Στον… τάκο όσοι γελούν μπροστά σε μία εκτέλεση

• “Μπορείς να καταλάβεις πολλά για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που αντιδρά μπροστά σε έναν οικτρό θάνατο”! Νομίζω ότι είναι ό,τι πιο εύστοχο έχει γραφεί για τα όσα ακολούθησαν την εκτέλεση του Τσάρλι Κερκ.
• Ένας νέος άνθρωπος δολοφονήθηκε για τις ιδέες του αλλά κάποιοι μοιάζουν να ψελλίζουν “καλά να πάθει”!
• Ο Κερκ για όσους τον έχουν μελετήσει ήταν ο θεωρητικός της αντι-woke ατζέντας, κάτι που φαίνεται ότι πλήρωσε με την ζωή του!

Μόλις κάθισα μπροστά στον υπολογιστή “έσκασε” η είδηση από τις Βρυξέλες ότι στο ευρωκοινοβούλιο απορρίφθηκε πρόταση για τήρηση ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Τσάρλι Κερκ! Λίγο νωρίτερα, η αντιπρύτανης του πανεπιστημίου της Γιούτα, όπου σημειώθηκε η ειδεχθής δολοφονία, αρνήθηκε να την καταδικάσει, επικαλούμενη τις “ακραίες”, όπως η ίδια τις χαρακτήρισε, θέσεις του!

Είχε προηγηθεί ένα τσουνάμι χυδαιότητας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης με χιλιάδες χρήστες να εκφράζουν αν όχι την χαρά τους, τότε σίγουρα την πεισματική άρνηση να δείξουν την λύπη, την αποστροφή και την καταδίκη τους για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου ανθρώπου!

Το πολιτικό κλίμα της εποχής μας είναι τόσο σάπιο και άρρωστο που αντιμετωπίζει μία πολιτική δολοφονία ανάλογα με την ιδεολογική ταυτότητα του θύματος! Live’ s maters, άραγε; Μάλλον όχι με τον ίδιο τρόπο!

Κάποιοι δυστυχώς αναγορεύουν σε ιερό μάρτυρα το θύμα όταν είναι “δικός μας” και αλλιώς όταν ανήκει “στους άλλους”.

Το ζούμε άλλωστε εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα! Αλλιώς θρηνεί η Αριστερά και αλλιώς η Δεξιά!

Θυμηθείτε πώς αντέδρασε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης και πως όταν έπεφτε νεκρός ο Παύλος Φύσσας…

Μία πολιτική δολοφονία, ο βίαιος θάνατος κάθε ανθρώπου όχι για τις πράξεις του αλλά για τις ιδέες του, είναι μία αισχρή και καταδικαστέα πράξη, είναι ντροπή για τον πολιτισμό και την ανθρωπότητα. Αλλά, δυστυχώς δεν το βλέπουν όλοι έτσι. Και αυτό είναι κατάντια.

Ο Τσάρλι Κερκ δεν ήταν μία αμελητέα ποσότητα.

Μόλις 31 ετών και με τεράστια δημοφιλία και 6 εκ. ακολούθους στο Χ, έμοιαζε ικανός μέχρι και την προεδρία των ΗΠΑ να διεκδικήσει!

Συνεπής συντηρητικός, πολεμούσε την woke ατζέντα με δυνατά επιχειρήματα και το στιλ ενός ροκ σταρ στις περίφημες ανοιχτές debate συζητήσεις του στα πανεπιστήμια της Αμερικής. Αλλά όχι με όπλα! Όχι με βία! Με τα λόγια!

Όποιος τον διάβαζε ή τον παρακολουθούσε διαπίστωσε ότι ήταν ένας σοβαρός αναλυτής και ισχυρός εκφραστής της συντηρητικής άποψης.

Μέσα στην πολιτική παράνοια που ζουν οι ΗΠΑ ήταν ένας από τους πυλώνες του διαλόγου και της ιδεολογικής αντιπαράθεσης αλλά όχι της βίας.

Τέτοιο τέλος δεν του άξιζε.

Όπως και της Δύσης…