Εύχαρις Παναγοπούλου στο TheOpinion: «Όσο πιο πολλά πράγματα κάνεις τόσο πιο πολύ ζεις!»

Η Κλέλια Ανδριολάτου και ο Γιώργος Μπένος, τα «παιδιά» της επιτυχημένης σειράς «Maestro», κάθονται «Στην Πολυθρόνα με την Εύχαρις» σε μία Ανοιχτή Ψυχοθεραπευτική Συνεδρία επί σκηνής του Βασιλικού Θεάτρου τη Δευτέρα, 14 Απριλίου.

Μπορούμε να ξεφύγουμε από τα παιδικά μας τραύματα; Μήπως, ως ενήλικες, αναπαράγουμε ό, τι δεχθήκαμε ως παιδιά και γινόμαστε, τελικά, οι γονείς που κάποτε απορρίψαμε;

Κυρία Παναγοπούλου, θα έλεγα ότι σας πετυχαίνουμε σε μία πάρα πολύ δημιουργική φάση αυτήν την περίοδο…

Οι δημιουργικές φάσεις είναι φάσεις, που ζούμε. Αρχίζω με την πρώτη θεωρία, που προσπαθώ να περάσω και στους ασθενείς και στον κόσμο: ο χρόνος είναι λογαριθμικός κι όχι γραμμικός. Όσο πιο πολλά πράγματα κάνεις τόσο πιο πολύ ζεις!

Αλήθεια, τι πρέπει να γνωρίζει κανείς για την Εύχαρις Παναγοπούλου;

Η Εύχαρις Παναγοπούλου ξεκίνησε ως wannabe γιατρός, κατέληξε ψυχολόγος και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ουσιαστικά, δούλεψα για πάρα πολλά χρόνια ως ψυχολόγος στον χώρο της Υγείας και της Ιατρικής -ήμουν δέκα χρόνια στο εξωτερικό, μετά ήρθα εδώ- και αντικείμενό μου είναι πώς ο τρόπος με τον οποίο νιώθουμε, αισθανόμαστε και σχετιζόμαστε με τους άλλους επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας, το πόσο πολύ και πόσο καλά ζούμε.

Και η τέχνη; Τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς που δουλεύουμε στον χώρο της ψυχοθεραπείας -μετά από είκοσι χρόνια μελέτης πάνω στα νούμερα για το πώς, τελικά, τα συναισθήματα και οι σχέσεις επηρεάζουν τον τρόπο που ζούμε- είναι ότι δεν βρίσκουμε ένα «όχημα» για να περάσουμε αυτά τα δεδομένα στον κόσμο· ό, τι και να κάνουμε, υπάρχει τεράστιο χάσμα στη «μετάφραση» των δεδομένων και σε αυτό που ο κόσμος παίρνει και με το οποίο νιώθει καλά.

Παιδευόμουν πάρα πολύ καιρό να βρω πώς μπορώ να «μεταφράσω» όλες αυτές τις μελέτες που η ίδια έκανα, όλα αυτά τα χρόνια, σε ένα βίωμα για τον κόσμο. Και, ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι το «εργαλείο» είναι η τέχνη!

Επομένως, αυτός ο κύκλος των ανοιχτών ψυχοθεραπευτικών συνεδριών, όπου εμπλέκεται και η τέχνη, αποτελεί έναν «δρόμο» μέσα από τον οποίο κάποιος βρίσκεται εκτεθειμένος στο εκάστοτε ζήτημα που θίγεται κι ενδεχομένως αντιμετωπίζει, χωρίς, όμως, να εκτίθεται σε προσωπικό επίπεδο;

Ακριβώς. Η πολιτιστική ψυχοθεραπεία, με «εργαλείο» την τέχνη, είναι μία αποτελεσματική μέθοδος «μετάφρασης» της επιστήμης σε βίωμα. Αυτή η διαδικασία πλαισιώνεται, πάντα, από διαφορετικές μορφές τέχνης –από μουσική, από χορό, από θεατρική αφήγηση- και απευθύνεται στο ευρύ κοινό.

Έτσι, το κοινό ταυτίζεται με οικείους χαρακτήρες, είτε μέσα από την τηλεόραση είτε μέσα από το θέατρο είτε μέσα από ταινίες. Παρακολουθώντας, λοιπόν, την ψυχοθεραπεία επί σκηνής, ακολουθεί αυτό το «ταξίδι» ανακάλυψης, ψυχαγωγείται και βρίσκει ομοιότητες, χωρίς, απαραίτητα, να εκτίθεται το ίδιο.

«Στην Πολυθρόνα με την Εύχαρις» έχουν καθίσει πολλοί από τους συντελεστές της σειράς «Maestro». Αυτήν τη φορά, απέναντί σας θα βρεθούν η Κλέλια Ανδριολάτου και ο Γιώργος Μπένος.

Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν καθίσει ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, η Μαρία Καβογιάννη, ο Γιάννης Τσορτέκης και η Στεφανία Γουλιώτη. Έστειλα απλώς ένα e – mail στους συντελεστές, ζητώντας τους να συμμετέχουν και να μας βοηθήσουν αφιλοκερδώς. Και όλοι δέχτηκαν με μεγάλη χαρά.

Η πολιτιστική ψυχοθεραπεία έχει ένα συγκεκριμένο θέμα. Αυτήν τη φορά, ο πυλώνας είναι το κατά πόσο ξεπερνάμε τα παιδικά μας βιώματα, κατά πόσο απελευθερωνόμαστε από τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας και κατά πόσο, τελικά, γινόμαστε οι γονείς που απορρίψαμε.

Ξεπερνάμε, τελικά, τα παιδικά μας βιώματα ή απλώς τα επαναλαμβάνουμε; Είναι ένα «ταξίδι», που θα κάνουμε όλοι μαζί. Και οι συντελεστές και το κοινό, το ίδιο ερώτημα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε.

 «Στην Πολυθρόνα» έχει καθίσει, επίσης, η κυρία Ζαχαράκη. Παλαιότερα, αμέσως μετά το ατύχημά της, και η Ιωάννα Παλιοσπύρου. Το ίδιο συνέβη και στη Θεσσαλονίκη, με πρωταγωνιστές από παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Σκοπός μας είναι να γίνει μία πάγια τεχνική, όπου θα κάθονται και γνωστοί και λιγότερο γνωστοί της πόλης μας αλλά και της Ελλάδος γενικότερα. Όλο αυτό είναι μία μορφή συμπεριληπτικής ψυχοθεραπείας.

Η τέχνη, δρώντας στην «πρώτη γραμμή» της ευαισθητοποίησης, μπορεί να «ανοίξει πόρτες» τις οποίες εμείς, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, δεν μπορούμε. Θέλουμε να «ανοίξουμε τις πόρτες» και, μετά, όσοι επιθυμούν κι ενδιαφέρονται να μπορούν να επισκεφθούν όλους τους εξειδικευμένους επιστήμονες.

Σε αυτές τις συνεδρίες, δηλαδή, έχετε την ιδιότητα της ψυχολόγου – δημοσιογράφου;

Καθόλου. Δεν κάνουμε δημοσιογραφική συνέντευξη, καθώς δεν είμαι δημοσιογράφος αλλά και γιατί μας ενδιαφέρει το ψυχοθεραπευτικό κομμάτι.

Το θέμα με την πολιτιστική ψυχοθεραπεία είναι ότι θα φτιαχτεί εκείνη την ώρα. Είναι όλο αυτοσχεδιαστικό. Πέρα από κάποια κομμάτια της τέχνης που δίνουν, ουσιαστικά, το έναυσμα για τον αυτοσχεδιασμό, ό, τι προκύψει, θα προκύψει εκείνη τη στιγμή. Οι συνεδρίες δεν έχουν κείμενο και οι ηθοποιοί μπορούν να μπαινοβγαίνουν από τον ρόλο στον δικό τους χαρακτήρα.

Αυτές οι συνεδρίες γίνονται, καθώς θέλουμε να στηρίξουμε το κέντρο «ΣύΖευξη» που προσπαθούμε να φτιάξουμε στη Θεσσαλονίκη. Σκοπός μας είναι να ενδυναμώσουμε κάθε μορφή οικογένειας, μέσα από παρεμβάσεις που βασίζονται στην τέχνη. Είναι ένα όραμα που έχουμε, και προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε και να συγκεντρώσουμε υποστήριξη.

Διαθέτετε τη γνώση και την εμπειρία. Ωστόσο, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, εξακολουθείτε να μαθαίνετε κάθε φορά και κάτι καινούργιο;

Κάθε φορά βιώνω κάτι. Κάθε φορά ταυτίζομαι, ενώνομαι, σχετίζομαι. Κάθε φορά μαθαίνω και κάτι.

Κυρία Παναγοπούλου, γιατί παίρνουμε δύσκολα την απόφαση να επισκεφτούμε έναν ψυχολόγο;

Η ζωή μας είναι τόσο πολύπλοκη και δύσκολη, κι επειδή η κλασική ψυχοθεραπεία είναι μία διαδικασία με «αναταράξεις», δεν έχουμε πάντα το κουράγιο και το σθένος και την ενέργεια να τις αντιμετωπίσουμε.

Η κλασική ψυχοθεραπεία είναι επώδυνη και επίπονη. Έχει πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά δεν είναι κάτι που «στο εδώ και στο τώρα» μας βοηθάει και μας κάνει να νιώθουμε ανάλαφροι. Νομίζω ότι όλοι έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε ανάλαφροι και αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι κακό.

Εκεί, λοιπόν, μπαίνει η πολιτιστική ψυχοθεραπεία και λέει ότι «μπορώ να σου προσφέρω κάτι που να νιώσεις ανάλαφρος, να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και να σε ευαισθητοποιήσω ώστε να το ψάξεις λίγο παραπάνω». Αλλά φεύγοντας, να νιώθεις όμορφα. Να νιώθεις ότι έχεις περάσει μια στιγμή της ζωής σου, που άξιζε. Μια στιγμή που τη «γεύτηκες» και «γέμισες», και δεν έφυγες «άδειος».

Πληροφορίες

Στην Πολυθρόνα με την Εύχαρις: «Παιδεύουσι Τέκνα;»

Η Ψυχολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Εύχαρις Παναγοπούλου, συζητά με την Κλέλια Ανδριολάτου και τον Γιώργο Μπένο σε μία Ανοιχτή Ψυχοθεραπευτική Συνεδρία

Βασιλικό Θέατρο (30^ης Οκτωβρίου 2, Θεσσαλονίκη)

Μ. Δευτέρα 14 Απριλίου 2025 και ώρα 20.00

Οικονομική ενίσχυση: 15€, μαθητική – φοιτητική 12€

Κρατήσεις – Πληροφορίες: 231 099 9154, 231 099 9158, [email protected] και online

Επιμέλεια χορού & κίνησης: Ζαχαρούλα Ζεχίρη

Σκηνοθετεί & ερμηνεύει: Αλεξάνδρα Κασιούμη

Η εκδήλωση διοργανώνεται από το Κέντρο Επιστήμης, Τέχνης και Οικογένειας «ΣύΖευξη», το Π.Μ.Σ. «Εφαρμογές της Ψυχολογίας στην Υγεία» του Τμήματος Ιατρικής Α.Π.Θ., σε συνεργασία με το Κ.Θ.Β.Ε., με τη στήριξη της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας

Τον σκοπό υποστηρίζουν το Μ.Α.Ζ.Ι., η Εduact και ο Μικρός Βορράς

Για την ενίσχυση του προγράμματος UNEFAM  του Κέντρου Επιστήμης, Τέχνης και Οικογένειας «ΣύΖευξη»