“Σενάριο για ταινία η ζωή της Αρετής” – Ο πατέρας της 12χρονης Θεσσαλονικιάς μιλά στο TheOpinion

Το ταλέντο, το πείσμα, η θέληση και  φυσικά η σκληρή δουλειά οδήγησαν την Αρετή Αραβέλα Σπυρίδου να είναι το νεότερο μέλος της ελληνικής παραολυμπιακής αποστολής στο Παρίσι και στα 12 της χρόνια να καταφέρνει αυτό που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτο.

Η 12χρονη κολυμβήτρια αγωνίστηκε στα 100μέτρα ύπτιο στη κατηγορία S1 και τερμάτισε στην έκτη θέση της κούρσας της με χρόνο 3:45.65.

«Είμαι πολύ ευχαριστημένη από την συμμετοχή μου. Ελπίζω στο μέλλον να λάβω μέρος σε πολλούς Παραολυμπιακούς Αγώνες. Κρατώ την αγωνία που είχα πριν αγωνισθώ και το χειροκρότημα του κόσμου. Μου δίνει πολύ μεγάλη δύναμη για να συνεχίσω να κολυμπάω», είχε δηλώσει αμέσως μετά την κούρσα η Αρετή κάνοντας όλους τους Έλληνες υπερήφανους.

Η διαδρομή προς την κορυφή

Η Αρετή ζει στη Θεσσαλονίκη, ανήκει στην ομάδα του Ηρόδικου και του Άτλαντα και είναι πρωταθλήτρια στα 50 μέτρα ύπτιο στην κατηγορία S1. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια κατάφερε όχι μόνο να μάθει να κολυμπάει, αλλά να συμμετάσχει σε παραολυμπιακούς αγώνες.  

Ο πατέρας της 12χρονης πρωταθλήτριας, Ιωάννης Σπυρίδης μίλησε στο TheOpinion -λίγες ημέρες πριν να επιστρέψει η Αρετή από το Παρίσι-  για τη προσπάθεια της, τους στόχους που θέτει κι αυτά που θα πρέπει να αλλάξουν στον ελληνικό αθλητισμό.

«Η Αρετή αγαπούσε από μικρή το νερό. Τα καλοκαίρια ήταν μέσα στη θάλασσα και δεν ήθελε να βγει από το νερό», λέει αρχικά μιλώντας στο TheOpinion ο Ιωάννης Σπυρίδης. «Σε ηλικία 5 ετών, όταν έβαλε για πρώτη φορά μπρατσάκια και κολύμπησε για λίγο μόνη της, γύρισε και μας είπε: ”Επιτέλους ελευθερία” Ήταν απίστευτη ατάκα,  να ακούς κάτι τέτοιο από ένα πεντάχρονο παιδί» αναφέρει  ο πατέρας της Αρετής.

Η πορεία προς την επιτυχία

Η 12χρονη ξεκίνησε να κολυμπάει πριν από δύο χρόνια για να βελτιωθεί κινητικά, αλλά από την πρώτη εβδομάδα η προπονήτριά της είχε πάρει στα χέρια της χρονόμετρο, βλέποντας ότι η Αρετή είναι ταλέντο. Ο παραολυμπιονίκης Δημήτρης Καρυπίδης υπήρξε η κύρια πηγή έμπνευσης για εκείνη, ωθώντας την να ασχοληθεί με την κολύμβηση.

«Της άρεσε πολύ η ιδέα να ξεκινήσει να κολυμπάει με προπονητή κάνοντας αγωνιστική κολύμβηση και έτσι ξεκίνησαν όλα το Μάιο του 2022. Είναι σενάριο για ταινία όλη η διαδρομή της Αρετής προς το παραολυμπιακούς», εξομολογείται ο πατέρας της.

«Η Αρετή είναι δουλευταρού, δεν θα πει ποτέ κουράστηκα. Έχει μάθει να δουλεύει από μικρή», αναφέρει ο κ. Σπυρίδης και συμπληρώνει ότι, «δυστυχώς, αυτά τα παιδιά στερούνται κάπως την παιδική τους ηλικίας, καθώς είναι αναγκασμένα να δουλέψουνε από την πρώτη μέρα που θα γεννηθούν».

«Η προσπάθεια που κατέβαλε η Αρετή είναι τρομερή. Ξεκίνησε τις προπονήσεις κολυμπώντας 300 μέτρα και σιγά σιγά ανεβαίναμε τα μέτρα με προσοχή, ώστε να μην υπάρξει τραυματισμός. Ξεκινήσαμε πολύ προσεκτικά. Στην αρχή δεν είχαμε στο μυαλό μας τον πρωταθλητισμό, ούτε τη συμμετοχή στους παραολυμπιακούς. Ξεκινήσαμε για να δυναμώσει και τη βοηθήσει στο σώμα της», υπογραμμίζει ο πατέρας της.

Οι πρώτοι αγώνες

Λίγο πριν κλείσει έναν χρόνο στην αγωνιστική κολύμβηση η Αρετή έλαβε μέρος στους πρώτους αγώνες. Πέτυχε έναν πολύ καλό χρόνο και ξεκίνησε η διαδρομή της επιτυχίας.

Όπως τονίζει ο πατέρας της 12χρονης έφτασαν μέχρι την  Αμερική όπου πήρε και την πρόκριση και το classification. Άλλωστε από τον Σεπτέμβριο του 2023 η Αρετή είχε εξασφαλίσει το εισιτήριο για τους παραολυμπιακούς του Παρισιού.

Η ίδια στόχευε να συμμετάσχει το 2028 στο Λος Άντζελες,  αλλά οι καλοί της χρόνοι, την έφεραν νωρίτερα στους παραολυμπιακούς. «Όταν είδαμε ότι πλησιάζει τα όρια για το Παρίσι, είχαμε βάλει στόχο να συμμετάσχει στους παραολυμπιακούς», υπογραμμίζει ο κ. Σπυρίδης.

 

Η Αρετή έχει δίπλα της ανθρώπους που τη στηρίζουν και την αγαπούν. Η οικογένεια και η φίλοι της βρίσκονται στο πλευρό της.

Αντίπαλος οι υποδομές

Ο δρόμος προς την επιτυχία δεν είναι όμως εύκολος. Η Αρετή καταβάλλει  μεγάλη προσπάθεια, καθώς οι υποδομές των κολυμβητήριων της Θεσσαλονίκης είναι σε πολλές περιπτώσεις αντίπαλος για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.

«Η προσβασιμοτητα ιδιαίτερα στις αθλητικές εγκαταστάσεις είναι πολύ δύσκολη. Είμαστε πίσω σε σχέση με τις ΗΠΑ, όπου ένας άνθρωπος με αμαξίδιο είναι πλήρως λειτουργικός μόνος του», τονίζει ο Ιωάννης Σπυρίδης. «Η βασική μας έδρα είναι το κολυμβητήριο της Νεάπολης, ενώ κάποια στιγμή κάναμε κάποιες προπονήσεις στο Ποσειδώνιο», αναφέρει.

«Αναγκαζόμασταν να πηγαίνουμε για προπονήσεις στο Ποσειδώνιο στις 07.00 το πρωί  για να βρούμε ελεύθερη διαδρομή. Ακόμα κι όταν είχε πάρει την πρόκριση  για τους παραολυμπιακούς προσπαθούσαμε να βρούμε διαδρομή να κάνουμε  προπόνηση. Στην Νεάπολη  δεν  υπάρχουν αποδυτήριά  ΑµεΑ, κάτι που είναι πολύ βασικό για εμάς. Αναγκαζόμαστε να πάμε στα παιδικά αποδυτήρια. Παράλληλα, από την κεντρική είσοδο δεν υπάρχει πρόσβαση, αναγκαζόμαστε να κάνουμε τον κύκλο και να μπαίνουμε από την πίσω είσοδο που υπάρχει ράμπα», προσθέτει.

«Φέτος  στην προετοιμασία  κάναμε  προπόνηση στην ανοιχτή πισίνα του Ποσειδωνίου με 40 βαθμούς κελσίου το μεσημέρι, το νερό είχε 31 βαθμούς», συμπληρώνει και συνεχίζει: «Αναγκαστήκαμε να φύγουμε και να πάμε για προετοιμασία στην Αλεξανδρούπολη». «Πρέπει να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα από την πολιτεία», καταλήγει ο πατέρας της Αρετής.