Πολύπαθη οδός Βενιζέλου: Έφυγαν οι λαμαρίνες, στα ύψη τα ενοίκια (ΦΩΤΟ)
Μεγάλος φόβος για τους περισσότερους επιχειρηματίες είναι η τιμή των ενοικίων στα ακίνητα - Το ύψος των μισθωμάτων σήμερα.
Δήμητρα Τσάτσου
){kind=icon}
«Παρελθόν» για την πολύπαθη οδό Βενιζέλου αποτελούν, μετά από σχεδόν 17 χρόνια, οι λαμαρίνες του Μετρό.
Ο δρόμος «απελευθερώθηκε», με την Εγνατία να παρουσιάζει μία εικόνα την οποία είχαν ξεχάσει οι Θεσσαλονικείς, αφού οι λαμαρίνες «στοίχειωναν» το σημείο για παρά πολλά χρόνια.
Οι λαμαρίνες, που είχαν γίνει κανονικότητα για τη Βενιζέλου, στη οδό Εγνατία, επιτέλους απομακρύνθηκαν, με τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστο Σταϊκούρα και τον υφυπουργό Μεταφορών, Νίκο Ταχιάο να δίνουν το παρών σε αυτή τη θετική εξέλιξη, αφού το Μετρό Θεσσαλονίκης αποτελεί «ανοιχτή» πληγή και μεγάλο στοίχημα για την πόλη και κυρίως για την κυβέρνηση.
O σταθμός Βενιζέλου ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2007, ενώ το 2012 εντοπίστηκαν οι αρχαιότητες. Τα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι να φτάσουμε στη σημερινή εικόνα του κέντρου της πόλης, υπήρξαν διαμαρτυρίες καταστηματαρχών για τις λαμαρίνες που έκρυβαν τις επιχειρήσεις τους ενώ ακολούθησαν δεκάδες λουκέτα, αποτέλεσμα της οικονομικής δυσπραγίας των επαγγελματιών.
Όσοι επιχειρηματίες έμειναν, επιβίωσαν κάτω από μεγάλες δυσκολίες. Για τουλάχιστον 17 χρόνια αντίκριζαν τις λαμαρίνες και πάλευαν να σταθούν όρθιοι για να κρατήσουν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους.
Ο Βασίλης Φαρμάκης, ιδιοκτήτης καταστήματος ένδυσης και υπόδησης στη οδό Εγνατία στη συμβολή με Βενιζέλου, έζησε σχεδόν 17 χρόνια με τις λαμαρίνες μπροστά από την επιχείρησή του, κάτι που «δεν ήταν εύκολο», όπως λέει μιλώντας στο TheOpinion.
«Είμαι σε αυτό το σημείο εδώ και 20 χρόνια. Περάσαμε δύσκολα. Όπου τοποθετήθηκαν λαμαρίνες και εργοτάξια, καταστήματα έκλεισαν κι όσα έμειναν, λειτούργησαν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Δεν είναι εύκολο να βρίσκεται ένα κατάστημα τόσα χρόνια πίσω από λαμαρίνες, αφενός δεν φαινόμασταν κι αφετέρου ο κόσμος δυσκολευόταν να περάσει από το σημείο», αναφέρει ο κ. Φαρμάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε να είχε ένα σύγχρονο Μετρό εδώ και δεκαετίες.
Μεγάλη αύξηση των ενοικίων μετά τη νέα «πραγματικότητα»
Όσοι καταστηματάρχες παρέμειναν αναφέρουν στο TheOpinion ότι διαπραγματεύτηκαν την τιμή του ενοικίου, κάποιοι από αυτούς τονίζουν ότι τους έγινε μία μικρή μείωση κι έτσι κατάφεραν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Όπως λένε όμως, ήδη αρκετοί ιδιοκτήτες ζήτησαν να διαπραγματευτούν εκ νέου την τιμή ενοικίασης των καταστημάτων τώρα που έφυγαν οι λαμαρίνες, με στόχο να αυξήσουν το μηνιαίο μίσθωμα.
Μεγάλο «πονοκέφαλο» αποτελεί από εδώ και πέρα η τιμή των ενοικίων, τόσο στα μισθωμένα, όσο και στα κλειστά καταστήματα.
Πλέον, ο μεγαλύτερος φόβος των επιχειρηματιών που παρέμεινε είναι η τιμή των ακινήτων. Άλλωστε, εάν στα ήδη ενοικιασμένα αυξηθεί το ενοίκιο, στα κλειστά η τιμή θα πάρει την ανιούσα και θα γίνει απλησίαστη.
«Από αυτή την κατάσταση που διήρκησε 17 χρονιά καταστράφηκαν επιχειρήσεις, οι οποίες δεν άντεξαν και έκλεισαν. Από την άλλη πλευρά ιδιοκτήτες καταστημάτων είδαν τα ακίνητά τους να μένουν χρόνια ολόκληρα κλειστά, δίχως να μπορούν ενοικιαστούν. Ήταν μία δύσκολη κατάσταση για όλους», αναφέρει στο TheOpinion, ο Κώστας Γεωργάκος, Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Τιμών και Εκτιμήσεων Ακινήτων ΝΑ Ευρώπης.
Τα ενοίκια σήμερα
«Τα ενοίκια στα κλειστά καταστήματα κυμαίνονται από 30 έως 50 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, που σημαίνει πρακτικά ότι ένας ενοικιαστής θα δώσει 5.000 ευρώ για ένα κατάστημα 100 τετραγωνικών μέτρων, χρήματα τα οποία δεν μπορούν να δοθούν από κανέναν που θέλει να μισθώσει ένα ακίνητο με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση. Τα ενοίκια θα αυξηθούν σε μεγάλο ποσοστό, ωστόσο εάν οι ιδιοκτήτες επιλέξουν να τα μισθώσουν σε πολύ υψηλές τιμές, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα βρουν εύκολα ενοικιαστές. Θα πρέπει να υπάρξει μία συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών», προσθέτει o κ. Γεωργάκος.
Στην οδό Βενιζέλου τα τελευταία χρόνια άνοιξαν δειλά – δειλά κάποια καταστήματα, ωστόσο παραμένουν τα δεκάδες λουκέτα. Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες του TheOpinion, υπάρχουν ακόμα καταστήματα με κατεβασμένα στόρια, σε άλλα υπάρχουν ενοικιαστήρια και στις περισσότερες βιτρίνες αντί για ρούχα, παπούτσια βλέπουμε (εδώ και χρόνια) γκράφιτι και μουτζούρες.
