και τις ακολουθούμε στα καλλιτεχνικά τους βήματα, εκτός από το θέατρο και στη Μουσική, πλέον, σκηνή.
Με σημαία τους την αλληλεγγύη και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, την κατάκτηση της συμπερίληψης και της κοινωνικής δικαιοσύνης ως αδιαπραγμάτευτων αρχών, έχουν καταφέρει να μετατρέπουν τις εμφανίσεις τους ανά την Ελλάδα σε κοινωνικά γεγονότα αλληλεγγύης και προσφοράς.
Κι αν τα παιδιά είναι καθρέφτης της οικογένειας-κατά την κλισέ αντίληψη για πολλούς- τότε ναι, αυτά τα κορίτσια είναι ο καθρέφτης μιας οικογένειας με αρχές και αξίες που εκλείπουν και μονίμως η έλλειψη τους ταλανίζει παντοιοτρόπως την ελληνική πραγματικότητα.
Όσο «φωνάζει ο κλέφτης», θα φωνάζουν και τα κορίτσια με τα τραγούδια τους, με τον στίχο τους, τον καταδεικτικά γλαφυρό, με τις ατάκες τους, τις αξέχαστες, με τη δύναμη τους την καλλιτεχνική, για να γίνει επιτέλους κάποια στιγμή η Τέχνη, οδηγός και φωνή και γιατί όχι, διέξοδος!

Πώς λειτουργεί το σχήμα μεταξύ σας; Πλεονέκτημα ή δυσκολία η συνεργασία μεταξύ αδερφών;
Νομίζω, τα πλεονεκτήματα είναι τόσα πολλά που δεν αξίζει καν να αναφερθώ στα μειονεκτήματα! Συνεννοούμαστε σε οριακά μεταφυσικό σημείο, έχουμε το ίδιο γούστο, γελάμε πολύ, είναι ένα κομμάτι που μας κρατάει παιδιά.
Είναι απλώς το συναίσθημα που σας οδηγεί παρορμητικά στον τρόπο γραφής των τραγουδιών ή στο μυαλό σας υπάρχει πάντοτε να πείτε κάτι στον κόσμο με το στίχο και τη μουσική σας;
Είναι και τα δύο. Πολλές φορές θες να μιλήσεις για κάτι και ψάχνεις έναν πιο ευφάνταστο τρόπο να το πεις και μπορεί να λιώσεις ατελείωτες ώρες. Και είναι άλλες φορές που η ιδέα έρχεται σε σένα αντί να πας στην ιδέα. Αυτό έχει περισσότερη πλάκα και είναι πάντα πιο ενδιαφέρον γιατί δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.
Νοιάζονται οι άνθρωποι σήμερα ή λειτουργούν μονοδιάστατα κι εγωιστικά;
Δε θέλω να πω ότι δε νοιάζονται, δε θα ήθελα να πιστέψω κάτι τέτοιο οπότε και δε θα το πω. Σίγουρα είναι μια δύσκολη εποχή που ξυπνάει ένστικτα επιβίωσης και σίγουρα κοιτάς να σώσεις το τομάρι σου. Αλλά κοιτάω επίσης και να έχω κατανόηση γιατί συναντάω και πολύ ομορφιά στο είδος μας κάθε μέρα, οπότε θα ήταν άδικο να πω κάτι τέτοιο.

Σε τι βαθμό σας αφορά και σας επηρεάζει ίσως, η λειτουργία της κοινωνίας σήμερα;
Σε κάθε βαθμό και με κάθε τρόπο. Είμαστε προϊόντα αυτής της κοινωνίας!
Στρέφετε το βλέμμα καθόλου στην εντύπωση που μπορεί να σχηματίσει ο άνθρωπος του μέλλοντος για τη σημερινή μας πραγματικότητα;
Αναπόφευκτα. Αναρωτιέμαι πώς θα βλέπουν οι αρκετά επόμενες γενιές τον απερίσκεπτο τρόπο που αντιμετωπίσαμε την περιβαλλοντική κρίση, την έφοδο του ίντερνετ στη ζωή μας, πώς το υποδεχτήκαμε, τις αλλαγές της τεχνολογίας, αλλά κυρίως αναρωτιέμαι εγώ για το μέλλον, πώς θα είναι και όχι πως θα με βλέπουν εκείνοι.
Τα τραγούδια σας είναι απολύτως ενδεικτικά του χαρακτήρα και της σκέψης σας ή νιώθετε ότι κάτι τέτοιο ήταν ό, τι έλειπε από τη μουσική και το υποστηρίζετε (και) για εμπορικούς λόγους;
Απολύτως ενδεικτικά.

Η μουσική είναι πολιτική πράξη και στάση ζωής;
Πάντα ήταν και πάντα θα είναι. Ο στίχος και ακόμα κι η μουσική μεταφέρει τον ψυχισμό του δημιουργού της, ενός ανθρώπου που ανήκει στην κοινωνία που επηρεάζεται από την εποχή του. Όταν παίρνουμε ένα κείμενο στο θέατρο, ακόμη κι αν είναι μία ερωτική κομεντί χωρίς ίχνος πολιτικής αναφοράς, αναλύουμε πρώτα το πότε γράφτηκε και τι συνέβαινε κοινωνικοπολιτικά εκείνη την εποχή. Έτσι, κατανοούμε, γιατί οι ήρωες μιλάνε μ΄αυτον ή τον άλλον τρόπο, γιατί συμπεριφέρονται ντροπαλά, θυμωμένα, γιατί είναι στην τσίτα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα τραγούδια.
Για όποιον έχει παρακολουθήσει τα βήματά σας, κάθε παρουσία σας αποτελεί κοινωνικό γεγονός αλληλεγγύης και προσφοράς. Είναι αυτό που χρειάζεται ο κόσμος μας σήμερα;
Είναι αυτό που θα το χρειάζεται ο κόσμος πάντα!
Η προέλευση από μια άκρως καλλιτεχνική οικογένεια είναι σημαντικό εφόδιο ή μπορεί και τροχοπέδη;
Για μας ήταν ευχή εξαρχής, γιατί από μικρές είχαμε άμεση πρόσβαση στον καλλιτεχνικό κόσμο. Ακούγαμε συζητήσεις των γονιών μας, να αναλύουν για ώρες μια σκηνή σε κάποια σειρά, τι τους άρεσε τι όχι, και ως μικρά θέλαμε να συμμετέχουμε, να είμαστε κομμάτι αυτού του «παιχνιδιού». Αρχίσαμε να ακονίζουμε αυτήν την δεξιότητα νωρίς, οπότε σίγουρα από μικρές είχαμε μια καθαρή εικόνα σχετικά με το τι μας αρέσει και τι όχι. Αν και, φυσικά, αυτό αλλάζει από μέρα σε μέρα, με το πέρασμα του χρόνου. Επιπλέον, το γεγονός ότι πηγαίναμε θέατρο, σινεμά, πιστεύω, ήταν πολύ σημαντικό για να αγαπήσουμε τις τέχνες, σε αντίθεση με ένα παιδί που δεν έχει τέτοιες εμπειρίες από νωρίς, μπορεί να καθυστερήσει να ανακαλύψει την καλλιτεχνική του κλίση.

Με εντυπωσιακή αμεσότητα και προθυμία δέχτηκαν την πρόσκλησή μου γι’ αυτήν την κουβέντα μας και με εξαιρετική ευθύτητα και σύνεση μου απάντησαν.
Η Νίκη και η Όλγα, που αγαπάμε πλέον οικογενειακώς, έγιναν τα μεσημέρια μας, στο Youtube και στο Τik tok και έγιναν αγαπημένη συνήθεια γιατί έτσι το θέλουμε κι εμείς να μπαίνει στο σπίτι το νόημα των πραγμάτων και γιατί εκείνες το κέρδισαν και το αξίζουν!
Λοιπόν… Παιδιά, οι SKIADARESES….SKIADARESES, τα παιδιά!!!
* Η Όλγα και η Νίκη, οι SKIADARESES, έρχονται ξανά στην πόλη για το μουσικό event Τους, μαζί με τους USURUM, στη Μονή Λαζαριστών, τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου, στις 21:00!!!
Άλκηστις Σπυρέλλη