Στον… τάκο όσοι δεν αφήνουν την Αστυνομία να δρα

• Όποιος είδε προσεκτικά τις κινήσεις της Αστυνομίας κατά τις κινητοποιήσεις του Πολυτεχνείου αντιλήφθηκε πολλά για τις δυνατότητες του Σώματος όταν βέβαια οι πολιτικοί αφήνουν τους αξιωματικούς να κάνουν τη δουλειά τους!
• Συμπεραίνω χωρίς καμία δυσκολία ότι όταν η Αστυνομία θέλει, τότε μπορεί να διατηρήσει την τάξη, αρκεί βέβαια να μην έχει παρεμβάσεις.
• Πέρασαν οι εποχές που οι υφυπουργοί γκρίνιαζαν για τα δικαιώματα των κουκουλοφόρων και αποφυλάκιζαν μπαχαλάκηδες επειδή ήταν τέκνα φίλων τους.

Λόγω του ρεπορτάζ κάλυψης των εκδηλώσεων για την εξέγερση της 17ης Νοέμβρη 1973 βρέθηκα προχτές από νωρίς στο Πολυτεχνείο και ακολούθησα τις πορείες μέχρι το τέλος τους.

Χτες βρέθηκα στην Αθήνα, στο κανάλι στο οποίο εργάζομαι, και με τους συναδέλφους που κάλυψαν τις εκεί κινητοποιήσεις καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα: είδαμε ίσως για πρώτη φορά μία καλά μελετημένη και περισσότερο ενεργητική αστυνόμευση που δεν άφησε απολύτως κανένα περιθώριο σε κανέναν μπαχαλάκη ούτε καν να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να ξεφύγει σε έκτροπα.

Πολύ συνοπτικά μπορώ να περιγράψω τα εξής:

Αρχικά, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα η Αστυνομία έστησε φραγμούς στα πιο επικίνδυνα σημεία, εκεί που συνήθως αρχίζουν τα πράγματα να ξεφεύγουν, απαγορεύοντας στους επικίνδυνους διαδηλωτές να φτάσουν σε μέρη τα οποία συνήθως αξιοποιούν ως ορμητήρια για τις επιθέσεις τους.

Στη συνέχεια, όταν οι ομάδες των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών ξεχώρισαν από τους υπόλοιπους διαδηλωτές, στη λήξη των πορειών, όταν δηλαδή συνήθως προετοιμάζονται για τις επιθέσεις, τα ΜΑΤ σχημάτισαν έναν σφιχτό κλοιό γύρω τους, που τους έθεσε σε απόλυτο έλεγχο. Οι νεαροί κουκουλοφόροι με τα στυλιάρια και τα ύποπτα σακίδια πλάτης δεν είχαν κανέναν χώρο, ούτε καν χρόνο να κάνουν οτιδήποτε πέρα από το να βαδίζουν και να φωνάζουν συνθήματα, αφού ήταν υπό επιτήρηση με δυνατότητα καταστολής μέσα σε δευτερόλεπτα.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις να ολοκληρωθούν μέσα σε ηρεμία και μάλιστα για πρώτη φορά πριν τις 9 το βράδυ!

Βέβαια, κάποιοι στεναχωριούνται γιατί δεν μπόρεσαν να τιμήσουν την επέτειο όπως συνήθιζαν, δηλαδή με μολότωφ και ζημιές σε πανεπιστημιακές σχολές.

Ίσως κάποιοι γκρινιάξουν για αστυνομοκρατία.

Δικαίωμά τους! Δικαίωμά τους είναι να μιλούν, όχι να πράττουν κάτι εκτός νόμου.

Το συμπέρασμα είναι ότι η επέτειος τιμήθηκε χωρίς έκτροπα, ότι δεν κινδυνέψαν ζωές και δεν είχαμε καταστροφές.

Και αυτό επί δεκαετίες δεν ήταν το αυτονόητο στην Πατρίδα μας.

Το συνηθισμένο ήταν να ανεχόμαστε τους μπαχαλάκηδες.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μεγάλες καταστροφές του ΑΠΘ, τον πρύτανη Αν. Μάνθο να παρακαλάει τους κουκουλοφόρους να σταματήσουν, τον εμπρησμό της βιβλιοθήκης του ΕΜΠ, τους τραυματίες, τα βανδαλισμένα καταστήματα.

Δεν πέρασαν άλλωστε και πολλά χρόνια από τότε που ακόμη και υφυπουργοί εκ Θεσσαλονίκης απελευθέρωναν προσαχθέντες ταραξίες επειδή ήταν τέκνα φίλων τους…

Ο προχτεσινός χειρισμός δείχνει ότι όταν η Αστυνομία θέλει και αφήνεται ανεπηρέαστη να κάνει τη δουλειά της μπορεί να διατηρήσει την τάξη.

Διαθέτει άριστο προσωπικό και ικανότητες πολύτιμες για την κοινωνία μας. Οφείλουμε να τους συγχαρούμε, όπως άλλωστε οφείλουμε να στηλιτεύουμε κακές στιγμές τους.

ΥΓ1: φέτος για πρώτη φορά οι διαδηλωτές πέρασαν από την προτομή του Γ. Λυγγερίδη, χωρίς κανένα απολύτως παρατράγουδο. Και αυτό δεν είναι αμελητέο. ΥΓ2: Μακάρι να έχουμε την ίδια αποτελεσματικότητα και στις διαδηλώσεις που θα ακολουθήσουν στις 6 Δεκεμβρίου.