Ελ. Αρβανιτάκη στο TheOpinion : Ακόμα κι αν σταματούσα τώρα, θα αισθανόμουν πλήρης

Λίγο πριν την εμφάνισή της στη Βαλκανική Πλατεία, την Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη μιλάει στο TheOpinion και προσκαλεί το κοινό να τραγουδήσει μαζί της.

Είναι ορισμένα τραγούδια που αντηχούν στα αυτιά μου από πολύ μικρή ηλικία. Και ποιος δεν έχει έστω σιγοτραγουδήσει, μαζί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, το «Δυνατά» ή «Tο κόκκινο φουστάνι» ή το «Αναστασία»;

Τότε, λοιπόν, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ερχόταν η στιγμή που, μία από τις μεγαλύτερες κυρίες του ελληνικού πενταγράμμου, θα μοιραζόταν ένα μέρος της ιστορίας της μαζί μου.

Από την “Οπισθοδρομική Κομπανία” έως σήμερα, μετράτε σημαντικές συνεργασίες κι αναρίθμητες επιτυχίες, εμφανίσεις εντός κι εκτός συνόρων… Η έφηβη Ελευθερία Αρβανιτάκη είχε φανταστεί τη μουσική διαδρομή που προδιαγραφόταν;

Η έφηβη Ελευθερία ονειρευόταν να γίνει αρχαιολόγος. Οπότε, καμία σχέση. Σε διακοπές στην Σκόπελο, το καλοκαίρι του ’79, γνωρίστηκα με τα παιδιά της Οπισθοδρομικής Κομπανίας και μου πρότειναν -αφού τραγουδήσαμε παρέα ένα βράδυ σε μια ταβέρνα- να μπω στην ομάδα και να παίξουμε μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο, τον χειμώνα, στην παράστασή του. Είπα ναι, κι έτσι αυθόρμητα και ξαφνικά ξεκίνησε αυτό το μοναδικό ταξίδι στον κόσμο της μουσικής.

Υπάρχουν, άραγε, ανεκπλήρωτοι επαγγελματικοί στόχοι μετά από μία τέτοια πορεία;

Πάντα υπάρχουν πράγματα που δεν έχεις κάνει, συνεργασίες που δεν έχουν πραγματοποιηθεί, τραγούδια που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη. Νιώθω πλήρης και ευτυχής, η αλήθεια είναι, για ό, τι έχω κάνει, αλλά, ταυτόχρονα, ονειρεύομαι κι άλλα πράγματα. Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις και θέλω να τη ζήσω, παρ΄ όλο που ακόμα κι αν σταματούσα τώρα, αυτή τη στιγμή, θα αισθανόμουν πλήρης.

Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα τραγούδια που ερμηνεύετε και τις μουσικές παραστάσεις στις οποίες συμμετέχετε; Έχει επηρεαστεί αυτό ανά τα χρόνια;

Ως προς τα τραγούδια που δισκογραφώ, το κριτήριο είναι πάντα αν μου αρέσει ένα τραγούδι, αν με αγγίζει. Όταν συμβαίνει αυτό, θέλω να το πω. Έχω πει πολλές φορές πως ό, τι έχω κάνει, είμαι εγώ, κι έτσι είναι.

Τώρα, η λειτουργία των ζωντανών εμφανίσεων είναι μία «τέχνη» κι έχει να κάνει με το ρεπερτόριο, με τον χώρο που εμφανίζεσαι και με τη διάρκεια μιας παράστασης. Είναι παράμετροι που επηρεάζουν τη δομή και τη ροή ενός προγράμματος. Πάντα μου αρέσει να κάνω προγράμματα με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και, επιτρέψ’τε μου τον όρο, «συνενοχή» του κοινού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να τραγουδάει μαζί σου ο κόσμος από την αρχή ως το τέλος. Αυτό επιδιώκουμε συνήθως. Δεν έχει επηρεαστεί ο στόχος γενικά, απλώς τα τελευταία χρόνια, με τις στερήσεις που επέβαλε η πανδημία, έχω την αίσθηση πως ο κόσμος έχει ανάγκη για περισσότερο φως κι εξωστρέφεια. Για να το πω πιο απλά, έχει την ανάγκη να ξεσκάσει και να ξεχαστεί. Κι αυτό προσπαθούμε κι εμείς επί σκηνής να δώσουμε.

Ποιος από τους ανθρώπους που συναντήσατε καλλιτεχνικά, θα λέγατε ότι σας στιγμάτισε; Και με ποιον τρόπο;

Είναι λίγο «βαριά» λέξη το «στιγμάτισε». Θα σας πω ότι έχω απολαύσει όλες μου τις συνεργασίες με ανθρώπους της τέχνης μου, αλλά και με παραγωγούς και διοργανωτές συναυλιών.

Έτσι, θα σταθώ λίγο περισσότερο στην εκκίνησή της μουσικής μου διαδρομής, πλάι στον Διονύση Σαββόπουλο, που ήταν ένας από τους μουσικούς μου ήρωες… Στον Σταμάτη Σπανουδάκη που τον θεωρώ «τυχερό μου αστέρι», καθώς μαζί του ξεκίνησα την προσωπική μου διαδρομή μετά τη διάλυση της Οπισθοδρομικής Κομπανίας, αλλά και τον Ara Dinkjian, γιατί το «Δυνατά» ήταν το «εισιτήριό» μου για μία τεράστια διαδρομή, ανά την υφήλιο, στον κόσμο της world music.

Φιλίες που άντεξαν στον χρόνο, με ανθρώπους του χώρου, έχετε; Με τους οποίους να μοιράζεστε, μεταξύ άλλων, και τις καλλιτεχνικές σας ανησυχίες;

Ναι, έχω. Όχι πολλές, αλλά σίγουρα ουσιαστικές. Ο καλύτερός μου φίλος, μέσα από τον χώρο μας, είναι ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο οποίος, εκτός από τα υπέροχα τραγούδια που μου χάρισε, είναι και ο άνθρωπος που με έπεισε να μην εγκαταλείψω το τραγούδι μετά την διάλυση της Οπισθοδρομικής Κομπανίας.

Τραγουδάτε για τον έρωτα… Τι θέση έχει, όμως, στη ζωή σας;

Όλοι τραγουδάμε για τον έρωτα, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Δεν θα μπορούσα να είμαι η εξαίρεση, νομίζω. Έχω υπάρξει ερωτευμένη, έχω υπάρξει ευτυχισμένη, έχω ξαναπεί ότι, όταν είσαι ερωτευμένος, τραγουδάς αλλιώς, είναι σαν να απευθύνεσαι στον άνθρωπο που αγαπάς με έναν τρόπο.

Στο ρεπερτόριό σας ξεχωρίζει και η μελοποιημένη ποίηση. Πόσα ποιήματα μάθαμε μέσα από τα τραγούδια… Κυρία Αρβανιτάκη, «Δεύτερη ζωή δεν έχει», γι’ αυτό…

Γι’ αυτό ζήσε το τώρα, μην περιμένεις. Άρπαξε την ευκαιρία και προχώρα.

Πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης, στην Ελλάδα του 2022, επιβιώνει εύκολα;

Ξέρετε, το θέμα δεν είναι απλώς να επιβιώνεις. Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς και να εκφράζεσαι μέσα από τη δουλειά σου. Είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο, γιατί στα χρόνια της κρίσης η διασκέδαση έγινε για πολλούς πολυτέλεια, ενώ στην πραγματικότητα θα πρέπει η επαφή με την τέχνη να είναι «αναγκαιότητα». Αλλά όταν τα βάρη πληθαίνουν, όταν ευτελίζεται το καλλιτεχνικό προϊόν, γιατί, πλέον, όλα κινούνται άυλα και άνευ αντιτίμου, όταν η συχνότητα των εμφανίσεων περιορίζεται σε μία φορά την εβδομάδα κι έναν αριθμό παραστάσεων το καλοκαίρι, είναι πολύ δύσκολο να βιοπορίζεσαι από την τέχνη σου.

Είστε ένας άνθρωπος, ωστόσο, που δίνει ευκαιρίες και χώρο στους νεότερους, μουσικά, τραγουδιστές και συνθέτες…

Πιστεύω στην ορμή της νιότης, τη δημιουργικότητά τους και την ενέργειά τους. Μαθαίνω από αυτούς. Μ΄ αρέσει να δίνω βήμα και χώρο, πάντα το έκανα και θα συνεχίσω να το κάνω.

Την Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου, το κοινό της Θεσσαλονίκης θα έχει την ευκαιρία να σας απολαύσει στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Βαλκανικής Πλατείας 2022. Τι είναι αυτό που σας συνδέει με την πόλη μας;

Με συνδέουν ωραίες αναμνήσεις από δυνατές βραδιές καλλιτεχνικά, αλλά με συνδέουν και φιλίες, που έχω με ανθρώπους, που είναι πολύ δυνατές. Στην Βαλκανική Πλατεία δεν έχω ξαναπαίξει και, παρ’ όλο που πριν λίγες μέρες η περιοχή δοκιμάστηκε από την κακοκαιρία, θέλω να πω στον κόσμο να μην διστάσει να έρθει κοντά μας να τραγουδήσει και να περάσει καλά. Η μουσική και τα τραγούδια έχουν τη δύναμη να απαλύνουν τα ζόρια μας και να μας κάνουν να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο.

Τέλος, είμαι περίεργη να μάθω, πώς φαντάζεστε την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μία πενταετία από τώρα;

Δεν μου έχει περάσει από το μυαλό, αλλά έτσι αυθόρμητα θα σας πω… Την φαντάζομαι υγιή και γαληνεμένη, με ακόμα περισσότερες ωραίες αναμνήσεις από τη μουσική, με ακόμα περισσότερα όμορφα τραγούδια στην φαρέτρα της, χαμογελαστή να απολαμβάνει ηρεμία με καλούς φίλους κι ωραίες οικογενειακές στιγμές. Και κάτι ακόμα: να έχει «θέα θάλασσα».

INFO

Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου 2022 – 21.00 μ.μ.

Ανοιχτό Θέατρο Νεάπολης – Περιοχή Στρεμπενιώτη

Γενική Είσοδος: 10€

Προπώληση Εισιτηρίων: ΣΑΡΩΘΡΟΝ, ticketservices.gr