Εύα Κοτανίδη στο TheOpinion: «Η φιλία μπορεί να μας σώσει, πολλές φορές, και από τον ίδιο μας τον εαυτό»

Η Εύα Κοτανίδη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αγαπητέ Μ@λάκα» και μιλάει στο TheOpinion και τη Δέσποινα Δαϊλιάνη.

20 Μαρτίου 2025, 08:00 UPD: 20 Μαρτίου 2025, 08:19

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Μπορεί κάποιος να είναι και αγαπητός και μ@λάκας; Οι απαντήσεις θα δοθούν επί σκηνής του Θεάτρου Metropolitan, από 20 έως 23 Μαρτίου.

Μία σταρ του σινεμά που, στα πενήντα της, έρχεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της showbiz. Ένας δημοφιλής συγγραφέας, που κρύβει την ανασφάλειά του στις ουσίες και τις κακοποιητικές ερωτικές σχέσεις. Μία φεμινίστρια influencer, που αντλεί όλη της την αυτοπεποίθηση από τους φανατικούς της followers στο Instagram.

Τι χωρίζει, αλλά, κυρίως, τι ενώνει αυτούς τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους;

Εύα, ένα ακόμα γαλλικό έργο στην καλλιτεχνική σου «φαρέτρα» όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά και με ενεργό ρόλο στη δραματουργική επεξεργασία.

Κάναμε τη διασκευή μαζί με τον σκηνοθέτη· πιάσαμε, δηλαδή, το βιβλίο στα χέρια μας και από τετρακόσιες, σχεδόν, σελίδες μυθιστόρημα, το μετατρέψαμε σε θεατρική πράξη.

Γιατί o «Αγαπητός Μ@λάκας» είναι μία παράσταση, που αξίζει να δει κανείς;

Γιατί είναι μία παράσταση, η οποία μιλάει για όλα όσα έχουμε ζήσει και μας έχουν προβληματίσει τα τελευταία χρόνια, από τον covid και μετά.

Είναι ένα πάρα πολύ «φρέσκο» και επίκαιρο κείμενο, που μας αφορά όλους. Αναφέρεται στην απομόνωση, στα social media, στον τρόπο που κρίνουμε ο ένας τον άλλο, στον μεταξύ μας «πόλεμο», στη συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας.

Κύριος πυρήνας του έργου είναι δύο άνθρωποι, οι οποίοι είναι μόνοι κι επικοινωνούν στο internet, στην αρχή βρίζοντας ο ένας τον άλλον. Εξού και το «Αγαπητέ Μ@λάκα», ένας, βέβαια, συμβολικός και χιουμοριστικός τίτλος. Στην πορεία, σιγά σιγά, αρχίζουν να «ξεγυμνώνονται», να εκθέτουν τις αλήθειες τους, να είναι υποστηρικτικοί.

«Αγαπητέ Μ@λάκα»: ένας τίτλος, χιλιάδες καταστάσεις και άνθρωποι από πίσω… Ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός!

Ακριβώς! Ο τίτλος, όμως, δεν είναι επιθετικός. Είναι χιουμοριστικός, αλλά δεν τον αντιμετωπίζουν όλοι με το χιούμορ που του αναλογεί.

Το βιβλίο, όπως και η παράσταση, ρίχνουν «φως στο τούνελ». Δεν είναι ένα δεικτικό έργο απέναντι σε άντρες ή γυναίκες, αλλά στοχεύει στο να νιώσουμε όλοι καλύτερα και να βρούμε λύσεις μέσα από αυτά που ακούμε.

Ο ρόλος μου είναι μιας ντίβα, πρώην σούπερ σταρ του σινεμά, η οποία μεγαλώνει και βρίσκεται, ξαφνικά, στα αζήτητα. Βιώνει όλη τη σκληρότητα της showbiz, θέμα για το οποίο επίσης μιλάει πολύ η Βιρζινί Ντεπάντ και το έχουμε διατηρήσει.

Ο συγγραφέας της ιστορίας μας γράφει για αυτήν πολύ άσχημα πράγματα στο Instagram και με τη σειρά της του απαντάει, λέγοντάς του: «Αγαπητέ Μ@λάκα, διάβασα αυτά που έγραψες»… Κάπως έτσι ξεκινάει και η ιστορία και η αλληλογραφία αυτών των δύο· το chat, που είναι και ο πιο σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας του ανθρώπου.

Σχολιάζεται στην παράσταση το πόσο απομονωμένοι είμαστε κι ότι ο μόνος τρόπος να επικοινωνούμε είναι πίσω από ένα τηλέφωνο. Αλλά αυτοί καταφέρνουν μέσα από αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας -διότι προκύπτει και ο covid και άρα είναι αναγκαστικά απομονωμένοι- να καταθέσουν πράγματα ο ένας στον άλλον. Πράγματα πιο ενδόμυχα, τα οποία, ίσως, να μην έλεγαν εάν βρίσκονταν από κοντά…

Υπήρξαν στοιχεία στον ρόλο σου, τα οποία να ένιωσες ότι σε «άγγιξαν» και προσωπικά; Σου το ρωτάω αυτό καθώς, λόγω επαγγέλματος, κινείσαι σε αυτό που ονομάζουμε χώρο του θεάματος.

Είναι πάρα πολλά αυτά, που με ταυτίζουν με τη Ρεμπέκα. Απλώς εκείνη είναι πιο αυτοκαταστροφική σε κάποια πράγματα σε σχέση με μένα, και έχει και πολύ καυστικό χιούμορ, το οποίο και ζηλεύω. Αυτοσαρκάζεται και τα σαρκάζει όλα.

Είναι μία εκπληκτική προσωπικότητα. Φέρνει την ισορροπία ανάμεσα στον άντρα της παράστασης και τη νεότερη κοπέλα, η οποία εκπροσωπεί τη γενιά των κοριτσιών που είναι πιο «θυμωμένα», πιο radical ακτιβίστριες – φεμινίστριες ειδικά μετά το #ΜeToo.

Η Ρεμπέκα Λατέ είναι η «χρυσή τομή»· πάμε, δηλαδή, να βρούμε το μέτρο. Τι μας φταίει; Γιατί είμαστε έτσι, όπως είμαστε; Τι έχει συμβεί; Αυτό είναι γενικά το θέμα, που θίγει η συγγραφέας μέσα από αυτό το βιβλίο: άντρες – γυναίκες ζούμε μέσα σε μία κοινωνία και σε ένα πατριαρχικό σύστημα, στο οποίο, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, όλοι έχουμε γαλουχηθεί και παίζουμε ρόλους χωρίς να το θέλουμε.

Η συγγραφέας του βιβλίου θίγει και κάτι άλλο: ότι ο μοναδικός δεσμός που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο λιγότερο μ@λάκα και τη ζωή περισσότερο υποφερτή, είναι ο φιλικός. Το ενστερνίζεσαι;

Απόλυτα! Οι φίλοι, για μένα, είναι η απόλυτη «άγκυρά» μου και χωρίς αυτούς δεν ξέρω πού θα βρισκόμουν σήμερα.

Επιλέξαμε να θεατροποιήσουμε αυτό το κείμενο, γιατί είναι μια ωδή στη φιλία, στην επικοινωνία και στην ανθρώπινη σύνδεση. Η φιλία είναι η μόνη που μπορεί να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε, να γίνουμε καλύτεροι και η οποία, τελικά, μπορεί να μας σώσει. Να μας σώσει, πολλές φορές, και από τον ίδιο μας τον εαυτό!

Είναι μια αισιόδοξη παράσταση, ακριβώς γιατί τονίζει ότι, η φιλία, είναι αυτή που μπορεί να μας βγάλει από τα «σκοτάδια» και να κάνει τη ζωή μας καλύτερη.

Βέβαια, έχουν δυσκολέψει και οι καταστάσεις…

Πάρα πολύ! Γι’ αυτό κι ήταν τόσο σημαντικό να ακουστεί το κείμενο από σκηνής.

Αυτό το κείμενο δίνει δίκιο σε όλους. Δείχνει κατανόηση σε όλους, όχι, όμως, στους κακοποιητικούς.

Αν υποθέσουμε ότι η φράση «Αγαπητέ Μ@λάκα» έχει χρησιμοποιηθεί στην καθημερινότητά σου, εκτός σκηνής, ποια ήταν η τελευταία φορά που σου ήρθε αυθόρμητα να την απευθύνεις, έστω και σιωπηλά;

Σε πλαίσιο προσωπικής, ερωτικής σχέσης.