Ελένη Ράντου στο TheOpinion: «Κοινωνία χωρίς χιούμορ, είναι κοινωνία βαθιά άρρωστη»

Η Ελένη Ράντου δίνει το θεατρικό της ραντεβού με το κοινό της Θεσσαλονίκης, από τις 2 Οκτωβρίου, στο Θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ.

Η Ελένη Ράντου, μία ηθοποιός που έχει αγαπηθεί όσο λίγες από το ελληνικό κοινό, στήνει «Το πάρτι της ζωής της» στη Θεσσαλονίκη. 

Ανοίγοντας ένα «παράθυρο» στην προσωπική της ιστορία, μοιράζεται σκέψεις και εμπειρίες που άλλοτε προκαλούν το γέλιο κι άλλοτε παρακινούν σε μια εσωτερική αναζήτηση και ενδοσκόπηση. 

Και, τρόπον τινά, αυτό το «πάρτι» αφορά και τη δική σου ζωή… Είμαι σίγουρη ότι δεν θα λείπεις!

«Στο πάρτι της ζωής σας», κυρία Ράντου, έχετε πολλούς συμμετέχοντες και συνοδοιπόρους. Μέσα από την ιστορία της ηρωίδας, ο καθένας φαίνεται να αναγνωρίζει, τελικά, κομμάτια του εαυτού του… Σε ποια συναισθήματα δίνετε «φωνή»;

Όταν διαχειρίζεσαι μία ολόκληρη πορεία ζωής, έναν κύκλο από την ηλικία των επτά μέχρι των πενήντα επτά ετών, τα συναισθήματα είναι πολλά. 

Είναι η ανθρώπινη «περιπέτεια» που βιώνουμε όλοι μέχρι την ενηλικίωσή μας, μέχρι τη συμφιλίωσή μας μ’ αυτό που λέγεται «ζωή»· την έλλειψη ασφάλειας, τον θυμό, τον έρωτα, την ελπίδα που γεννιέται, την ελπίδα που χάνεται, τη μοναξιά, τον μετεωρισμό, την απώλεια, την αίσθηση του να μην ξέρεις πού ανήκεις, τον φόβο… Είναι τόσα πολλά, δεν απαριθμούνται εύκολα.

Γράψατε πάνω στην πιο περίπλοκη από τις υπόλοιπες οικογενειακές σχέσεις· αυτήν της μάνας με την κόρη. Βλέπουμε, στο πρόσωπο της μητέρας, το παρελθόν και το μέλλον μας; 

Βλέπουμε τα συλλογικά τραύματά μας κι ανακαλύπτουμε τα πολύ λεπτά όρια μεταξύ μητρικής αγάπης και μητρικής κακοποίησης. Και τα δύο συμβαίνουν συγχρόνως. 

Είναι θέμα με ποια οπτική θα τα δεις, με ποια κατανόηση θα τα διαχειριστείς για να μην σε καθηλώσουν. Για να μην τα κουβαλάς σαν «βαρίδι», αλλά να τα κάνεις δύναμη και κινητήρια δύναμη.

Ένα προσωπικό βίωμα προσφέρει επί σκηνής μια «ασπαίρουσα» ύλη, ακόμα και για ανθρώπους που δεν έχουν παρόμοια εμπειρία με τη συγκεκριμένη νόσο, την άνοια. Πού βρίσκετε μεγαλύτερη συναισθηματική «ανακούφιση», κατά τη διαδικασία δημιουργίας και συγγραφής ή σε όσα ζείτε επάνω στο θεατρικό σανίδι;

Το μοίρασμα και η επικοινωνία μιας τραυματικής εμπειρίας είναι, πάντα, ανακουφιστικά για τον καλλιτέχνη. Χρειάζεται, όμως, πολύ καλή γνώση της τέχνης σου για να τα κάνεις θέατρο και να τα απευθύνεις στο κοινό. Αλλιώς γίνεται επικίνδυνα αυτοσχολιαστικό. 

Το κοινό δεν είναι εκεί για να μας ανακουφίζει. Είναι εκεί για να παρακολουθεί μια ανθρώπινη «περιπέτεια» και να ανακουφίζεται μέσα από την τέχνη εκείνη. Πάντα ο δημιουργός πρέπει να μετουσιώνει την εμπειρία του σε τέχνη, διαφορετικά διαπράττει ιεροσυλία με το «βήμα» που του δίνεται.

Είναι το χιούμορ το «μονοπάτι», για να διανύσουμε τις πιο δύσκολες στιγμές μας; Είναι και το δικό σας «όπλο» εκτός σκηνικού πλαισίου;

Το χιούμορ «γεννιέται», όταν παίρνεις απόσταση από το τραύμα σου. Άρα, όταν αρχίζει η θεραπεία σου. Είναι τόσο καταλυτικό που όταν το βρίσκω, γιατί πολλές στιγμές το χάνω κι εγώ, ξέρω ότι ήδη έχω βγει από τη «μαύρη τρύπα». 

Νομίζω ότι, αν διατηρώ ακόμη την ψυχική μου υγεία, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο χιούμορ. Κοινωνία χωρίς χιούμορ, είναι κοινωνία βαθιά άρρωστη.

Ποια συμβουλή θα δίνατε στη νεότερη εκδοχή του εαυτού σας, στα «σπάργανα» της πορείας σας;

Μην πάψεις, ποτέ, να αναρωτιέσαι. Μην είσαι σίγουρη, ποτέ, για τίποτα.

Και από τη θεατρικά ηρωίδα – κόρη, στην τηλεοπτικά ηρωίδα – μητέρα: Λίτσα Καλογεροπούλου – Κάλλας…

Αυτό ήταν ένα ταξίδι λιγότερο λυτρωτικό. Αλλά χρήσιμο, για να δω και τις δύο «όψεις του νομίσματος». Κι εδώ, όμως, το ερώτημα είναι ίδιο: πόση κακοποίηση χωρά η μητρική αγάπη και πόση αγάπη έχει η κακοποίηση;

Αποκλείεται να μεγαλώσεις ένα παιδί χωρίς να του δημιουργήσεις τραύματα. Μάνα και κόρη είναι δύο κόσμοι, που οφείλουν να συγκρουστούν για να ολοκληρώσουν την πορεία τους. Είναι νομοτελειακό. Αν δεν συγκρουστούν, κάποια από τις δύο έχει ισοπεδωθεί.

Κυρία Ράντου, αν είχατε μόνον τρεις λέξεις στη διάθεσή σας για να περιγράψετε την καλλιτεχνική σας διαδρομή μέχρι και σήμερα, ποιες θα ήταν αυτές;

Πάθος, περιέργεια και έλλειψη φίλτρων προστασίας.

Πληροφορίες

«Το πάρτι της ζωής μου» – Μία solo performance με την Ελένη Ράντου

Συνοδεύουν μουσικά οι: Μιρέλα Πάχου (τραγούδι, ακορντεόν) & Αλέξανδρος Ιακώβου (βιολί)

Θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ

Πρεμιέρα: Τετάρτη 2 Οκτωβρίου, στις 20.00

Ημέρες και ώρες παραστάσεων (έως τις 27/10): Τετάρτη στις 20.00, Πέμπτη στις 20.30, Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.30

Εισιτήρια: 20€, 23€, 25€

Προπώληση εισιτηρίων: more.com, ταμείο Θεάτρου ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ

Συντελεστές

Κείμενο: Ελένη Ράντου 

Εμπνευσμένο από τον θεατρικό καμβά «Every Brilliant Thing», των Duncan Macmillan & Jonny Donahoe

Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς

Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη

Ενδυματολόγος: Κική Γραμματικοπούλου

Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Με τις μελωδίες των String Demons