Στον… τάκο ο Νετανιάχου γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γι αυτόν
Χρήστος Νικολαΐδης
– Εδώ στο Ισραήλ αρχίζουν κάποια στόματα να ανοίγουν. Μετά την εκεχειρία και την απελευθέρωση των ομήρων ήρθε η ώρα για να απαντηθεί το μεγαλύτερο ερώτημα- ταμπού στο Ισραήλ: πώς η Χαμάς έπιασε στον ύπνο τον καλύτερο στρατό του κόσμου;
– Ο Μπίμπι Νετανιάχου πρέπει να απαντήσει! Η ανοχή που λόγω πολέμου επέδειξε η ισραηλινή κοινωνία, τελειώνει.
Προ διετίας, λίγα 24ωρα μετά την τρομερή τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, ρώτησα πολλούς Ισραηλινούς: μα πώς είναι δυνατόν χιλιάδες άνδρες της Χαμάς να εισέρχονται στο Ισραήλ και να σκοτώνουν 1200 άτομα και να απαγάγουν 250 άτομα μέσα σε λίγες ώρες και ο ισραηλινός στρατός να μην έχει αντιληφθεί το παραμικρό;
Οι ίδιες υπηρεσίες- ινδάλματα για την παγκόσμια κοινότητα των κατασκόπων που κατάφεραν να πουλήσουν βομβητές με εκρηκτικά στην Χεσμπολάχ και να την αποδεκατίσουν, που βρήκαν και βομβάρδισαν τους ηγέτες της Χαμάς στην Ντόχα, που σκότωσαν τον Νασράλα στο δέκατο υπόγειο, καμιά εκατοσταριά ισλαμιστές στα σπίτια τους, που εξαΰλωσαν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και το οπλοστάσιο της Συρίας να μην καταφέρουν να εντοπίσουν 6.000 τρομοκράτες που εισέβαλαν ανενόχλητοι σα να πηγαίνουν έναν απλό κυριακάτικο περίπατο…
Δεν στεκει! Δεν μπορεί να το δεχτεί κανείς! Κάτι άλλο έχει συμβεί.
Τότε λοιπόν, όλοι οι συνομιλητές μου, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο: τώρα δεν ρωτάμε, το αφήνουμε για μετά! Τώρα έχουμε πόλεμο, τώρα πονάμε για τους ομήρους! Όταν θα τον τελειώσουμε τότε θα ζητήσουμε απαντήσεις και αν χρειαστεί με σκληρό τρόπο, έλεγαν όλοι!
Τα σενάρια είναι δύο:
1. Το ρεαλιστικό: ο Ισραηλινός στρατός ψηλώθηκε πολύ και εμφάνισε σημαδια αλαζονείας απαξιώνοντσς ταυτόχρονα την Χαμάς, που την θεωρούσε μία δράκα κατσαπλιάδων. Ήταν και αργία, είχαν πέσει και αρκετοί λανθασμένοι συναγερμοί νωρίτερα, οπότε το όλο σύστημα παραχαλάρωσε.
2. Το συνομωσιολογικό: ο Νετανιάχου χρειαζόταν τότε μία κρίση για να σταθεροποιήσει την καρέκλα του που έτριζε από τις μαζικές διαδηλώσεις, μετά τις παρεμβάσεις του στην Δικαιοσύνη. Ετσι, σύμφωνα πάντα με αυτό το σενάριο, αγνόησε τις προειδοποιήσεις των στρατηγών και ουσιαστικά επέτρεψε την εισβολή, θεωρώντας ότι θα την αντιμετωπίσει εύκολα. Αλλά το πράγμα ξέφυγε.
Προσωπικά θεωρώ ότι το δεύτερο σενάριο πατάει σε κάποια υπαρκτή βάση, ωστόσο το θεωρώ τραβηγμένο. Δεν μπορώ εύκολα να φανταστώ έναν ηγέτη να ρισκάρει με το ενδεχόμενο να σκοτωθούν 1.200 άτομα!
Θα είναι αναμφισβήτητα το πιο καυτό θέμα του μεταπολεμικού ρεπορτάζ!