Αλέξανδρος Σταύρου στο TheOpinion: «Ίσως η νέα γενιά να μην είναι τόσο “καχύποπτη” σ’ αυτό που τους δίνεται ως κοινωνική πρόταση»

«Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή Πάλι καλά» με τη Μαριάννα Τουμασάτου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Αλέξανδρου Σταύρου, «ζωντανεύει» στη σκηνή του Θεάτρου ΑΥΛΑΙΑ τη Δευτέρα 21 και την Τρίτη 22 Οκτωβρίου.

Είναι ένας άνθρωπος που έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό, παρότι τον συνοδεύει ο τηλεοπτικός τίτλος του «κακού» ή «σκληρού» των σίριαλ. Και κάπου εδώ, άδραξα την ευκαιρία να παραδεχτώ στον Αλέξανδρο Σταύρου ότι, ως φοιτητές, «σκιπάραμε» τα μαθήματα στις πανεπιστημιακές αίθουσες για να μην χάσουμε επεισόδιο των «Κλεμμένων Ονείρων» (είμαστε αυτής της γενιάς). 

Κι αν, λοιπόν, «ο κόσμος φαίνεται να “αγκάλιασε” τον “Τιμωρό” με το “καλησπέρα”», όπως επισημαίνει, αφορμή της κουβέντας μας στάθηκε η θεατρική παράσταση «Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή Πάλι καλά» την οποία και σκηνοθετεί. 

«Ερμηνεύοντας έναν ρόλο, έχεις μια αίσθηση του τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Αλλά, σίγουρα, η εικόνα από κάτω είναι τελείως διαφορετική· αντιλαμβάνεσαι το όλον του πράγματος, το σύνολο, αλλιώς», αναφέρει o Αλέξανδρος Σταύρου στο TheOpinion.

«Για μένα, το έργο είναι αυτό που λέει ο πλήρης τίτλος του: “Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή Πάλι καλά”· δύο στάσεις ζωής.

Από τη μία πλευρά, είναι ό, τι μπορεί να σκεφτεί συνειρμικά ο καθένας μας με “το μπουφάν της Χάρλεϊ”, που ενέχει την ελευθερία, την ανεξαρτησία, ίσως μια επαναστατικότητα, μια αντίσταση στα πράγματα και που αυτό αντικατοπτρίζει τη στάση και τη ζωή του γιου της ηρωίδας μας.

Και από την άλλη, είναι το “Πάλι καλά”· μια στάση, τις περισσότερες φορές πιο ώριμων ανθρώπων, σε μεγαλύτερη ηλικία, που έχει μέσα έναν συμβιβασμό και μια ευγνωμοσύνη που η ζωή έχει κυλήσει για κάποια χρόνια. 

Είναι αυτό το δίπολο, λοιπόν, αυτή η αντίφαση. Το ενδιαφέρον ήταν να τονίσω -γιατί είναι ένας υπαινιγμός του συγγραφέα- πώς αυτοί οι δύο κόσμοι μπορούν να συνυπάρξουν υγιώς, δίνοντας ο ένας στον άλλον». 

«Η ευκολία έχει γίνει, δυστυχώς, κάτι σαν νούμερο “ένα” αξία στη ζωή μας»

Ορμώμενη από αυτήν την αντίφαση των δύο κόσμων, μου δημιουργήθηκε η απορία εάν έτυχε ο ίδιος, απευθυνόμενος προς το «νέο αίμα», να «συγκρίνει» εποχές και καταστάσεις. 

«Δεν έχει τύχει να κάνω τέτοια κουβέντα», απαντά ο ηθοποιός. «Σίγουρα πρέπει να περνάμε τα πράγματα από ένα φίλτρο και να τα αξιολογούμε, πριν τα δεχτούμε. Κάθε νέος, νομίζω, σε κάποιο βαθμό οφείλει να το κάνει. Γενικά, υπάρχει μια υγιής στάση της νεότητας απέναντι στην αμφισβήτηση και στην αντίσταση στα πράγματα. 

Εδώ, όμως, βάζω έναν “αστερίσκο”. Έχω μια ανησυχία πως, πια, μια μεγάλη μερίδα της νεολαίας ίσως να δέχεται τα πράγματα πιο εύκολα από ό, τι θα έπρεπε. Αναφέρομαι σε αυτήν  την αντιμετώπιση της ευκολίας, που υπάρχει στον κόσμο.

Η ευκολία έχει γίνει, δυστυχώς, κάτι σαν νούμερο “ένα” αξία στη ζωή μας. Τώρα γίνονται εύκολα τα πράγματα, όπως κάνουμε στο touch screen· επιλέγουμε πρόσωπα, επικοινωνούμε, απορρίπτουμε, επιβραβεύουμε με ένα δάχτυλο. Ίσως θέλουμε να είναι έτσι όλη μας η ζωή. Κι αυτό, ενδεχομένως, να ισχύει λίγο παραπάνω στα νέα παιδιά. 

Έχω, λοιπόν, μια ανησυχία ότι, ίσως, η νέα γενιά να μην είναι τόσο “καχύποπτη” σ’ αυτό που τους δίνεται ως κοινωνική πρόταση. Δεν λέω ότι ισχύει, απλώς έχω λίγο προβληματιστεί μ’ αυτό».

«Είναι, πραγματικά, ένα έργο ανεξάντλητο»!

Σε αυτήν τη θεατρική διαδρομή, τα τελευταία χρόνια, ο Αλέξανδρος Σταύρου έχει συνοδοιπόρο του τη Μαριάννα Τουμασάτου. Το «μαζί στη ζωή, μαζί και στη σκηνή» αποκτά άλλο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς «ξετυλίγει το κουβάρι» της ιστορίας πίσω από τη συνεργασία τους.

Παραθέτει στο TheOpinion: «Η “γνωριμία” μας με το έργο έγινε μέσω της ερμηνείας της Άννας Παναγιωτοπούλου, που δεν είναι, πια, μαζί μας. Αφού τελείωσε η παράσταση, εγώ κι η Μαριάννα μείναμε δέκα λεπτά στα καθίσματα· δεν μπορούσαμε να σηκωθούμε, είχαμε συγκλονιστεί. Ήταν, τότε, ένα “ταξίδι” υπέροχο. Και μας έμεινε η επιθυμία, κάποια στιγμή, να το “ανεβάσουμε”.

Η πρώτη μου επαφή με αυτό το έργο, σκηνοθετικά, ήταν με την Άννα Αδριανού. Επίσης ένα υπέροχο ταξίδι, διαφορετικό αυτήν τη φορά· είναι άλλο να το βλέπεις απ’ έξω κι άλλο να μπαίνεις, δημιουργικά, μέσα σ’ αυτό. 

Η αγάπη μου, όμως, δεν τέλειωσε εκεί. Είναι, πραγματικά, ένα έργο ανεξάντλητο! Η Μαριάννα εξακολουθούσε να νιώθει την ίδια αγάπη, κι έτσι πήραμε την απόφαση να το κάνουμε παρέα». 

Πληροφορίες

«Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή Πάλι καλά», του Βασίλη Κατσικονούρη 

Ερμηνεύει η Μαριάννα Τουμασάτου

Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ (Τσιμισκή 136, Πλατεία ΧΑΝΘ)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα 21/10 στις 19.00 & 21.00, Τρίτη 22/10 στις 21.00

Εισιτήρια: Α Ζώνη 15€, Β Ζώνη 12€

Προπώληση εισιτηρίων: more.com, ταμείο Θεάτρου ΑΥΛΑΙΑ

Διάρκεια: 55 λεπτά

Συντελεστές

Συγγραφέας: Βασίλης Κατσικονούρης

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σταύρου

Μουσική: Στέφανος Αδάμης

Σκηνογραφία: Ντέιβιντ Νεγρίν

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Γραφιστική επιμέλεια: Indigo Creative

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Μακιγιάζ: Ιωάννης Μιχαλέλης

Οργάνωση περιοδείας – Προβολή & επικοινωνία παράστασης: Νταίζη Λεμπέση 

Παραγωγή: Erofili Productions