Στον… τάκο η δημοσιογραφική δεοντολογία και ο (κάθε) Μπισμπίκης

• Όλα τα ΜΜΕ χτες παραβίασαν την δημοσιογραφική δεοντολογία εμφανίζοντας φόρα-παρτίδα τον Μπισμπίκη, αλλά κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε! Η δημόσια έκθεση αποτελεί ποινή, την οποία δεν έπρεπε να γλυτώσει ο ηθοποιός!
• Εάν στην υπόθεση αυτή έπρεπε να αλλάξει κάτι θα ήταν, όχι να κρυβόταν το όνομα του αλλά να δημοσιοποιούνται και άλλα ανθρώπων που καταπατούν το νόμο, όπως του γιατρού που καταδικάσθηκε χτες για φακελάκι!
• Ο Μπισμπίκης τιμωρήθηκε με την ποινή του δημοσίου διασυρμού, ποινή που θα έπρεπε, κατά την ταπεινή προσωπική άποψη του γράφοντος να καθιερωθεί στην Ελλάδα, αν και βρίσκεται κατά του νομικού πλαισίου που επέβαλε η πολιτισμένη και υπερευαίσθητη στα προσωπικά δικαιώματα Δύση!

Όλοι είδαμε χτες τα πλάνα με έναν διάσημο ηθοποιό να προσάγεται, με χειροπέδες στα Δικαστήρια και πλήθος πληροφοριών σε όλα τα ΜΜΕ για το τί (δεν) έκανε!

Σύμφωνα με τους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας αλλά και το νόμο περί προστασίας προσωπικών δεδομένων απαγορεύεται η φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση ατόμων που προσάγονται με χειροπέδες και γενικά που εμφανίζονται μέσα σε ένα σκηνικό που υποδηλώνει ενοχή τους (μέσα σε περιπολικά, σε προσαγωγή με αστυνομική συνοδεία κλπ). Όλα αυτά θεωρούνται προσβολή της προσωπικότητας που όταν δημοσιοποιούνται από δημοσιογράφους μπορούν να αποτελέσουν και δυσφήμηση δια του Τύπου.

Βέβαια, τόσο το Σύνταγμα όσο και ο Αστικός και ο Ποινικός Κώδικας αφήνουν ένα παραθυράκι (από το οποίο περνούμε όλοι), περί δικαιολογημένου ενδιαφέροντος του κοινωνικού συνόλου εφόσον το υποκείμενο της δημοσιοποίησης είναι δημόσιο πρόσωπο. Εδώ η ελληνική Δικαιοσύνη λέει ότι έχουμε δύο έννομα αγαθά: α)την προστασία του προσωπικότητας του ατόμου και β)το δικαιολογημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την δράση των δημοσίων προσώπων. Έτσι θα πρέπει να σταθμιστεί ποιο θα σεβαστούμε και ποιο θα καταπατήσουμε. Κατά περίπτωση όμως!

Και εδώ υπάρχουν αποφάσεις του Αρείου Πάγου που πηγαίνουν υπέρ είτε της μίας είτε της άλλης άποψης!

Ας σκεφτούμε όμως ότι κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε γιατί, σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες υποθέσεις, δημοσιοποιήθηκε το όνομα του φερόμενου ως δράστη, το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται αλλά και μειωτικές για την προσωπικότητα του φωτογραφίες και σκηνές (χειροπέδες, προσαγωγή κλπ).

Πρόκειται για ανθρωποφαγική διάθεση του λαού, που με ηδονή κατασπαράσσει τους διάσημους;

Ή για μία λογική αποδοχή της αρχής ότι τα δημόσια πρόσωπα οφείλουν να μην προκαλούν γιατί αποτελούν πρότυπα;

Βέβαια, εδώ θα πρέπει να δεχτούμε για την διευκόλυνση της συζήτησης ότι ο Βασίλης Μπισμπίκης αποτελεί δημόσιο πρόσωπο και οι πράξεις όπως και οι παραλείψεις του επηρεάζουν άλλους ανθρώπους, καθώς ως διάσημος ίσως είναι και πρότυπο για κάποιους!

Σε κάθε περίπτωση όμως ο Μπισμπίκης τιμωρήθηκε με την ποινή του δημοσίου διασυρμού, ποινή που θα έπρεπε, κατά την ταπεινή προσωπική άποψη του γράφοντος να καθιερωθεί στην Ελλάδα, αν και βρίσκεται κατά του νομικού πλαισίου που επέβαλε η πολιτισμένη και υπερευαίσθητη στα προσωπικά δικαιώματα Δύση!

Θα ήταν πολύ καλύτερα η ποινή της δημοσιοποίησης των προσωπικών στοιχείων να επιβαλλόταν σε αυτόν τον γιατρό (και πανεπιστημιακό καθηγητή παρακαλώ), που χτες καταδικάσθηκε για φακελάκια. Εάν υποχρεωτικά ανακοινωνόταν το όνομα του θα τον πονούσε πολύ περισσότερο από τους 30 μήνες φυλάκιση, που έφαγε χτες με τριετή αναστολή, δηλαδή χάδι!