Στον… τάκο όσοι έκαναν την Μουρτζούκου «τηλεπερσόνα»!

• Η εξέλιξη της υπόθεσης παιδοκτονίας πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους Δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ.
• Όλη η Ελλάδα έβλεπε επί μήνες την συλληφθείσα, που χτες ομολόγησε, να αραδιάζει δικαιολογίες και να απολαμβάνει τον τηλεοπτικό της χρόνο!
• Το τηλεοπτικό κοινό δεν είναι άμοιρο ευθυνών!

Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που έπεσαν από τα σύννεφα όταν ενημερώθηκαν για την ομολογία της Μουρτζούκου!

Αυτό το παράξενο, μικρομέγαλο στην όψη πλάσμα έμοιαζε από ύποπτο μέχρι ικανό να έχει διαπράξει τα πάντα! Η έννοια της αθωότητας δεν κολλά με τίποτε πάνω της!

Το είχαμε διαγνώσει όλοι στις αμέτρητες τηλεοπτικές εμφανίσεις της, άλλωστε οι τηλεοπτικοί “έμποροι του πόνου” δεν άφησαν καμία ευκαιρία να την αναδείξουν ως “τηλεπερσόνα” ανεκμετάλλευτη. Ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, επί 35 και πλέον χρόνια, δεν μπορώ να μην αγανακτώ με την κατάσταση αυτή! Όταν εγώ και οι συνάδελφοι της γενιάς μου σπουδάζαμε την Δημοσιογραφία στα έδρανα του ρεπορτάζ, διδασκόμασταν από τους παλαιότερους ότι ένας από τους βασικούς κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας είναι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούμε πάντα αξιόπιστες πηγές! Βγάζουμε κάποιον στο γυαλί, τον προβάλλουμε, βοηθάμε στην διακίνηση των απόψεων του όταν είμαστε βέβαιοι πως θα πει την αλήθεια, ή τουλάχιστον την δική του άποψη για την αλήθεια! Εμείς οι δημοσιογράφοι και όχι κάποιος άλλος είμαστε υπεύθυνοι να εξακριβώσουμε αυτήν την αξιοπιστία του κάθε συνεντευξιαζόμενου! Είναι κρίσιμο να μην αφήσουμε κανέναν να μας εκμεταλλευτεί ως επαγγελματίες και ΜΜΕ για να κάνει το κομμάτι του, να εξυπηρετήσει το συμφέρον του και κάθε άλλη ιδιοτέλεια του!

Αυτό σημαίνει ότι απευθυνόμαστε πάντα σε αξιόπιστα πρόσωπα και ότι για να που θα μας δώσουν εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το σύνολο του ενημερωτικού υλικού που βάζουμε στα ρεπορτάζ μας. Υπάρχει ακόμη ένας κανόνας δημοσιογραφικής δεοντολογίας που εάν εφαρμοζόταν η Μουρτζούκου δε θα έβλεπε ούτε ένα πλάνο της στην τηλεόραση: η συναισθηματική κατάσταση! Οι Κώδικες Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας όλου του κόσμου προβλέπουν πως ο δημοσιογράφος είναι υπεύθυνος να ξεχωρίζει και να προσέχει εάν υπάρχει ιδιαίτερο συναισθηματικό ή ψυχολογικό βάρος στον συνεντευξιαζόμενο, τόσο ισχυρό που ενδεχομένως θα τον οδηγούσε σε λανθασμένες κρίσεις και απόψεις που δεν θα εδράζονται στην αλήθεια και την πραγματικότητα αλλά σ’ αυτήν την ιδιαίτερη κατάσταση.

Βέβαια, εάν εφαρμόζονταν πλήρως οι Κώδικες αυτές τότε ίσως οι μισές εκπομπές των ελληνικών καναλιών δε θα είχαν υλικό και αντικείμενο ενασχόλησης!

Αλλά για μένα υπάρχει ευθύνη σε όλους εκείνους τους δημοσιογράφους, παρουσιαστές και “τηλεαστέρες” που παραχωρούσαν τηλεοπτικό “στασίδι” στην Μουρτζούκου, επειδή δήθεν πίστευαν ότι αξίζει να ακουστεί και η δική της εκδοχή!

Ψέμα, μεγάλο ψέμα! Όλοι τους είναι αρκετά έμπειροι για να διακρίνουν αμέσως ότι πρόκειται για ένα “νούμερο” και ότι το τελευταίο πράγμα που θα ακούσουν από το στόμα της είναι κάποια αλήθεια!

Αλλά, δεν είχαν απολύτως κανένα συνειδησιακό ή άλλο πρόβλημα να την καταστήσουν “τηλεπερσόνα” και να την αφήνουν να αραδιάζει τις μπούρδες της σε ατελείωτες δήθεν αποκαλυπτικές συνεντεύξεις!

Γιατί άραγε συμβαίνει όλο αυτό;

Η απάντηση είναι απλή αλλά και πικρή: επειδή ξέρουν ότι αυτό “πουλάει”! Ότι αυτό το “προϊόν” θα βρει εύκολα πελατεία! Ότι στο κοινό, τους τηλεθεατές, σε πολλούς από εσάς αρέσει! Εάν δεν άρεζε η δημοσιογραφία αυτή τότε δεν θα υπήρχε!

Ας κάνουμε λοιπόν όλοι μας την αυτοκριτική μας και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας, επαγγελματίες, εμπλεκόμενοι και κοινό! Και επειδή για εμάς πλέον δεν υπάρχουν και πολλές ελπίδες, ας προσπαθήσουμε να εκπαιδεύσουμε τη νέα γενιά να είναι εξαιρετικά εκλεκτική στους τρόπους ενημέρωσης της! Ας διδάξουμε στους νέους πως το αγαθό της πληροφόρησης αφορά τον εγκέφαλο και τη λογική και όχι τα κατώτερα ένστικτα!