«Δε θα δεχτούμε σήμερα λόγια παχιά, ένα «ναι» που αύριο θα γίνει «όχι»»

Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ και μέλος Συντονιστικού Κίνησης Πολιτών «SOSτε Το Νερό» μιλά στη Μάρα Τοπαρλάκη.

Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος είναι ένας νέος άνθρωπος, μηχανικός στο επάγγελμα, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ και μέλος Συντονιστικού Κίνησης Πολιτών «SOSτε Το Νερό». Τον γνώρισα χρόνια πριν με αφορμή τη συνδικαλιστική και κυρίως  την κινηματική του δράση, σε μια περίοδο μνημονιακών αδιεξόδων και κοινωνικών  εκρήξεων. Αν τα μάτια ενός ανθρώπου είναι ο καθρέφτης του χαρακτήρα του, θέλω να σας πω ότι τα δικά του δεν τον διέψευσαν ποτέ…..

«Χαθήκαμε» όπως συνήθως λέμε οι όμηροι της κατατρεγμένης καθημερινότητας και των ψηφιακών διευκολύνσεων μέχρι ν΄ αναγκαστούμε να ξαναβρεθούμε και να είναι σα να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε…. τον αναζήτησα για τη συναυλία. Χρόνος να συναντηθούμε δε βρέθηκε τα τελευταία 24ωρα απ’ τις παραμονές ακόμα της πολυαναμενόμενης «Συναυλίας του Νερού» όπως όλοι ονοματίσαμε αυτό το παλλόμενο γεγονός της Πλατείας Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της περασμένης Κυριακής, μέχρι προχθές αργά το βράδυ που κουβεντιάσαμε ώρα πολύ στο τηλέφωνο γιατί κι οι ευκολίες των βιντεοκλήσεων αρνούνταν κι αυτές να συνεργαστούν. Για φαντάσου, στη χώρα που ηγείται της 4^ης ψηφιακής επανάστασης προκαλώντας την έκδηλη αμηχανία ακόμα και της ιαπωνικής πρωτοπορίας  ….. τι να πεις…

Είναι χαρούμενος, κατάκοπος, υγιώς προβληματισμένος για τις πολιτικές δονήσεις που προκλήθηκαν από ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό δρώμενο που μια ομάδα συνειδητοποιημένων ανθρώπων μόχθησε από τον Οκτώβρη του 2022 –όταν προγραμματίστηκε στο πλαίσιο περισσότερων δράσεων για την προστασία ενός δημόσιου αγαθού όπως το νερό- και το οποίο ξεσήκωσε κόσμο και ντουνιά. Κυρίως μια νεολαία αποφασισμένη να διατρανώσει με πάθος και αποφασιστικότητα ότι «..είναι κι αυτή εδώ…».

Μου μιλάει για την Αμελί, τη γαλλίδα δημοσιογράφο από τη Λυών που ήταν στη συναυλία και έφυγε με την καρδιά και τα μάτια γεμάτα από θαυμασμό, εκτιμώντας ότι ο αντίκτυπος θα είναι σημαντικός και εκτός Ελλάδας καθώς τη Μ. Παρασκευή θα υπάρξει και μια πρωτοβουλία του «Ευρωπαϊκού Κινήματος για το Νερό». Το παρόν θα δώσει και το δικό μας «SOSτε Το Νερό» με την προσδοκία το μήνυμα να περάσει σε διεθνείς διαύλους, κανάλια, συνδικάτα κλπ., να διευρυνθεί η ευαισθητοποίηση και να υπάρξουν πιέσεις κι από το εξωτερικό.

Δεν πρέπει να ακουστεί αλαζονικό, επιμένει, αλλά δεν ήταν και λίγο ότι το «μέγα πλήθος και το μέγα πάθος» της Κυριακής κι ο κίνδυνος να πούμε το νερό, νεράκι υπονόμευσε τις προτεραιότητες του κυβερνητικού αφηγήματος περί «τρομοκρατών μεταναστών» και «απόρθητων φραχτών», αλλάζοντας την ατζέντα του δημόσιου πολιτικού λόγου. Έκτοτε καλείται ν΄ «απολογηθεί» από κάθε ΜΜΕ που σέβεται την 108^η θέση του στην παγκόσμια κατάταξη και για την ύπαρξη του την ίδια…(γελάει….)

Γ.Α.: …και να σκεφτεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν τον μακρινό Οκτώβρη του 2022 αντιδρώντας στην αναίρεση της απόφασης του ΣΤΕ για έξοδο της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ από το Υπερταμείο από την κυβέρνηση (Ιούλιος 2022), στον απολογισμό μιας πολιτικής εκδήλωσης που διοργανώσαμε  στο κτίριο του ΤΕΕ με θέμα «Απ΄ τον Αγώνα για Το Νερό στον Αγώνα για τη Δημοκρατία». Ομιλητές ήταν οι: Γιώργος Αυγερόπουλος, Θανάσης Καμπαγιάννης, Έλενα Ακρίτα κι η αντ/δος του ΣΤΕ Μαρία Καραμανώφ. Εφόσον αποτιμήθηκαν οι νομικές ενέργειες που είχαν προηγηθεί αποφασίστηκε η διοργάνωση μιας δράσης περισσότερο κινηματικής, μιας μεγάλης συναυλίας που θα έβγαζε και πάλι τον κόσμο στο δρόμο.

Επαφές με τα σχήματα και τους μουσικούς άρχισαν τον Ιανουάριο και κάπου στις προετοιμασίες για το στήσιμο της εκδήλωσης επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας για την απόπειρα έμμεσης ιδιωτικοποίησης του νερού, με την εισαγωγή της Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων. Σκέψου, εμείς υλοποιούσαμε ένα κινηματικό ρεπερτόριο για την ανατροπή της απόφασης του ΣΤΕ ακόμα, ενώ αυτοί έσπευδαν μόνοι να υπερψηφίσουν τον νόμο «Κρέτσου», παρά την καθολική αντίδραση!

ΕΡ.: Αν καταλαβαίνω σωστά, αυτοί είναι πάντα ένα βήμα μπροστά κι εμείς πάντα στην άμυνα, παρά την οργανωμένη αντίσταση στο πονεμένο θέμα του νερού. Ας θεωρήσουμε ως αφετηρία το αλησμόνητο δημοψήφισμα του 2014….τι μεσολάβησε από τότε? Μπορούμε να σταχυολογήσουμε μερικές παρεμβάσεις απ’ αυτόν τον μαραθώνιο για γερά νεύρα σε επίπεδο τοπικό κατ΄ αρχήν?

Γ.Α.: Στην επέτειο του δημοψηφίσματος τον Ιούνιο του 2015 διοργανώσαμε μια διημερίδα στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης με το Πανευρωπαϊκό Κίνημα Του Νερού. Ομιλίες, δράσεις στην παραλία κλπ. Στο μεταξύ  η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δρομολογεί τη διαβούλευση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Παίρνουμε μέρος, καταθέτουμε τις προτάσεις μας για τη συνταγματική πλέον διασφάλιση του νερού ως δημόσιου αγαθού, ακολουθεί η πρωτοβουλία το «Νερό Στο Σύνταγμα» από σχετικές δηλώσεις που είχε κάνει κι ο Τσίπρας στο Ζάπειο αν θυμάμαι…. Σε συνεργασία με το κίνημα «SOSτε Το Νερό» οργανώνουμε μια καμπάνια για τις «100 Δράσεις για το Νερό», από τις οποίες προέκυψε και μια υπέροχη έκδοση με 41 διηγήματα για το νερό γραμμένα από φίλους της υπόθεσης που προσφέρθηκαν.

Σε την συνεργασία με του Γιάννη Μπουτάρη και του τότε επικεφαλής της ΕΥΑΘ, Γιάννη Κρεστενίτη καταφέραμε στη συνέχεια να εντάξουμε το Δήμο Θεσσαλονίκης στις «Μπλε Κοινότητες», ένα περιβαλλοντικό project που έχει ξεκινήσει από τον Καναδά, αντίστοιχο μ΄ αυτό των Γαλάζιων Σημαιών. Προϋπόθεση είναι η μη ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων κι η κατάργηση της χρήσης των πλαστικών μπουκαλιών νερού. Είναι κρίμα που με την αλλαγή της διοίκησης στο Δήμο το project αυτό έμεινε στα χαρτιά κι η καθημερινή λειτουργία του Δημαρχείου δεν αποπλαστικοποιήθηκε –αν μπορώ να πω- παρότι η ΕΥΑΘ ήταν έτοιμη να διαθέσει και να εγκαταστήσει τους ψύκτες στους χώρους του.

Φτάνουμε στο 2021, η κυβέρνηση προκειμένου να εναρμονιστεί με Κοινοτική Οδηγία (ΕΕ 2019/904) που υποχρεώνει όσους/σες Δήμους και Κοινότητες διαθέτουν δίκτυα πόσιμου νερού να εγκαταστήσουν κοινόχρηστες βρύσες για τη δωρεάν διάθεση νερού ψηφίζει σχετικό νόμο (4736/2000).

Είμαστε να μισά του 2022, ο νόμος δεν έχει εφαρμοστεί  –πάντως όχι από το Δήμο Θεσσαλονίκης- οι συνήθεις ύποπτοι διοργανώνουμε μια, ομολογουμένως, με μεγάλη απήχηση εκδήλωση στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου, την Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022 για την προώθηση της δημιουργίας δικτύου κοινόχρηστων βρυσών πόσιμου νερού, τη μείωση της χρήσης πλαστικών μπουκαλιών αλλά και την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών γενικότερα στα θέματα της διαχείρισης του Νερού ως ανθρώπινο δικαίωμα – δημόσιο αγαθό.

Να σκεφτείς ότι με έξοδα της ΕΥΑΘ και εθελοντική εργασία από μας προσφερθήκαμε να εγκαταστήσουμε 12 βρύσες σε όλο το μήκος της παραλίας κι ο Δήμος αρνήθηκε!!! Σε ποια πόλη της Ευρώπης δεν υπάρχει τρεχούμενο νεράκι για το κοινό, στη Γενεύη, φαντάσου, είναι στη διάθεση των περαστικών και κρύο νερό ….αλλά θα μου πεις τι κουβέντα ανοίγουμε τώρα.

Θα ήταν ακατανόητες τέτοιες συμπεριφορές στις ταραχώδεις αντεγκλήσεις που ακολούθησαν δεν είχε γίνει γνωστό ότι ήταν υποτίθεται δρομολογημένη για τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς μια εργολαβική ιδιωτική χορηγία που θα μας εξασφάλιζε κοινόχρηστο νερό… Απρίλης του 2023 κι όσο το είδατε εσείς άλλο τόσο κι εμείς που τότε είχαμε συγκαταβατικά «εξοριστεί» σε αθέατες γωνιές της πόλης, με αποτέλεσμα η ΕΥΑΘ ως Οργανισμός Κοινής Ωφέλειας να αρνηθεί να μην είναι ορατό το έργο του.

ΕΡ.:  Ας καταπιαστούμε τώρα με τον Γολγοθά των θεσμικών παρεμβάσεων και των νομικών προσφυγών που «έτρεχαν» ταυτόχρονα.

Γ.Α.: Τον Μάϊο του ΄17, με μια Κοινή Υπουργική Απόφαση για την τιμολόγηση του νερού η Ελλάδα επιχειρεί να εναρμονιστεί επιτέλους με την Ευρωπαϊκή Οδηγία του ΄98 για το Νερό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λάμβανε τότε πρόνοια  για τη διάσωση των λεκανών εκροής, τη διάσωση ποταμών, λιμνών, γενικά τον υδάτινο πλούτο για την ύδρευση και την άρδευση. Εισήγαγε όμως παράλληλα και  τον όρο «ανάκτησης κόστους» στην τιμολόγηση από πλευράς των «παρόχων» πλέον και όχι οργανισμών, πράγμα που εμείς ερμηνεύσαμε -δικαιολογημένα θεωρώ- ως εμπορευματοποίηση του νερού, μια έμμεση απόπειρα ιδιωτικοποίησης του δημόσιου αγαθού, παρακάμπτοντας παλιότερη απόφαση του ΣΤΕ, σχετικά.

Φανταστείτε τώρα έναν μικρό Δήμο στη νησιωτική χώρα που είναι υποχρεωμένος και να συντηρεί ένα τεράστιο δίκτυο για ύδρευση και άρδευση και των πιο απομακρυσμένων περιοχών και να το αφαλατώνει με υπέρογκο κόστος. Τα καλοκαίρια που η κατανάλωση του πολλαπλασιάζεται, πόσο θα έπρεπε να τιμολογήσει το νερό για τους μόνιμους κάτοικους ώστε να ισοσκελίζει το κόστος και ένα εμφανίζει ένα στοιχειώδες πλεόνασμα; Δεν είναι όλη η Ελλάδα Αθήνα και Θεσσαλονίκη ….

Να μην τα πολυλογώ, τρέξαμε παντού, ενημερώσαμε γεωργικούς και κτηνοτροφικούς συλλόγους, συνδικάτα κλπ. για τον κίνδυνο αύξησης του κόστους παραγωγής, ανταπόκριση μηδέν! Στη νέα μας προσφυγή στο ΣΤΕ, μόνοι μας  πάλι ως Σωματείο, παρά την αβάσταχτη για τα οικονομικά μας δαπάνη, δεν ακολούθησε κανείς με εξαίρεση μεμονωμένους πολίτες από την Τήλο και τη Σύρο, ακριβώς για να αναδείξουμε ως επιχείρημα την αδυναμία εφαρμογής του όρου «ανάκτησης κόστους» για το νερό χωρίς την εξωφρενική επιβάρυνση των νησιωτών.

Εντέλλει, τον Φεβρουάριο του 2022 το ΣΤΕ με απόφασή του μας δικαίωσε πλήρως για μια ακόμα φορά, ακύρωσε την ΚΥΑ του 2017 περί «ανάκτησης κόστους» με το επιχείρημα ότι όντως το νερό μετατρέπεται σε εμπόρευμα!

Τραγική ειρωνεία, κυριολεκτικά όμως, αυτής της Οδύσσειας είναι η ένταξη των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο «Υπερταμείο» τον Ιανουάριο του 2018, όταν τέθηκε σε ισχύ (νομοθετήθηκε Σεπτέμβρη του 2016), αφού είχαμε καταφέρει με άπειρες κινητοποιήσεις και νομικές προσφυγές να τις αποσπάσουμε από τις δαγκάνες του ΤΑΙΠΕΔ που προηγήθηκε από 2014…..να θυμίσω τον μεγαλειώδη αγώνα και την αντίσταση όλων μας των «από κάτω» στο Δημοψήφισμα, εδώ στη Θεσσαλονίκη? Τη δραστηριοποίηση νομικών και πολιτών στην Αθήνα με ανάλογα αποτελέσματα για την ΕΥΔΑΠ?

Κάνω εικόνα εκείνες τις ώρες…. κι ειλικρινά αδυνατώ να κατανοήσω το σκεπτικό  της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ,  να αξιοποιήσει  δηλαδή σχετική απόφαση του ΣΤΕ για την ΕΥΔΑΠ και ανάλογη της διοίκησης της ΕΥΑΘ έναντι των δανειστών (τρόϊκα) για να απεγκλωβίσει το Νερό από το ΤΑΙΠΕΔ και την ίδια στιγμή να το εντάσσει στο Υπερταμείο…      Στο δια ταύτα, αυτός ο τραγέλαφος γίνεται ακόμα χειρότερος αφού η ομπρέλα του Υπερταμείου  διατηρεί το 50+1% των μετοχών των δύο εταιρειών, το υπόλοιπο μετοχικό κεφάλαιο παραμένει στην κυριότητα του πρώην ΤΑΙΠΕΔ που μετονομάστηκε σε «Ταμείο Ρευστοποιήσων»,  είναι θυγατρική του Υπερταμείου  και λόγος της ύπαρξης του είναι οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των υπόλοιπων θυγατρικών, δηλ. ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, HELLEXPO, Λαχαναγορά Θεσσαλονίκης κλπ. για να αναφέρω στην τύχη μερικές ….

ΕΡ.: ….καταλαβαίνω ότι υπήρξε απογοήτευση από το πισωγύρισμα αυτό…?

Γ.Α.: ….πίκρα, ναι, αλλά δεν τα βάλαμε κάτω, αντιδράσαμε πολύ έντονα στη Βουλή το 2016 με την υπόθεση του Υπερταμείου και παράλληλα προσφύγαμε για μια ακόμα φορά στη Δικαιοσύνη. Μια πρώτη κρίση του Επταμελούς τμήματος του ΣΤΕ μας δικαίωνε  τον Νοέμβριο του 2020 με επιχειρηματολογία βασισμένη σε σχετικές συνταγματικές προβλέψεις για την προστασία της Υγείας και της Υγιεινής των πολιτών εκ μέρους του Δημοσίου, παρέπεμπε δε για τα περαιτέρω στην Ολομέλεια. Η ομόφωνη απόφασή της (πλην μιας  μόνης ψήφου) τον Ιανουάριο του 2022 αποφαίνονταν ότι οι εταιρείες διαχείρισης του νερού οριστικά έπρεπε να εξαιρεθούν από τη δικαιοδοσία του Υπερταμείου και να παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο επωφελεία του κοινωνικού συνόλου. Ήταν μια μεγάλη νίκη….

ΕΡ.: ….που ανέτρεψε άρδην με μια τροπολογία, σ΄ένα άσχετο νομοσχέδιο για το περιβάλλον τον Ιούλιο του 2022 η κυβέρνηση Μητσοτάκη….

Γ.Α.: ….ακριβώς! Όχι μόνο δεν εφάρμοσε μια τελεσίδικη απόφαση της υψηλότατης βαθμίδας της Δικαιοσύνης, αλλά νομοθέτησε και την ακύρωση κάθε δικαστικής απόφασης που με οποιονδήποτε τρόπο επηρεάζει τη μετοχική σύνθεση του Υπερταμείου! Είναι μια εξόφθαλμη παραβίαση της αρχής διάκρισης των  εξουσιών, είναι καταστρατήγηση του Συντάγματος, μια βόμβα στα θεμέλια του πολιτεύματος, της Δημοκρατίας κατά την ταπεινή μου γνώμη….

Βγαίνουμε πάλι στο δρόμο, κινητοποιήσεις με σύνθημα «Αντιστεκόμαστε στη Δημοκρατική Εκτροπή» γιατί στο μεταξύ μας προλαβαίνει  και το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων ΕΥΠ και Predator, «ντύνουμε» το κτίριο της ΕΥΑΘ με  ένα γιγαντοπανό που μας δωρίζουν οι φίλοι και συναγωνιστές από τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, ας είναι καλά οι άνθρωποι, είναι πάντα δίπλα μας …στο κλίμα αυτό διοργανώνουμε την εκδήλωση του Οκτωβρίου «Από τον Αγώνα για το Νερό στον Αγώνα για τη Δημοκρατία» που προανέφερα προγραμματίζοντας και τη συναυλία.

Και φτάνουμε ένα 24ωρο πριν από την τραγωδία στα Τέμπη όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη  εισάγει το γνωστό περιβαλλοντικό νομοσχέδιο σκούπα, με μια διαβούλευση φάρσα 3-4 ημερών -αντί των 15 που επιβάλλεται μάλιστα τις Απόκριες- σβήνοντας και γράφοντας μεταμεσονύκτιες τροπολογίες  μέσα στη γενική απελπισία και το εθνικό πένθος, χωρίς φυσικά να υπαναχωρεί στη συγκρότηση  Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων….

Η γενικευμένη κατακραυγή που ξέσπασε για τη διαφαινόμενη ιδιωτικοποίηση του Νερού αιφνιδίασε με τον όγκο και τη δυναμική της ακόμα κι εμάς …ο κόσμος μας πρόλαβε και μας ξεπέρασε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η ομόθυμη ευαισθητοποίηση οφείλεται σ΄ένα βαθμό στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις που κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σαν να σπέρναμε με χίλιους κόπους και βάσανα και αυτά κάρπισαν μονομιάς, σε τέτοια κλίμακα που υποχρέωσαν την κυβέρνηση να ψελλίζει διαψεύσεις μέχρι και σε επίπεδο πρωθυπουργού.

Δεν το λέει ο Αρχοντόπουλος ή το Σωματείο, το λένε η Ένωση Δικαστών, η νομοπαρεσκευαστική Επιτροπή της Βουλής, ο Συνήγορος του Πολίτη, οι πάντες καταδίκασαν αυτό το νομοθετικό εφεύρημα, καταγγέλλοντας την αντισυνταγματικότητα του. Είναι ξεκάθαρο πια ότι στόχος είναι το ξεπούλημα και του ύστατου κοινωνικού αγαθού σ΄αυτήν την πολυδιαφημισμένη  «μετα-μνημονιακή» εποχή, όταν ήδη ζούμε τις οδυνηρές συνέπειες αυτής της άγριας αποψίλωσης του δημόσιου τομέα με τα ιδιωτικά καρτέλ στην ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές. Ξέρουμε λοιπόν όλοι ότι Ρυθμιστική Αρχή σημαίνει «Αγορά», σημαίνει επενδυτές….

ΕΡ.: …μα υπάρχει και σχετική δήλωση του Κ. Μητσοτάκη περί εισόδου στρατηγικών επενδυτών στη «αγορά του νερού», δήλωση του 2018 αν δεν απατώμαι….

Γ.Α.: ….βεβαίως, αναδημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο αυτές τις μέρες, άρα ψεύδονται, όπως ο Καραμανλής μια βδομάδα πριν τα Τέμπη….

ΕΡ.: ….ακούγεσαι απαισιόδοξος στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον για ό,τι ακολουθεί…

Γ.Α.: ….φυσικά, όταν ο νόμος προβλέπει συγχωνεύσεις των 120 Δημοτικών Επιχειρήσεων (ΔΕΥΑ) σε επίπεδο Νομού ή/και Περιφέρειας -υποτίθεται με τη σύμφωνη γνώμη των Δήμων για να χρυσώσει το χάπι- και το ίδιο το θηριώδες μέγεθος της νεότευκτης «Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, Υδάτων και Αποβλήτων» δηλώνει αδυναμία να ανταποκριθεί στο έργο του, φαντάζομαι ότι ο σχεδιασμός είναι το outsourcing, δηλ. εργολαβίες με δεδομένο το ενδιαφέρον μεγάλων τεχνικών εταιρειών για περιοχές όπως η Λάρισα, ας πούμε, που έχει μεγάλους καταναλωτές και κατά συνέπεια μεγάλα κέρδη.

Όταν έρχεται η ανώτατη πολιτειακή θέσμιση και λέει: δεν είναι δυνατή η ιδιωτικοποίηση του νερού, τι να πω εγώ που είμαι ο τελευταίος πολίτης της χώρας…. Αφήστε που μετά την κυβερνητική απόφαση του Ιουλίου προσφύγαμε και στην τριμελή Επιτροπή Συμμόρφωσης του ΣΤΕ τον Σεπτέμβρη του 2022, η οποία μας δικαίωσε απόλυτα και όχι τυχαία την 21^η Μαρτίου του 2023, ακριβώς τη μέρα που συζητούνταν το νομοσχέδιο στη Βουλή για ψήφιση. Οι αποφάσεις αυτές όπως είναι γνωστό δεν είναι συμβουλευτικές, υποχρεώνουν στη συμμόρφωση με προγενέστερες αποφάσεις του ΣΤΕ….

ΕΡ.: …αλλά δε λήφθηκε υπόψη από την κυβέρνηση τελικώς….

Γ.Α.: ….όχι προς  ώρας και παρά την αυστηρή εντολή του χρονοδιαγράμματος που υπαγορεύει λεπτομερώς στο Υπ. Οικονομικών για τις ενέργειες στις οποίες εντέλλεται σχετικά μέχρι την 23η Δεκεμβρίου του 2023.

ΕΡ.: Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δεσμευτεί επί του πρακτέου, εννοώ με προγραμματική δέσμευση για την απόσυρση/ακύρωση αυτής της νομοθεσίας;

Γ.Α.: Έχουν υπάρξει προφορικές δεσμεύσεις από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ….να πω πάντως ότι όσες φορές προσκλήθηκα στην Βουλή με τον θεσμικό μου ρόλο για  ενημέρωση μέχρι σήμερα, προσκλήθηκε μόνον από το ΜΕΡΑ 25, οπότε αυτή τη φορά θέλουμε να δούμε συγκεκριμένες, απτές ενέργειες. Δε θα δεχτούμε σήμερα λόγια παχιά, ένα «ναι» που αύριο θα γίνει «όχι», όλοι είμαστε πιο ώριμοι πια, κι αυτοί και μεις κι η κοινωνία θέλω να πω στην αντιπολίτευση, γιατί τις προτεραιότητες αυτών που κυβερνούν σήμερα τις πληρώνουμε ήδη ακριβά, είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται ν΄ αλλάξουν….

ΕΡ.:…δεύτερες σκέψεις για την ένταξη στο Κίνημα μετά από τόσα χρόνια που έχουμε να μιλήσουμε…για το κόστος ενδεχομένως το προσωπικό και για την ανταπόδοση…;

Γ.Α.:  …καμία δεύτερη σκέψη, ότι είπαμε τότε ισχύει και σήμερα, αυτά τα ίδια παιδιά πού αφισοκολλούσαμε τότε είναι που κουβάλησαν και ξεκουβάλησαν τα πάντα για τη συναυλία, που καθάρισαν την πλατεία μέχρι τα ξημερώματα κι ας είναι άνεργοι κι ας έχουν τα χίλια προβλήματα, γερνάμε κάνοντας μαζί τα ίδια …όμορφοι άνθρωποι που είναι δίπλα μας, που είναι πάντα εκεί για το καλό του συνάνθρωπου….

ΕΡ.: …και το συνδικάτο….?

Γ.Α.: ….ναι, ναι και το συνδικάτο πρέπει να υπάρχει, ο ρόλος του είναι να παράγει πολιτική, να είναι εξωστρεφές όπως αποδεικνύει το δικό μας ότι είναι με τον αγώνα για το νερό, με ταπεινότητα πάντα και προσήλωση στο θεσμικό του ρόλο που υπήρξε καταλυτικός σε μια σειρά διεκδικήσεων. Γιαυτό σου λέω, δεν έχουν σημασία οι στερήσεις, οι πίκρες, οι πρόσκαιρες ήττες, οι τραυματισμοί, η εχθρότητα που συναντάς εφόσον έχεις δοθείς ολόψυχα  σ΄ αυτόν τον αγώνα.

Εμείς βέβαια σταθήκαμε και τυχεροί, γευτήκαμε τη χαρά από νίκες και σημαντικές διεκδικητικές επιτυχίες μαζί με τον κόσμο πολλές φορές…σκέψου άλλους χώρους που βίωσαν μόνο ήττες, που έχουν καταβαραθρωθεί, που δεν υπάρχουν πια, όπως η ΕΛΒΟ, ο ΟΣΕ, τα αεροδρόμια κι ας αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση, τί να πουν αυτοί άνθρωποι; Συχνά έχω ένα αίσθημα χαρμολύπης, νοιώθω μια τεράστια ευθύνη….

ΕΡ.: …γιατί όπως μου είπες παλιότερα «…κι άλλα συλλογικά αιτήματα ακουμπούν επάνω…» στις κινητοποιήσεις για το νερό; Τότε ήταν η ΕΡΤ, τα «κόκκινα γάντια» των καθαριστριών….

Γ.Α.: ….ακριβώς, σήμερα είναι το αβάσταχτο κόστος που πληρώνουμε όλοι εξαιτίας των ιδιωτικοποιήσεων. Τι άλλο ήταν η συμφορά των Τεμπών; Τα δακρυσμένα μάτια κι ο συγκλονισμός του κόσμου όταν μίλησε η εκπρόσωπος των οικογενειών των θυμάτων στη συναυλία δε φανερώνουν ότι έχουμε πειστεί για το έγκλημα του χύδην ξεπουλήματος των πάντων;

Έλεγα και στη γαλλίδα δημοσιογράφο ότι, αφού το μπλοκ των πολυεθνικών, των lobbies, των διασυνδέσεων του χρήματος και της πολιτικής εξουσίας με εμάς απέναντι – μια χούφτα ανθρώπων με ελάχιστους πόρους συγκριτικά εκτός απ΄ την ψυχή και τα πόδια μας- υποχρεώνεται να απολογηθεί για τις προθέσεις του με δηλώσεις υπουργών, πρωθυπουργών κλπ. για τη συναυλία, φαντάσου τι θα μπορούσαμε να πετύχουμε αν γίνουμε πολλοί, αν συγκεντρωθούμε κι αν οργανωθούμε. Αν την παλεύει ένα μικρό σωματείο 300 ανθρώπων και έχει νίκες νομικές, θεσμικές, συμβολικές πες….σκέψου τι μπορεί να καταφέρει η συλλογική αντίδραση….Καμιά αλαζονεία, επαναλαμβάνω, αλλά πώς αλλιώς να περιγράψω τα συναισθήματά μου…;

ΕΡ.: ….ακούγεται σαν κάλεσμα για να βγούμε στο δρόμο, ν΄ αφήσουμε τη θαλπωρή του καναπέ και την ασφάλεια του πληκτρολογίου….

Γ.Α.: ….δεν είναι εύκολο, είναι πολύ δύσκολο πια, η  καταστολή ασύμμετρη, ένα ασφυκτικό νομικό οπλοστάσιο….για να καταλάβεις θα σου πω με πόσο πονηρό και νομικίστικο τρόπο ακύρωσαν την τελευταία απόφαση του ΣΤΕ. Τον Ιούλιο του 2022 εμπνεύστηκαν μια τέτοια διάταξη που στο ένα της άρθρο πρόβλεπε την ακύρωση του ΣΤΕ και στο επόμενο τον αποκλεισμό οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου να προσφύγει εναντίον αυτής της τροπολογίας! Κομμένη δηλ. κάθε δίοδος θεσμικής αντίδρασης!

Σταθμίζουν τις κοινωνικές αντιδράσεις και ανάλογα κλείνουν τη στρόφιγγα του οξυγόνου…..Διανοείσαι το τι μηχανεύονται στα άδυτα των μεγάλων δικηγορικών γραφείων  των συμφερόντων όπου  προπαρασκευάζονται οι νόμοι; Κι όσο πάει στενεύει ο κλοιός…για παράδειγμα, αφού το ΤΑΙΠΕΔ έγινε Υπερταμείο, μαθαίνω τώρα ότι με τη συνδρομή της BlackRock μεθοδεύεται η «μετάλλαξη» του  σε Εθνικό Ταμείο Διαχείρισης Δημόσιας Περιουσίας, οπότε το Νερό θα παραμείνει στο νέο σχήμα με την επίφαση του «Εθνικού»!

Αν διαμαρτυρηθείς και φωνάξεις θα επιχειρήσουν να σε εμφανίσουν ως  γραφικό, θα σου καταλογίσουν και αντεθνική δράση λέγοντας  «…καλά έχεις πρόβλημα και με το Εθνικό Ταμείο…»;

ΕΡ.: Να δεχτώ ότι είμαστε σε αδιέξοδο….δε μας απομένει τίποτα; Αν  όχι, τι;

Γ.Α.: Αντίσταση, αντίδραση! Δεν είμαστε ουτοπιστές εντέλλει, αν απαντώ στα ερωτήματά σου, δε ζητάμε τον ουρανό με τ΄ άστρα, ζητάμε να εξελιχθεί η πολιτική από «τέχνη του εφικτού» σε τέχνη για τον άνθρωπο… και μια αναπόδραστη ανάγκη του ανθρώπου είναι να έχει νερό για να μαγειρέψει, να πλυθεί, να έχει νερό για να πιεί….