Στον… τάκο οι πολιορκητές της Σύρου!

• Μερικές άβολες αλήθειες για τον πόλεμο στο Ισραήλ, που σκοπίμως επιλέγουν να αγνοούν κάποιοι!
• Το να κηρύττεις έναν λαό ανεπιθύμητο είναι, εκτός από ξέφρενος λαϊκισμός, τεράστιο λάθος αλλά και ιστορική πλάνη!
• Σε τέτοιες πολύπλοκες και πολυετείς συγκρούσεις δεν υπάρχει άσπρο- μαύρο, όλοι είναι ένοχοι! Όχι μόνο γι’ αυτά που έχουν κάνει αλλά κυρίως γιατί αρνούνται ή καθυστερούν να συμβιβαστούν!

Βρέθηκα στο Ισραήλ την επόμενη εκείνης της φρικιαστικής επίθεσης της Χαμάς, έμεινα για ρεπορτάζ περίπου έναν μήνα εκεί, γνώρισα ανθρώπους και από τις δύο πλευρές, άκουσα τις ιστορίες και τους πόνους τους, είδα δύσκολες καταστάσεις, έμαθα για σοβαρές υποθέσεις, προϊστορία και δίκιο.

Το συμπέρασμα μου;

Όλοι έχουν άδικο, όλοι φταίνε και οι Ισραηλινοί αλλά και οι Παλαιστίνιοι!

Ακόμη κι αν είχαν δίκιο σε κάποια φάση του αγώνα τους, το έχασαν γιατί παρασύρθηκαν από τη μανία του πολέμου, το μίσος για τον άλλον και την πίστη στον αγώνα τους!

Όχι ισομερώς, αλλά όλοι έχουν άδικο!

Οι μεν Ισραηλίτες φταίνε γιατί προχωρούν σε πολεμικές ενέργειες οι οποίες εμπεριέχουν δυσανάλογη χρήση βίας σε σχέση με τον εχθρό που θέλουν να αντιμετωπίσουν, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγάλο αριθμό θυμάτων ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό αλλά και μία ανθρωπιστική κρίση που έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της απανθρωπιάς!

Οι δε Παλαιστίνιοι γιατί δεν αποδέχονται καν την ύπαρξη του Ισραήλ και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και τα ειδεχθέστερα μέσα για να το πολεμήσουν!

Μέσα στην πορεία αυτή και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο και άδικο ταυτόχρονα! Όχι μόνο για τα έχουν κάνει. Αλλά κυρίως γιατί δεν σταματούν τη βία!

Αυτή είναι η άβολη αλήθεια!

Ποιος δηλαδή θα περίμενε ότι το Ισραήλ θα έμενε με σταυρωμένα τα χέρια μετά το αιματοκύλισμα της 7ης Οκτωβρίου;

Ποιος ήταν αυτός που δεν θα υπολόγιζε ότι με μία τέτοια πρωτοφανή τρομοκρατική επίθεση δεν θα προκαλούνταν μία απάντηση (πείτε την εκδίκηση αν θέλετε), από το πληγωμένο αλλά ικανό και αποφασισμένο θύμα;

Ισραηλινοί και Άραβες πολεμούν εδώ και δεκαετίες σε μία σύγκρουση που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως η πιο δύσκολη προς επίλυση στον πλανήτη.

Το ζήτημα είναι πολύπλοκο και δεν μπορεί να το κατανοήσει κανείς με επιδερμικές προσεγγίσεις.

Βέβαια, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μείνει κανείς ψύχραιμος μπροστά σε μία εικόνα νεκρών παιδιών ή βομβαρδισμού ενός νοσοκομείου, μίας παιδικής χαράς ή ενός σχολείου. Όταν βλέπεις το άψυχο κορμάκι ενός αθώου παιδιού θολώνεις και δεν ρωτάς καν γιατί αυτό το παιδί βρέθηκε εκεί…

Όλοι μας έχουμε την φυσική ροπή προς την υποστήριξη του θύματος, του πιο αδύναμου, του ασθενέστερου.

Αλλά, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί αναλυτές και όχι απλοί οπαδοί με ποδοσφαιρικούς όρους θα πρέπει να εντρυφήσουμε σε βάθος.

Το φιλοπρόοδο Ισραήλ, η μόνη πραγματική Δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, με ισχυρή οικονομία και οικονομική ανάπτυξη με υψηλή αίσθηση ελευθερίας και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών του, έχει κάνει σοβαρές προσπάθειες για να ξεπεράσει τα προβλήματα του με τους Άραβες.

Κορυφαία ήταν η παραχώρηση της Γάζας το 2004. Από τότε είχε κάνει πράξη το σύνθημα “Free Palestine”, που βλέπουμε σήμερα σε όλον τον πλανήτη. Αλλά έδωσε αγαθά και αποδοχή και εισέπραξε μίσος.

Από την άλλη οι Άραβες, έχουν ακόμη πολλά ακόμη να κάνουν για να θεωρηθούν ως οντότητες ειρήνης και σταθερότητας και να βρουν το επίπεδο της ελευθερίας, ατομικών δικαιωμάτων και του επιπέδου ζωής, που απαιτούν από τους άλλους.

Πάμε τώρα στα δικά μας:

Ο αποκλεισμός των Ισραηλινών τουριστών από το λιμάνι της Σύρου είναι ενέργεια απάνθρωπη, φασιστική και αδικαιολόγητη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύει την πρόσβαση σε κανέναν!

Κανείς από όσους την σχεδίασαν και συμμετείχαν δεν ξέρει τι έχουν τραβήξει οι άνθρωποι αυτοί. Είναι τουλάχιστον άδικο και απρεπές να βλέπουν τέτοια αντιμετώπιση. Το να παίρνεις το μέρος του ενός σε μία πολύπλοκη και πολυετή κρίση είναι τουλάχιστον αφελές. Σε τόσο σοβαρά ζητήματα δεν ισχύει το άσπρο- μαύρο!

Τέτοιες κινητοποιήσεις εξυπηρετούν μόνο όσους θέλουν να κρατήσουν τους ακολούθους τους σε μία επαναστατική εγρήγορση, αυτή είναι η αλήθεια!