Στον… τάκο το ελληνικό καλοκαίρι αν δεν έχει καθόλου Έλληνες

– Όμορφα τοπία, μαγευτική θάλασσα, γευστικές απολαύσεις, χαλάρωση! Όλα τα έχει το ελληνικό καλοκαίρι εκτός από Έλληνες!

– Έχει ακόμη και πολλά έσοδα, απασχόληση, επενδύσεις, οικονομική ανάπτυξη! Αλλά τί να το κάνεις όταν από το σύνολο αυτό απουσιάζουν (ως χρήστες) οι Έλληνες;

– Είναι πικρή και δεν καταπίνεται η διαπίστωση πως όλο αυτό μπορούν να το χαρούν περισσότερο οι άλλοι και όχι εμείς, που είμαστε στον τόπο μας…

«Αύγουστε καλέ μου μήνα να σουν δύο φορές το χρόνο» τραγουδά η ελληνική παράδοση αλλά όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυτός ο πανέμορφα αγνός στίχος μοιάζει να μην αντιστοιχίζεται με την Ελληνική πραγματικότητα! Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας περισσότερο από το ένα τρίτο των Ελλήνων αδυνατούν να πληρώσουν το κόστος μίας εβδομάδας άνετων διακοπών σε κάποιον τουριστικό προορισμό της χώρας.

Εάν αυτό δεν είναι μία θλιβερή στατιστική τότε άραγε ποια είναι;

Ταξιδεύοντας κανείς μέσα στην Ελληνική επικράτεια σε όλους τους γνωστούς περίφημους ή λιγότερο επιλέξιμους τουριστικούς προορισμούς της πατρίδας μας αντιλαμβάνεται ότι όλες οι ομορφιές, όλα τα πλεονεκτήματα, όλες οι χάρες του περίφημου Ελληνικού καλοκαιριού έχουν παραδοθεί στους ξένους επισκέπτες!

Πού είναι το κακό θα αναρωτηθεί κανείς..

Οι ξένοι έρχονται, εμείς τους υποδεχόμαστε επειδή παραμένουμε ευπρεπείς αλλά και πιστοί στο παλιό ελληνικό πρόταγμα του ξένιου Διός για Φιλοξενία, άνεση και παροχή κάθε υπηρεσίας προς τους επισκέπτες!

Και δεν πρόκειται μόνο για κάποια ιδεολογική προτίμηση! Το ζήτημα όπως άλλωστε και όλα τα  σοβαρά ζητήματα καταλήγουν στο Οικονομικό όφελος. Η Ελλάδα έχει συνηθίσει να υποδέχεται τους τουρίστες επειδή έχει αποδεχτεί το ρόλο της ως χώρα με μία και μόνη ισχυρή βιομηχανία: τον τουρισμό! Υπολογίζεται ότι περισσότερο από το μισό του ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος προέρχεται από τουριστικές υπηρεσίες!

Ζούμε από τον τουρισμό! Αλλά ζούμε και για τον τουρισμό ή καλύτερα επειδή ζούμε από τον τουρισμό θα πρέπει και να ζούμε για τον τουρισμό;

Παντού, σε πόλεις και χωριά, παραλίες και νησιά διαπιστώνει κανείς κάθε μέρα ότι ο μέσος Έλληνας δεν χωράει εκεί! Ο χώρος εχει καταληφθεί!

Ξενοδοχεία με ημερήσια κράτηση στα 250 ευρώ, ταβέρνες και εστιατόρια που χρεώνουν 60 ευρώ στο κεφάλι, beach bar με ελάχιστη κατανάλωση στα 50 ευρώ στο σετ, δεν κουμπώνουν στο πορτοφόλι της μέσης ελληνικής οικογένειας.

Η νοοτροπία της καλοκαιρινής αρπαχτής θα οδηγήσει σε τραγωδίες.

Η κυβέρνηση οφείλει να πάρει μέτρα!

Τα Προγράμματα Κοινωνικού Τουρισμού πρέπει να αυξηθούν!

Αλλά και οι επιχειρηματίες του τουρισμού οφείλουν να δείξουν κοινωνική ευαισθησία!