Στον… τάκο οι τζαμπατζήδες του μετρό αλλά και των πάντων!

Εάν παίρνετε συχνά το μετρό, σίγουρα έχετε παρατηρήσει όλους αυτούς που, στην αρχή της κυλιόμενης σκάλας ή πάνω στις ηλεκτρονικές πύλες αφήνουν τα δικά τους εισιτήρια για να τα παίρνει κάποιος άλλος και να τα χρησιμοποιήσει…

Προφανώς και το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις για να αναγκαστεί ο αρμόδιος υπουργός Κυρανάκης να συγκαλέσει ειδική σύσκεψη χθες στην Θεσσαλονίκη!

Αλλά το φαινόμενο των τζαμπατζήδων δεν είναι καινούργιο! Μπορεί να είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός ότι επεκτάθηκε, μετά τον ΟΑΣΘ και στο μετρό, ωστόσο το βιώνουμε τουλάχιστον δέκα χρόνια στην πόλη!

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ το 2017 διέλυσε τον ΟΑΣΘ, με την κρατικοποίηση του, η πόλη υπέφερε. Με το νέο καθεστώς ήταν περίπου αδύνατο να μισθωθούν λεωφορεία, να προσληφθούν οδηγοί ή ακόμη και να αγοραστούν ανταλλακτικά, με αποτέλεσμα τα λεωφορεία να είναι σπάνια στους δρόμους της πόλης! Τότε, με τον ΣΥΡΙΖΑ να σιγοντάρει μεθοδικά, αναπτύχθηκε ένα κλίμα στην Θεσσαλονίκη ότι από την στιγμή που ο ΟΑΣΘ μας ταλαιπωρεί… εμείς δεν τον πληρώνουμε!

Το κλίμα αυτό διατηρήθηκε και διατηρείται με διάφορες ανόητες και αντικοινωνικές δικαιολογίες. Μέσα στις παρέες των νέων είναι περίπου αυτονόητο ότι σχεδόν κανείς δεν πλήρωνε εισιτήριο! Μάλιστα, όποιος δήλωνε το αντίθετο γινόταν περίγελως!

Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι σε κοινωνικό επίπεδο είναι πολύ εύκολο να απλωθεί ένα κλίμα ότι κάτι είναι τζάμπα! Ότι μπορεί να είναι παράνομο, ωστόσο εμείς, ως οι πολίτες που έχουμε πάντα δίκιο και συνήθως είμαστε καταπιεσμένοι, κατατρεγμένοι και αδικημένοι έχουμε ιερό δικαίωμα να γινόμαστε και λιγάκι παράνομοι!

Είναι μία παντελώς στρεβλή και άθλια νοοτροπία που δεν είναι μόνο ελληνική, αποτελεί κομμάτι της woke ατζέντας, που απλώνεται σε όλη την Δύση!

Η ατζέντα αυτή θέλει τον νέο να αισθάνεται, όχι μαχητής, υπεύθυνος για την ζωή του και άτομο που ορίζει την πορεία του, με υποχρεώσεις, αξιακά προτάγματα και ηθικό χρέος!

Αλλά μονίμως γκρινιάρη και απαιτητικό, που θεωρεί ότι κάθε επιθυμία του αποτελεί και αναφαίρετο, περίπου ιερό, προσωπικό του δικαίωμα, ενώ πέφτει συνέχεια θύμα κάποιων ισχυρών (η θυματοποίηση είναι πολύ πετυχημένη συνταγή), και αντιλαμβάνεται την κοινωνία γύρω του ως ένα άθροισμα υπηρεσιών και διευκολύνσεων, ενώ το κακό και διεφθαρμένο (κατά τα λοιπά) κράτος οφείλει να του παρέχει ό,τι επιθυμεί!

Πουθενά οι υποχρεώσεις, πουθενά το καθήκον!

Γύρω μας σε όλη την Δύση μεγαλώνουμε τα βλαστάρια μας μαθαίνοντας τα ότι αδικούνται και πρέπει να αντιδρούν γενικώς, να διεκδικούν και να κάνουν φασαρία όταν αισθάνονται πίεση.

Χωρίς όμως να τους διδάσκουμε ότι ο μόνος τρόπος για να κάνουν την ζωή τους καλύτερη δεν είναι να γκρινιάζουν, αλλά να αγωνίζονται! Να γίνονται καλύτεροι, να αποκτούν εφόδια που θα τους ενισχύουν στις μάχες της ζωής, να εργάζονται σκληρά, να μην αποφεύγουν την κόπωση, να μην είναι φυγόπονοι και δειλοί, να νοιάζονται για τον διπλανό τους και να μην έχουν για θεό το εγώ τους!

Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο το στοιχείο της προσωπικής αξιοπρέπειας! Θα πρέπει κάθε νέος να νιώθει ότι ο τζαμπατζής δεν είναι αξιοπρεπής, είναι παράσιτο! Το να συναισθάνεσαι πως όταν απολαμβάνεις μία υπηρεσία οφείλεις να την πληρώνεις, είναι κιμπαριλίκι! Και με την προσωπική αξιοπρέπεια και το κιμπαριλίκι χτίζονται οι προσωπικότητες, ανάμεσα στους οποίους μόνο βλέπουμε τους νικητές της ζωής!

ΥΓ: Οι αρμόδιοι της κυβέρνησης πρέπει, εκτός από την εισιτηριοδιαφυγή επιτέλους να λύσουν και το θέμα με την έκδοση του εισιτήριο του μετρό, το ενιαίο εισιτήριο για μετρό- αστικά λεωφορεία και την εύκολη έκδοση του με ηλεκτρονικό τρόπο.