Στον… τάκο ο Τσίπρας για το μεγαλύτερο ψέμα του!

• Η μεγαλύτερη απάτη που διαπράττει με το βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι επιτίθεται στους πρώην συνεργάτες του με τρόπο που θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε την “Ριζοσπαστική Αριστερά”
• Θέλει να ξεχάσουμε ότι όλος ο τότε στενός κύκλος του υπηρετούσε τις ιδεολογικές αρχές του ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο.
• Εάν ο ίδιος μετακινήθηκε δεν του φταίνε οι άλλοι…

Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 ήταν η Πρώτη Φορά Αριστερά, ήταν, όπως έλεγε και ο τίτλος του, Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δηλαδή ένα αντισυστημικό, ανατρεπτικό και επαναστατικό κόμμα, που μόλις ανέβαινε στην Εξουσία θα λειτουργούσε ως τέτοιο και όχι ως ένα κόμμα απλής διαχείρισης των πραγμάτων.

Αυτό διακήρυττε ο Αλέξης Τσίπρας, αυτό έλεγαν παντού, γι’ αυτό τους ψήφισε ο κόσμος.

Άρα, όταν ένα τέτοιο επαναστατικό κίνημα αναλαμβάνει, μέσα μάλιστα σε μνημονιακούς καιρούς τη διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει στόχο να διαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους και να τα βρει μαζί τους. Συνεπώς χρειάζεται για υπουργό Οικονομικών έναν αντισυμβατικό πολιτικό, με τις δικές του θεωρίες παιγνίων και στόχο να καταστρέψει την πολιτική της ΕΕ, να απομονώσει τις μονεταριστικές δυνάμεις, να καταστρέψει τα σχέδια των καταπιεστικών μηχανισμών του κεφαλαίου και να φέρει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης, αυτό της Αριστεράς, προς όφελος των λαών της. Ακόμη κι χρειαστεί να εκβιάσει, να ρισκάρει, να πολεμήσει…

Γι’ αυτό διάλεξε τον Βαρουφάκη…

Την ίδια ώρα δε θα βάλει στην προεδρία της Βουλής έναν μειλίχιο συντονιστή αλλά μία δυναμική περσόνα, που θα βάλει επιτέλους στη θέση τους τους εκπροσώπους του σάπιου πολιτικού συστήματος. Ακόμη και με φωνές, πιέσεις και πειθαρχία, γιατί η Ριζοσπαστική Αριστερά πιστεύει ότι οι πολιτικοί αυτοί είναι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση των πολιτών και πρέπει να πληρώσουν, να τιμωρηθούν, να υποφέρουν.

Γι’ αυτό διάλεξε την Κωνσταντοπούλου!

Επίσης, θα πρέπει οι ολιγάρχες αυτής της χώρας, που, όπως διακηρύττει η Ριζοσπαστική Αριστερά, είναι τάτσι-μίτσι με τους διεφθαρμένους πολιτικούς και βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη με κανάλια στην ιδιοκτησία τους για να καλύπτουν τα αίσχη του κατεστημένου, να κάνουν δουλειές πίνοντας το αίμα του λαού και να βγάζουν δια της διασημότητας όποιον πολιτικό θέλουν, να στερηθούν τις τηλεοπτικές άδειες. Συνεπώς, επειδή ήθελε να κάνει πράξη τις ιδεολογικές αρχές του έπρεπε να βρει έναν σκληρό Αριστερό, όπως ο Νίκος Παππάς, που δεν θα κολώσει να συγκρουστεί με τους ισχυρούς και θα τρέξει την αδειοδότηση των καναλιών. Βέβαια, αν χάσει τη μάχη… τι να κάνουμε, κάθε αγώνας θέλει θυσίες και έχει θύματα.

Θέλει ακόμη και έναν αποφασισμένο, πιστό στέλεχος που θα βάλει μερικούς πολιτικούς φυλακή, ψάχνοντας τα σκάνδαλα, όπως της Νοβάρτις, γιατί η Ριζοσπαστική Αριστερά ξέρει πολύ καλά πως το πολιτικό κατεστημένο είναι διεφθαρμένο και οι ταξικοί εχθροί του λαού πρέπει να πάνε φυλακή. Τώρα, αν δεν βγει το σχέδιο… τι να κάνουμε, συμβαίνουν κι αυτά, ωστόσο ο σκοπός ήταν ιερός.

Επιπλέον, επειδή τα πολιτικά μηνύματα της ανατροπής και της ρήξης, που πρεσβεύει η Ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να φτάνουν με τρόπο κατανοητό και σαφή στα πλατιά λαϊκά στρώματα, θα πρέπει να αναδειχθούν στεντόρειες φωνές όπως αυτή του Παύλου Πολάκη, που τα λέει ωραία, ακόμη κι όταν ξεφεύγει λιγάκι… Τώρα, αν αυτός που τα λέει ωραία, ως αψύς Σφακιανός, είναι περίπου κενός σε όλα τα υπόλοιπα, τι να κάνουμε…

Το ίδιο ακριβώς ισχύει με την πολιτική της Πρώτης Φοράς Αριστερά πάνω σε θέματα ενέργειας, ανάπτυξης και περιβάλλοντος. Η Ριζοσπαστική Αριστερά δεν βγήκε για να διαχειριστεί τα ζητήματα όπως οι άλλοι. Πρέπει να φέρει ρήξη προς όφελος του λαού, άρα πρέπει την πολιτική να την διαχειριστούν, όχι τίποτε φλώροι αλλά συνεπείς, δυναμικοί ιδεολόγοι, όπως ένας Λαφαζάνης, ένας Βούτσης, ένας Λάμπρου, ένας Βίτσας.

Τι θέλω να πω…

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα να κράζει τους άλλοτε συνεργάτες του, όχι μόνο επειδή αυτός τους επέλεξε! Αλλά κυρίως γιατί τους τοποθέτησε ως τους καταλληλότερους για να εφαρμόσουν τις ιδεολογικές αρχές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς! Τώρα, αν αυτές οι αρχές είναι ανεφάρμοστες και για τη σοβαρότητα τους θυμίζουν περισσότερο καφενειακή συζήτηση ή ατέρμονη αντιπαράθεση σε φοιτητικό αμφιθέατρο, δεν φταίνε (μόνο) τα στελέχη.

Αν τα πρόσωπα που φαντάζουν ως τα ικανότερα για να εφαρμόσουν μία τέτοια πολιτική επειδή είναι “μανούλες” στις ρήξεις και τις ανατροπές, μάλλον πλούσια στις κουβέντες αλλά ρηχά στο έργο, απροετοίμαστα, ανενημέρωτα, άπειρα και τελικά ανίκανα να φέρουν πραγματικές λύσεις και όχι σαν αυτές που ευαγγελίζεται η Ριζοσπαστική Αριστερά, έπρεπε να το ήξερε ο κ. Τσίπρας.

Ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να διαπράξει πολλές απάτες με το βιβλίο του.

Αλλά η μεγαλύτερη είναι να κάψει μέσω του κραξίματος τους άλλους πολιτικούς της Αριστεράς, για να βγάλει λάδι όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και την πολιτική και τις ιδέες του για να μας τις ξανασερβίρει…