Στον… τάκο η μνήμη της Χαμάς και η χτεσινή ντροπή για την Θεσσαλονίκη!

• Εβδόμη Οκτωβρίου χτες, αλλά η θλιβερή επέτειος της αιματηρής τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς δεν συγκίνησε καθόλου τους συνήθως ευαίσθητους συνανθρώπους μας! Μα, ούτε μία λέξη δεν βρήκαν να πουν για τα θύματα αλλά και τους αιμοσταγείς τρομοκράτες της Χαμάς;
• Ντροπή για την Θεσσαλονίκη, την δεύτερη Ιερουσαλήμ, που δεν φιλοξένησε ούτε μία εκδήλωση για την θλιβερή επέτειο!
• Ο ανθρωπισμός είναι αλά καρτ στην χώρα μας! Κάποιοι έχουν συνηθίσει να συμπαρίστανται σε θύματα μόνο εάν είναι “δικά τους” και να καταδικάζουν την τρομοκρατία μόνο εάν είναι “των άλλων” και “όχι αυτών που συμπαθούμε”.

Προσωπικά θεωρώ μεγάλη ντροπή για την Θεσσαλονίκη αλλά και όλων ημών προσωπικώς που χτες δεν είχαμε καμία εκδήλωση καταδίκης της τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ, της πλέον αιματηρής, αιμοβόρας και βάναυσης ενέργειας σε όλον τον πλανήτη, μετά την 11η Σεπτεμβρίου!

Κανένας φορέας, καμία συλλογικότητα, καμία προσωπικότητα δεν αισθάνθηκε την ιερή ανάγκη να ψελλίσει μία κουβέντα για το γεγονός που άλλαξε την Μέση Ανατολή, που αποτέλεσε την θρυαλλίδα για τεκτονικές αλλαγές για όλην την περιοχή, με τεράστιες αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.

Κανείς δεν ένιωσε ότι οφείλει να καταγγείλει την ωμή βία εναντίον αθώων και αμάχων.

Κανείς δεν τόλμησε να ζητήσει, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δύο χρόνων, την απελευθέρωση των ομήρων και την καταδίκη των απαγωγών, που αποτελούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας!

Οι κατ’ επάγγελμα “ευαίσθητοι” της ελληνικής κοινωνίας, όλοι αυτοί (κόμματα, συλλογικότητες και πρόσωπα), που διακρίνονται για την ικανότητα τους να κάνουν φασαρία όταν αισθάνονται πως κάποιος καταπιέζεται, σιωπούν.

Είναι φιλάνθρωποι κατά περίπτωση.

Βλέπουν τα εγκλήματα ανάλογα με το ποιος τα διαπράττει.

Η τρομοκρατία γι’ αυτούς δεν είναι καταδικαστέα! Εξαρτάται από το ποιος την ασκεί, γιατί, κατά την γνώμη τους, υπάρχουν και καλές εκτελέσεις, γιατί μπορεί να είναι δικαιολογημένες.

Είδατε καμία ανακοίνωση, κάποια δήλωση, κάποια ανάρτηση;

Ας είμαστε ειλικρινείς: η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 ήταν αυτή που άνοιξε τους Ασκούς του Αιόλου.

Οι αιμοβόροι τρομοκράτες της Χαμάς, οι πιο ακραίοι Τζιχαντιστές της υφηλίου, οι άνθρωποι που αμφισβητούν το δικαίωμα του κάθε Εβραίου στη ζωή, είναι αυτοί που όπλισαν το χέρι του Ισραήλ.

Ήταν αυτοί που με τις ειδεχθείς πράξεις τους δημιούργησαν μία αρρωστημένη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία γεννήθηκαν νέες ακρότητες.

Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ισοπέδωση ολόκληρων πόλεων, τους βομβαρδισμούς σπιτιών, νοσοκομείων, τον θάνατο μικρών παιδιών και άλλων αμάχων, την καταδίκη πληθυσμών σε πείνα και δίψα, τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους και τις άλλες ακρότητες του Ισραήλ. Αλλά κανείς δεν μπορεί να μην συνυπολογίσει ότι αυτές ήρθαν ως απάντηση στην πρωτοφανή σε αγριότητα πρόκληση της 7ης Οκτωβρίου.

Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια βρέθηκα στο Ισραήλ. Έμεινα 32 μέρες ταξιδεύοντας συνεχώς για το ρεπορτάζ. Πήγα στην Δυτική Όχθη, στα σύνορα της Γάζας, στα κιμπούτς της “Γραμμής της Ειρήνης”, που δέχθηκαν και τις βιαιότερες επιθέσεις, στα υψίπεδα του Γκολάν, την Ιερουσαλήμ, βίωσα και κατέγραψα πολλά! Ωστόσο, ένα πράγμα θα μου μείνει στο μυαλό: ο κάθε Ισραηλινός, από τον Νετανιάχου μέχρι τον τελευταίο κάτοικο αποδέχονται την ανάγκη συμβιβασμού ώστε Άραβες και Εβραίοι να ζήσουν στη γη τους. Είναι άνθρωποι φιλοπρόοδοι, μορφωμένοι και πολυταξιδεμένοι, κατά κανόνα, χωρίς να λείπουν φυσικά και οι ακραίοι, που είναι βέβαια μικρή μειοψηφία. Στη μέση υπάρχει μία κρίσιμη μάζα, περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, που έχουν πάρει την λεγόμενη “Πράσινη Ταυτότητα” και ζουν στην χώρα, με όλα τα δικαιώματα τους πλήρως αναγνωρισμένα. Όλοι αυτοί μεγαλώνουν, μορφώνονται, σπουδάζουν, εργάζονται, φτιάχνουν επιχειρήσεις, νοσηλεύονται και ζουν όπως και οι Εβραίοι. Αλλά όλοι οι υπόλοιποι Άραβες δεν αναγνωρίζουν στο Ισραήλ το δικαίωμα να υπάρχει και σού δηλώνουν ευθαρσώς ότι θα πολεμάνε με όποιον τρόπο μπορούν μέχρι να το ξεριζώσουν από τον τόπο τους.

Με τέτοια διάταξη δεν μπορεί να προκύψει συναινετική λύση. Μόνο υποχρεωτική που θα επιβληθεί. Είναι πικρή αλλά είναι η αλήθεια.