Ανθή Βαφειάδου στο TheOpinion: «Την ώρα που γράφεις για παιδιά, πρέπει να σκέφτεσαι και σαν παιδί» (ΦΩΤΟ)

Η Ανθή Βαφειάδου μιλάει στο TheOpinion για την πορεία της στον χώρο των εκδόσεων και το όμορφο ταξίδι με τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει για να κρατάνε συντροφιά στους μικρούς μας φίλους. 

Βρίσκετε στον χώρο των βιβλίων περίπου 12 χρόνια και έχει ήδη κυκλοφορήσει αρκετά παιδικά βιβλία όπως: τα  «Φτάνει που είσαι δίπλα μου», ««Έχεις δει στον ουρανό σύννεφο χρωματιστό;», «Ένα στραγάλι πήρε τον κατήφορο και σώζει το περιβάλλον». Βέβαια δεν μένει μόνο στην συγγραφή και έκδοση παιδικών βιβλίων καθώς δραστηριοποιείται και στον  κλάδο του HR.

1. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου, ώστε να σε μάθει το κοινό μας;

Γεννήθηκα σε ένα χωρίο έξω από τη Θεσσαλονίκη, τα Κύμινα. Σπούδασα στο Παν. Μακεδονίας στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων και παράλληλα πήγα σε μία ιδιωτική σχολή και αποφοίτησα στο τμήμα Προσχολικής Αγωγής. Το 2017 με μια απόφαση στιγμής, μάζεψα τα πράγματα μου και μετακόμισα στην Αθήνα. Μετά από 8,5 χρόνια που ζω στην πρωτεύουσα, έχω τελειώσει και το μεταπτυχιακό μου στον τομέα του HR και εργάζομαι πάνω στον κλάδο αυτόν.

Νομίζω είμαι ένας άνθρωπος αισιόδοξος. Προσπαθώ να βρω τη ρομαντική πλευρά της ζωής καθημερινά. Μου αρέσει να μοιράζομαι κομμάτια της καθημερινότητας μου και να εξελίσσομαι μέσα από τις επιλογές μου, τις παρέες, τα ταξίδια και τα βιβλία. Θεωρώ πως η απλότητα είναι ένας δρόμος που σε φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία.

2. Πως ξεκίνησες να γράφεις παιδικά βιβλία; Τι σε γοήτευσε σε αυτό το είδος;

Ήταν σχεδόν απίθανο να μην έπαιρνα αυτή την πορεία, έστω και σαν χόμπι. Από τη βρεφική και προσχολική μου ηλικία θυμάμαι, να έχω ακουστικά στα αυτιά και να ακούω παραμύθια, τότε με τις κασέτες… Η νονά μου εκδότρια, ο νονός μου ηθοποιός στο κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος και γω από πίσω να ακολουθώ σε παραστάσεις και παρουσιάσεις. Οι γονείς μου από την άλλη, μου δίναν πλήρη ελευθερία σε κάθε μου επιλογή. Δεν αντιμετώπιζα εμπόδια με οτιδήποτε ήθελα να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ. Έτσι, πήρα το ρίσκο και άρχισα να γράφω ιστορίες για παιδιά. Επειδή, όπως είπα και πιο πάνω, αναζητώ την απλότητα, τα παιδιά έχουν πολύ απλές και αγνές συμπεριφορές. Είναι διέξοδος από την καθημερινή πίεση. Περπατάς για λίγο στα σύννεφα κάθε φορά που θέλεις να γράψεις ιστορίες για παιδιά.

3. Πως συνδυάζεις την μουσική με την παιδική λογοτεχνία, πώς πήρες αυτή την απόφαση;

Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης που μπαίνει πολύ εύκολα στη ζωή του ανθρώπου και για μένα είναι απαραίτητη. Ένα παιδί μπορεί πιο εύκολα να ακούσει κάτι, παρά να διαβάσει. Ειδικά, όταν είναι σε πολύ νεαρή ηλικία που δυσκολεύεται ή ακόμα δεν ξέρει. Έτσι, παίρνοντας παράδειγμα από τη δική μου παιδική ηλικία, ήθελα να δώσω στα παιδιά την δυνατότητα να ακούν ιστορίες και μουσικές μέσα από τα βιβλία. Να συνδεθούν δηλαδή, αυτές οι δύο μορφές τέχνης. Πιστεύω, πως έτσι μπορείς να τους βοηθήσεις να γίνουν και φανατικοί αναγνώστες μελλοντικά στην λογοτεχνία. Εξάλλου, κάθε τραγούδι είναι ένα μικρό μονόπρακτο και στα τραγούδια των βιβλίων μου, πιστεύω ότι περιλαμβάνεται ο πυρήνας της κάθε ιστορίας που αφηγούμαι.

4. Η αφήγηση που αποσκοπεί και βοηθάει στην παιδική λογοτεχνία;

Στην κατανόηση του βιβλίου και στη ζωντάνια του. Παίρνει μια μορφή πιο ρεαλιστική και γίνεται πιο συναρπαστικό. Επίσης, πολλές φορές βάζουμε να ακούσουμε ιστορίες για να ηρεμήσουμε ή να χαλαρώσουμε.

5. Ποιο είναι το πιο προσωπικό βιβλίο που έχεις γράψει;

Με μεγάλη διαφορά το τελευταίο. Το «Φτάνει που είσαι δίπλα μου», Είναι μια ιστορία κοντά στον ψυχισμό μου. Λειτουργώ πάντα καλύτερα, όταν έχω ανθρώπους δίπλα μου. Μου αρέσει να μοιράζομαι. Έχω δώσει ένα κομμάτι του εαυτού μου σε αυτή την ιστορία. Και ήμουν πολύ τυχερή που δέχτηκαν σπουδαίοι καλλιτέχνες να συμμετέχουν σε αυτό το βιβλίο. Πρώτα από όλα η εικονογράφηση της Έφης Κοκκινάκη έδωσε ζωντάνια και χρώματα στις σκέψεις μου. Έπειτα, η φωνή του Γρηγόρη Βαλτινού αφηγείται πρώτα τα συναισθήματα μου και μετά την ιστορία. Ερμήνευσε ακριβώς, αυτό που ήθελα να περάσω στους αναγνώστες. Και τέλος, ο Βασίλης Λέκκας τραγουδάει με απαράμιλλη ευαισθησία το κομμάτι της ιστορίας στην πολύ τρυφερή μουσική του Απόστολου Μόσιου και δίνει μια τελευταία πινελιά για να ολοκληρωθεί αυτή η ιστορία με ζεστασιά.

6. Όταν ένας συγγραφέας ξεκινάει να γράψει ένα παιδικό βιβλίο τι πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα που έχει στο μυαλό του και τι πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του;

Ότι ο λόγος του πρέπει να είναι λιτός, στοχευμένος και καθόλου σύνθετος. Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές αλλά μέσα από τη φαντασία. Είναι περίεργος ο συνδυασμός αυτός. Την ώρα που γράφεις για παιδιά, πρέπει να σκέφτεσαι και σαν παιδί. Να θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια, να παρατηρείς τα παιδιά σήμερα και να έχεις έντονη την ενσυναίσθηση σου.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anthi Vafeiadi (@vafeiadianthi)

7. Αντιμετώπισες περιπέτειες σε αυτό το ταξίδι, είτε με την συγγραφή είτε με την έκδοση τους;

Όχι ιδιαίτερα. Ίσως γιατί είμαι στο χώρο περίπου 12 χρόνια και το πρώτο μου βιβλίο κυκλοφόρησε το 2018. Έχω μια επαφή με τον χώρο αλλά και με τα παιδιά, οπότε δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερες δυσκολίες παρά μόνο τα διαδικαστικά που είναι καθαρά θέματα διαχείρισης.

8. Τι σε εμπνέει στην συγγραφή των βιβλίων;

Η ζωή. Με εμπνέει πάρα πολύ η καθημερινότητα. Η συμπεριφορά των ανθρώπων, η φύση, το αστικό τοπίο. Ειδικά στα παιδικά βιβλία, η φύση και η συμπεριφορά των παιδιών είναι η βασική μου έμπνευση.

9. Μπορεί αυτή να είναι μια δύσκολη ερώτηση αλλά ποιος είναι ο αγαπημένος χαρακτήρας που έχεις γράψει και ποια η αγαπημένη σου ιστορία από αυτές που έχεις εκδώσει;

Είναι πολύ δύσκολη ερώτηση γιατί κάθε φορά που γεννιέται ένας καινούργιος χαρακτήρας του δίνεις την απαραίτητη προσοχή και αρχίζεις να δουλεύεις πάνω σ’ αυτόν και να τον πλάθεις. Αυτός ο χρόνος που αφιερώνεις τον κάνει και πιο αγαπημένο από τους προηγούμενους γιατί οι άλλοι έχουν ήδη πάρει μορφή. Σίγουρα η πρώτη μου απόπειρα για συγγραφή με ταλαιπώρησε πιο πολύ από τις υπόλοιπες και ταξίδεψε και στα περισσότερα παιδικά χέρια. Συνεπώς, θα πω πως το πρώτο μου βιβλίο, με πρωταγωνιστή ένα στραγάλι, που θέλει να σώσει το περιβάλλον είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας.

10. Πέρα από την συγγραφή υπάρχει κάποια άλλη ασχολία που να σε γεμίζει το ίδιο συναισθηματικά και ψυχικά;

Όχι ως έκφραση αλλά ως χόμπι, ψυχαγωγία και εκτόνωση, θα έλεγα πως πηγαίνω πολύ συχνά στο θέατρο και σε live μουσικές σκηνές. Εννοείται πως μου αρέσει να διαβάζω και βιβλία. Αυτά με βοηθούν πολύ στο να ωριμάζω συναισθηματικά και να διαμορφώνω τον χαρακτήρα μου.

«Οι Νεκρές»: Η πιο σκοτεινή αλήθεια του Μεξικού στη μικρή οθόνη (VIDEO)