Γιώτα Νέγκα στο TheOpinion: «Αποκαλυπτόμαστε μέσα από την τέχνη μας»

Η Γιώτα Νέγκα επιστρέφει στη σκηνή του Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών τη Δευτέρα, 23 Ιουνίου, «ξετυλίγοντας» μουσικές ιστορίες τόσο από την προσωπική της δισκογραφία όσο και από το έργο σπουδαίων δημιουργών και ερμηνευτών.

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες, οι οποίοι όχι απλώς «χαϊδεύουν» την ψυχή σου με τη φωνή τους, αλλά καταφέρνουν να τη γαληνεύουν ακόμα κι όταν σου μιλούν· με τον τρόπο και τον τόνο που εκφράζονται, με όσα σου λένε. Κι ας αποσιωπήθηκαν μερικά από αυτά, «εγωιστικά» φυλαγμένα…

Έτσι, λοιπόν, το μουσικό πέρασμα της Γιώτας Νέγκα από τη Θεσσαλονίκη και το Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών με φέρνει πάλι κοντά της, δύο χρόνια μετά, για να συνεχίσουμε τη συζήτηση από κει που την είχαμε αφήσει τότε…

«Έρχομαι για να μοιραστώ όσα με “καίνε”, μου δίνουν χαρά, με προβληματίζουν, αυτά που με χαλαρώνουν. Νομίζω πως είναι πανανθρώπινα, όλοι έχουμε τους ίδιους προβληματισμούς. Έρχομαι για να ενωθούμε μέσα από τα τραγούδια και να συναντηθούμε ξανά μέσα από τα συναισθήματα», καταθέτει η ίδια στο TheOpinion.

Κυρία Νέγκα, πώς σας πετυχαίνουμε αυτήν την περίοδο;

Με πετυχαίνετε σε μία φάση αναδιοργάνωσης. Είναι σαν να κλείνει ένας κύκλος και να ανοίγει ένας άλλος. Είμαι πιο κοντά σε μένα, πιο χαρούμενη με μένα. Νιώθω σαν να έχω ωριμάσει λίγο ακόμα.

Μουσικά, αυτό το καλοκαίρι έχω την τεράστια τιμή και τύχη να συνεργάζομαι, όπως και τον χειμώνα, με τον Μανώλη Μητσιά. Ο Μανώλης είναι κινητός, ζωντανός πολιτισμός. Οι ιστορίες του, η παιδεία του, η επαφή του με τόσο σπουδαίους ανθρώπους, ο τρόπος που έχει μάθει να σέβεται και να τιμά την τέχνη του, τον λόγο των ποιητών και τη μουσική είναι μεγάλο «σχολείο».

Θα έχω αρκετές συμμετοχές σε project, όπως για τον Μίκη Θεοδωράκη, για τον Θάνο Μικρούτσικο· είναι μεγάλη η χαρά μου, καθώς θα συναντήσω συναδέλφους αλλά θα μετέχω κι η ίδια σε όλα αυτά τα «δώρα» που μας έχουν χαρίσει αυτοί οι σπουδαίοι συνθέτες.

Έχω μια συνεργασία με τη Μαρία Φαραντούρη, ένα κάλεσμα στην «Ταράτσα του Φοίβου», γενικά υπάρχουν αρκετά πράγματα παράλληλα με τις δικές μου, προσωπικές συναυλίες.

Από αυτό το πιο προσωπικό μονοπάτι, λοιπόν, δεν σας κρύβω ότι ξεχώρισα τη μουσική συμμετοχή σας στη σειρά «Famagusta». Πώς νιώθετε, όταν δίνετε «φωνή» σε μια τέτοια ιστορία;

Είναι βαθιά η συγκίνηση. Είναι μεγάλη και η ευθύνη να γίνεσαι το soundtrack ενός τόσο τραγικού γεγονότος, που αφορά σε μια τέτοια απώλεια· απώλεια ανθρώπων, σπιτιών, ονείρων.

Είναι, επίσης, τεράστια η τιμή, όταν σε διαλέγουν να γίνεις η «φωνή» για κάτι τόσο βαθιά βιωμένο και τραυματικό για τους ανθρώπους. Ακροπατάς στη γη από σεβασμό, μπαίνοντας σε αυτό το υλικό, για να εκφράσεις αυτήν την απώλεια.  

Δισκογραφικά; Προετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

Είμαι σε διαδικασία κυκλοφορίας του πρώτου single από ένα EP που θα είναι διαθέσιμο από το φθινόπωρο, σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους και σε στίχους γυναικών· μου δίνουν τα λόγια τους η Ελεάνα Βραχάλη, η Ουρανία Πατέλλη και η Αναστασία Μουτσάτσου.

Είναι ένα υλικό, που ονειρευόμουν να κάνω πολύ καιρό. Με ενδιαφέρει ο γυναικείος λόγος και είναι πάρα πολύ ωραίο αυτό το «πάντρεμα», μελοποιημένο από έναν εξαιρετικό μελωδό, όπως είναι ο Γιώργος Θεοφάνους.

Καθώς αναφερθήκατε στο γυναικείο στοιχείο, μου δίνετε ένα ωραίο «πάτημα» για να ρωτήσω: σε έναν κόσμο που επιμένει να είναι αψεγάδιαστος, ήρθε στο προσκήνιο ένα τραγούδι για να θυμίσει πως, μια ρωγμή, δεν είναι και το τέλος. Γιώτα Νέγκα, νιώσατε ποτέ σαν «κούκλα σπασμένη»;

Νομίζω πως ναι… Νομίζω ότι όλοι έχουμε βιώσει στιγμές, που νιώσαμε σαν «κούκλες σπασμένες»· ένα καταπληκτικό τραγούδι του Νίκου Μωραΐτη και μία πάρα πολύ ωραία ιδέα του Μίλτου Πασχαλίδη αυτό να γίνει ντουέτο, την οποία και αποδέχτηκα με μεγάλη χαρά.

Έχω νιώσει, λοιπόν, κι εγώ σαν «κούκλα σπασμένη», γι’ αυτό και ταυτίζομαι. Ξέρετε, έτσι προσεγγίζω τα τραγούδια που με «αγγίζουν» ή θέλω να τραγουδήσω βιωματικά, βρίσκοντας τη δική μου αλήθεια μέσα στην αλήθεια τους.

Το αισιόδοξο είναι ότι όλα αυτά έρχονται και είναι «δώρα», «αποσκευές» ή «όπλα» για το μετά. Το θέμα δεν είναι να τα αποφύγεις, το θέμα είναι να μπορέσεις να τα διαχειριστείς και να καταλάβεις τι μπορούν να σου αφήσουν σαν δύναμη, σαν επίγνωση του εαυτού σου. Αυτό είναι το ζητούμενο για όλους, έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω.

Κυρία Νέγκα, τι σας θυμώνει και τι σας συγκινεί;

Με θυμώνουν η αναλγησία, η ατιμωρησία, η αγένεια. Με θυμώνει όλο αυτό που ζούμε, αγανακτώ πάρα πολύ και θλίβομαι.

Με συγκινεί πολύ ο τρόπος, που οι νεότερες γενιές αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Με συγκίνησε πάρα πολύ όλος αυτός ο ανθρώπινος «ωκεανός» που συναντήθηκε σε όλες τις πόλεις για τα Τέμπη, όλη αυτή η φωνή που ενώθηκε.

Ένιωσα τόσο μεγάλη ανακούφιση, αγαλλίαση και ελπίδα, ζώντας και βλέποντας παιδάκια σε καρότσια, ανθρώπους με τα σκυλάκια τους και ευάλωτες ομάδες σε μια τέτοια πολυπληθή συγκέντρωση. Μου έδωσε πολλή δύναμη, με έκανε να χαμογελάσω, αναπτερώθηκε το ηθικό μου και ένιωσα ευθυτενής. Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες γι’ αυτό.

Η τέχνη εν γένει είναι ένας τρόπος για να μιλήσει κάποιος για όλα αυτά, που, ίσως, δεν μπορούν να ειπωθούν διαφορετικά. Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν έχετε «τολμήσει» να πείτε, τραγουδώντας τα;

Δεν έχω στεγανά. Διαλέγω πάντα να πω τραγούδια, με γνώμονα την αλήθεια τους. Αν είναι κάτι αληθινό και ανθρώπινο, συγκινούμαι και με «δονεί», θα το περάσω από μέσα μου και θα το τραγουδήσω με τον δικό μου τρόπο. Θα καταθέσω τη δική μου οπτική πάνω στο θέμα.

Νομίζω ότι, με έναν τρόπο, όλοι αποκαλυπτόμαστε μέσα από την τέχνη μας. Αποκαλύπτουμε, δηλαδή, αυτά που μας «καίνε», γενικότερα από τις επιλογές μας αποκαλύπτουμε από τι είμαστε φτιαγμένοι, πώς ιεραρχούμε τα πράγματα.

Άρα, λοιπόν, ό, τι έρθει που, ίσως, δεν έχω τραγουδήσει και αφορά σ’ εμένα και στο κοινωνικό σύνολο -γιατί και κοινωνικά και πολιτικά και ερωτικά τραγούδια έχω πει, έχω προσπαθήσει να αποτυπώσω και οπτικά σε τραγούδια και να θίξω θέματα, όπως αυτό των γυναικοκτονιών- θα το τραγουδήσω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο έρωτας, κυρία Νέγκα, τραγουδιέται καλύτερα, όταν τον ζεις ή όταν τον χάνεις;

Το σπουδαίο είναι ότι, ο καθένας, βρίσκει ένα κομμάτι του εαυτού του μέσα σε ένα τραγούδι και το κάνει δικό του. Δίνει τη δική του ερμηνεία. Ο δημιουργός δεν μας υποχρεώνει να δούμε τη δική του ματιά. Αυτή είναι η «μαγεία» και η αμεσότητα αυτής της τέχνης.

Για μένα, λοιπόν, σε κάθε τραγούδι σημασία έχουν τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα δεν έχουν φύλο, δεν έχουν και χρόνο· μπορεί εκείνη τη στιγμή να βιώνω ένα συναίσθημα, είτε της απώλειας είτε της αρμονίας είτε του έρωτα, ή μπορεί να το έχω ζήσει και να μου «εγείρει» το τραγούδι να το ξαναζήσω. Άρα, δεν υπάρχει χρόνος στο συναίσθημα, στη βαθιά του αλήθεια.

Επίσης, για να συγκινηθεί κάποιος με ένα τραγούδι χωρισμού ή απώλειας, δεν είναι απαραίτητο να σκέφτεται κάποιον άλλο απέναντί του. Μπορεί εσύ να το τραγουδάς, να είναι βαθύ το συναίσθημά σου και να αφορά εσένα τον ίδιο· μια στιγμή που έχασες τον εαυτό σου, μια στιγμή που τον βρήκες.

Είναι τόσο πλατιά και ελεύθερη η «μετάφραση» ειδικά του τραγουδιού, της πιο άμεσης μορφής τέχνης. Σε «πιάνει» αμέσως. Έτσι λειτουργώ κι εγώ.

H σχέση σας με το διαδίκτυο ποια είναι;

Επιλέγω να είναι ένα εργαλείο γνωστοποίησης της επαγγελματικής μου δραστηριότητας. Έχει αυτόν τον χαρακτήρα.

Δεν συμπεριφέρομαι, κοινοποιώντας την προσωπική μου ζωή. Ίσως, μόνο κάποιες «χαλαρές» φωτογραφίες. Για όλους τους άλλους λόγους έχω οικογένεια, φίλους, παρέες.

Και τη στιγμή του live και της διαπροσωπικής επαφής με το κοινό, το «οδηγείτε» εσείς ή αφήνεστε σε αυτό να σας «οδηγήσει»; Ή συμβαίνουν και τα δύο;

Κάθε φορά που φτιάχνω ένα πρόγραμμα, έναν κύκλο παραστάσεων, επιλέγω τραγούδια που θέλω να πω τη συγκεκριμένη περίοδο. Πέρα από την προσωπική μου δισκογραφία, διαλέγω κάποια τραγούδια τα οποία μπορεί να μείνουν και δύο σεζόν εφόσον υπάρχει λόγος μέσα μου να τα πω ξανά, να τα «φωνάξω», να τα θυμίσω ή να προσπαθήσω να «εγείρω» τη μνήμη και τη συγκίνηση για να σκεφτεί ο άνθρωπος.

Αυτός είναι ο ρόλος μου, να είμαι και λίγο «χαριτωμένη αλογόμυγα» να το πω; Να περάσουμε, δηλαδή, καλά, να ψυχαγωγηθούμε, αλλά να μην ξεχάσουμε, να μην αποσυνδεθούμε και να αφεθούμε, να συγκινηθούμε, να σκεφτούμε εμάς και τους άλλους, τον πολιτισμό μας, την τέχνη μας, τη ζωή μας.

Στη φύση της παράστασης, εγώ είμαι ο πομπός. Το κοινό είναι ο δέκτης και μαζί θα φτιάξουμε τη ροή. Άρα, λοιπόν, προσπαθώ να του πω αυτά που θέλω να του πω, εκείνο έρχεται με την πρόθεση να ακούσει, και μέσα από αυτήν τη συνομιλία και την επικοινωνία «σηκωνόμαστε» όλοι μαζί πέντε ποντάκια από το έδαφος.

Ο κόσμος έρχεται και περιμένει να δει τι θα του δώσεις. Όταν αρχίσεις να του δίνεις, σου το επιστρέφει πολλαπλάσιο. Έτσι, σε «ξαναφορτίζει» για να ξαναδώσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο προκύπτει η ροή και παίρνουμε όλοι…

 

Πληροφορίες

Γιώτα Νέγκα

Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη)

Δευτέρα 23 Ιουνίου και ώρα 21:00

Εισιτήρια: 15€ προπώληση, 20€ ταμείο

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων: more.com

Ενορχηστρώσεις: K. Νικολόπουλος, Ν. Κατσίκης

Παραγωγή: Celestial Arts & Entertainment Productions

Επικοινωνία – Προβολή στα Media: Zuma Communications